సృజనకారుల మొట్టమొదటి లక్ష్యం

సినీ రచయితలు, దర్శకులు, సాంకేతిక నిపుణులే కాదు... సృజనాత్మక రంగాలకు చెందిన రచయితలు, కవులు, చిత్రకారులు, నృత్యకళాకారులు, జానపద కళాకారులు ఎవరైనా సరే, డబ్బు గురించి ఇబ్బంది పడే పరిస్థితి ఉండకూడదు.

అలా ఉందీ అంటే, చాలా విషయాలు పునరాలోచించుకోవాల్సి ఉంటుంది. అనేక విషయాల్లో మన ప్రోగ్రామ్డ్ మైండ్‌సెట్‌ను రూట్ లెవెల్ నుంచి పెకిలించి అవతల పడేయాల్సి ఉంటుంది. 

కట్ చేస్తే -

సృజనాత్మక రంగాల్లో ఉన్నవారి పట్ల, ఈ రంగాలకు బయటున్నవారి నెగెటివ్ అభిప్రాయాల గురించి చెప్పాల్సిన పన్లేదు. అంత దారుణంగా ఉంటాయి వారి అభిప్రాయాలు.

వారి అభిప్రాయాలను, వారినీ అసలు పట్టించుకోని మానసిక స్థితికి ఎదగడం అనేది సృజనకారుల మొట్టమొదటి లక్ష్యం కావాలి. అప్పుడే ఎవరైనా ఏదైనా సాధించగలుగుతారు. 

If they’ve never bled for a blank page or burned for an idea, their opinion on creativity is irrelevant. Critics outside the craft are just background noise — not battle scars.

- మనోహర్ చిమ్మని 

100 Days, 100 Posts. 38/100. 

Why Can’t a Filmmaker Be Spiritual and Commercially Creative?

Somewhere along the way, we were made to believe that spirituality and commercial creativity can’t sit at the same table. That a filmmaker must either walk barefoot on a mountain or walk the red carpet — never both.

But what if that belief is wrong?

Being spiritual doesn’t mean rejecting the world — it means seeing through it. When a filmmaker taps into their spiritual side, they’re not stepping away from storytelling… they’re diving deeper. Deeper into human emotion, into the mystery of existence, into the unspoken questions that make cinema timeless.

And guess what? That depth can sell.

Look at films that moved millions — they weren't just entertaining; they stirred something within. You can tell a gripping, mass-appeal story and seed it with soul. Spirituality isn’t a limitation. It’s a superpower.

A truly spiritual filmmaker doesn’t escape the world. They reflect it, reimagine it, and sometimes — heal it.

So yes, a filmmaker can be spiritual. And yes, they can be wildly, unapologetically commercial too.

Because when soul meets screen, magic happens.

— Manu 

100 Days, 100 Posts. 37/100. 

"స్పిరిట్" లీక్ అయితే ఏంటి?

సందీప్ రెడ్డి వంగా, దీపికా పడుకోన్ విషయంలో జరిగింది ఖచ్చితంగా ఒక చర్చనీయాంశమే. 

డైరెక్టర్స్ ఎంతో నమ్మకంతో హీరోలకు, హీరోయిన్స్‌కు కథలు చెప్తుంటారు. అతను/ఆమె కథ చెప్పిన ప్రతి హీరో/హీరోయిన్ దగ్గర "ఓకే" అవుతుందన్న గ్యారంటీ ఉండదు. కాని, ఇలా డైరెక్టర్స్ కథ చెప్పే ప్రతి ఒక్కరి దగ్గరా వాళ్ళను ఇంప్రెస్ చేసి ఒప్పించుకోడానికి దాదాపు మొత్త స్క్రిప్ట్ చెప్పేస్తుంటారు. 

ఇలా కథ చెప్పడం డైరెక్టర్స్‌కు తప్పనిసరి. అలా వారు చెప్పే కథ కోసం వాళ్ళు ఎంతో సమయం వెచ్చిస్తారు. ఎన్నో వందల రాత్రుల నిద్రను త్యాగం చేస్తారు. ఈ ప్రాసెస్‌లో ఎంతో డబ్బు కూడా ఖర్చవుతుంది. బయటివాళ్లకు తెలీదు కాని, అన్ని యాంగ్లిస్‌లో ఆలోచించి లెక్కకడితే ఈ ఖర్చు కూడా చాలా భారీగా ఉంటుంది. 

ఈ ప్రాసెస్ అంతటి విలువ హీరోలకు, హీరోయిన్స్‌కు బాగా తెలుసు కాబట్టి... కథ ఒప్పుకోకపోయినా ఆ కథని మాత్రం లీక్ చెయ్యరు. 

కాని, దీపిక విషయంలో జరిగింది వేరే. 

పూర్తి అన్-ప్రొఫెషనలిజమ్. 

దీపిక గొంతెమ్మ కోరికలు భరించలేక, ఆమెను సినిమాలోంచి తీసేసి, త్రిప్తి దిమ్రిని తీసుకున్నాడు సందీప్. 

ఎంతయినా ఇది దీపిక స్థాయి టాప్ బాలీవుడ్ హీరోయిన్‌కుపెద్ద అవమానం. భరించడం అంత ఈజీ కాదు. దీపిక తన పి ఆర్ టీమ్ ద్వారా పరోక్షంగా ఒక ఆన్‌లైన్ మ్యాగజైన్లో సందీప్ "స్పిరిట్" కథను ఒక మామూలు చీప్ కథగా లీక్ చేయించిందని తెలుస్తోంది. ఎందుకంటే... అలాంటి సినిమాలో తను చేయకపోవడమే బెటర్ అని తన చుట్టూ వున్న బాలీవుడ్ అనుకోవాలని.      

కాని, ఇక్కడున్నది "సందీప్ రెడ్డి వంగా. గుర్తుపెట్టుకో!" 

"ఇలా నా కథ లీక్ చెయ్యడం ద్వారా అసలు నువ్వేంటో నువ్వే లీక్ చేసుకున్నావు" అని ఎక్స్‌లో ఒక పవర్‌ఫుల్ ట్వీట్ పెట్టాడు. 

అంతే కాదు, "ఈసారి లీక్ చేసినప్పుడు మొత్తం కథ లీక్ చెయ్యి. నాకేం ఫరక్ పడదు" అని ఓపెన్‌గా మరీ ఇజ్జత్ తీస్తూ ట్వీట్ పెట్టాడు సందీప్ వంగా. 

That's Sandeep Vanga.
That's the real spirit of a Film Director. 

కట్ చేస్తే - 

ఇప్పుడు సందీప్-ప్రభాస్ "స్పిరిట్" కథ ఇలా లీక్ అవడం అనేది ఒక పెద్ద అడ్వాంటేజ్ సందీప్‌కు.

లీక్ అయిన ఆ కథతోనే పది రెట్ల ఎఫెక్ట్ ఇచ్చే సినిమాను డైరెక్ట్ చేసి మనకు అందిస్తాడు సందీప్. అర్జున్ రెడ్డి, యానిమల్ సినిమాలను మించిన సినిమా అవుతుంది "స్పిరిట్". 

నాకా నమ్మకముంది.   

మనమే చూస్తాం. 

- మనోహర్ చిమ్మని 

100 Days, 100 Posts. 36/100.    

Life Is Not Just to Live — It’s to Be Celebrated

We often mistake life for survival. Wake up. Work. Worry. Sleep. Repeat.

But life was never meant to be a checklist. It’s not a task — it’s a gift.

Living is breathing, yes. But celebrating life? That’s dancing in the rain, laughing till your ribs ache, calling someone just to say you matter. It’s sipping chai as the sun rises. It’s sitting in silence and feeling whole. It’s failing, and still daring to dream again.

Life is the art of turning ordinary days into soulful memories. Of choosing joy — not because everything’s perfect, but because you are still here. Still trying. Still alive.

Don't just live. Celebrate. In the small, in the quiet, in the now.

- Manu 

100 Days, 100 Posts. 35/100.

నా మొదటి కథాసంకలనం

పొద్దున్నే మా మ్యూజిక్ డైరెక్టర్/సీఈవో ప్రదీప్ చంద్ర తనకు తెలీకుండానే నాకో ఐడియా ఇచ్చాడు.    

"ఈ కథ లాస్ట్ పార్ట్ పోస్ట్ చేశాక "సముద్రం నాకిష్టం" పేరుతో ఒక కథాసంకలనం వేస్తున్నారా?" అని.  

ఈ ఆలోచన నాకు ఇంతకుముందు రాలేదు. 

కాని, మరేం ఆలోచించకుండా చెప్పాను ప్రదీప్‌కి...
"ఇదీ, ఇంకో 11 కథలు కలిపి కథాసంకలనం వేద్దాం ఆగస్టులో" అని.  

కట్ చేస్తే - 

నా యూనివర్సిటీరోజుల నుంచీ కథలు రాస్తున్నాను. కాని, ఎప్పుడూ రచనను నేను నా ప్రధానమైన వ్యాపకంగానో, హాబీగానో తీసుకోలేకపోయాను. 

విచిత్రం ఏంటంటే, రాయడమే నాకు అత్యంత ఇష్టమైన పని. 

నేను బాగా రాయాలని, కన్‌సిస్టెంట్‌గా రాయాలని నాకు అప్పుడప్పుడూ గుర్తుచేసే మిత్రుడు గుడిపాటి. ఈ విషయంలో నన్ను దాదాపు చెడామడా తిట్టిన ఫ్రెండ్ ఇంకొకరున్నారు. 

"అసలు రైటింగే మీ ఫస్ట్ క్రియేటివ్ వెపన్. ఎందుకని ఆవైపు మీరు అశ్రద్ధ చేస్తారు?" అని చాలారోజుల కిందటే నాకు చెప్పిన మొట్టమొదటి వ్యక్తి మా ప్రదీప్.

మనం ఏవేవో పనుల్లో ఇరుక్కుపోయి బిజీ బిజీ అనుకుంటాం కాని, ఎవ్వరికీ అంత బిజీ ఏం ఉండదు.

ఈ విషయంలో నేనైనా, ఇంకెవ్వరైనా గుర్తుకు తెచ్చుకోవాల్సిన బెస్ట్ సెల్లర్ ఇంగ్లిష్ రచయిత్రి ఒకరున్నారు. ఆమె వందల్లో నవలలు రాశారు, మిలియన్లలో కాపీలు అమ్మారు. ఆమె రచనలు వివిధ ప్రపంచభాషల్లోకి అనువాదమయ్యాయి. సినిమాలు కూడా తీశారు. 2000లో, ఆమె చనిపోయిన తన 98వ ఏట కూడా రాస్తూనే చనిపోయింది.  

ఆ రచయిత్రి పేరు బార్బరా కార్ట్‌లాండ్.  

Thanks to Pradeep for pushing me to write this post first thing in the morning — and for sparking a lovely idea.

 

- మనోహర్ చిమ్మని   

100 Days, 100 Posts. 34/100.           

2025 లో 5వ నెల కూడా పూర్తికావస్తోంది...

అవును. అప్పుడే 2025 లో 5వ నెల కూడా పూర్తికావస్తోంది... 

ఏం సాధించాం?

ఎంత సంపాదించాం?

ఎన్ని జ్ఞాపకాలు మూటగట్టుకున్నాం?

ఒకసారి రివ్యూ చేసుకుందాం.

కట్ చేస్తే -

మొన్నొక పుస్తకం గురించి చదివాను. వెంటనే తెప్పించాను...

Four Thousand Weeks, 
by Oliver Burkeman.

సగటున ప్రతి మనిషి ఒక 4000 వారాలు మాత్రమే బ్రతుకుతాడు. అంటే సుమారు 77 సంవత్సరాలు. 

ఈ లెక్కన మన ఎకౌంట్లో ఇంకెన్ని వారాలున్నాయి? 

అలాగని అందరూ 77 ఏళ్ళు బ్రతుకుతారన్న గ్యారంటీలేదు. మా తమ్ముడు 38 ఏళ్ళకే చనిపోయాడు. నా విద్యార్థి ఒకరు కూడా 34 ఏళ్ళప్పుడే చనిపోయాడు. నా ప్రైమరీ స్కూల్ క్లాస్‌మేట్స్‌లో ఇప్పటికే 13 మంది చనిపోయారు. 

సో, 77 అని గ్యారంటీ ఏం లేదు. అదొక యావరేజ్ అంకె మాత్రమే. 

మనకు అదృష్టం ఉంటే 80, 90 వరకు కూడా బ్రతకొచ్చు. అది వేరే విషయం. 

కాని, ఇంకొకరి మీద ఆధరపడకుండా, ఎంత ఆరోగ్యంగా, ఎంత ఆనందంగా ఎన్నాళ్ళు బ్రతికామన్నదే పాయింట్.  

ఈ నేపథ్యంలో మనం ఆలోచించాల్సిన ఇంకో అతి ముఖ్యమైన పాయింట్ ఏంటంటే - 

జీవితం ఒక్కటే.

ఇంక ఎన్నాళ్ళుంటామో తెలీదు. 

ఉన్నన్నాళ్ళూ ఈ గొప్ప గిఫ్టును మనం సంపూర్ణంగా ఎంజాయ్ చెయ్యాలి. 

అంతే కాని, అన్నీ మనమే చెయ్యాలి, మనమే ఎన్నెన్నో సాధించాలి అని... డజన్ల కొద్దీ లక్ష్యాలు పెట్టుకోవడం మూర్ఖత్వం.

ఏ మనిషీ అనుకున్నవన్నీ జీవితకాలంలో సాధించలేడు.  

అందుకే 100 గోల్స్ పెట్టుకొని ఏదీ సాధించకుండా అసంతృప్తి, నిరాశలతో పోయే బదులు... వేళ్ళమీద లెక్కించగలిగిన కొన్ని సాధించుకొంటూనే... సంతృప్తిగా-సంపూర్ణంగా-సైమల్టేనియస్‌గా జీవితాన్ని అనిభవించడం తెలివైనపని.  

మీరేమంటారు? 

ఇలా అడుగుతున్నందుకు క్షమించాలి... ఇంతకూ - మీ జీవితంలో ఇంకెన్ని వారాలు మిగిలున్నాయో లెక్క చూసుకున్నారా? 

ఇంక లేవండి. 

ఉద్యమించండి. 

జీవితాన్ని అనుక్షణం అనుభవిస్తూ... 

- మనోహర్ చిమ్మని  

100 Days, 100 Posts. 33/100.      

దశబ్దాల అరాచకాలకు చెక్ పెట్టాల్సిన సమయం

కొన్ని గ్రూపులుంటాయ్... 

 

పెద్ద గ్రూపు, చిన్న గ్రూపు, కొత్తగా ఎదుగుతున్న గ్రూపు అని ముఖ్యంగా మూడు గ్రూపులు అనుకుందాం.

చిన్న గ్రూపుతో అసలు గొడవే లేదు. దాన్నసలు పట్టించుకోదు పెద్ద గ్రూపు. ఎప్పుడు ఎక్కడ ఎలా వీలైతే అలా ఆ గ్రూపుని తొక్కుకుంటూపోతుంటుంది. లాభపడుతుంటుంది. అది పెద్ద గ్రూపు నైజం. 

ఎదుగుతున్న గ్రూపుతోనే పెద్దగ్రూపుకు భయం. ఎందుకంటే - ఈ పెద్ద గ్రూపులోనివాళ్ళు ఇన్నేళ్ళుగా నిర్మించుకున్న సామ్రాజ్యపు సౌధాల్ని ఈ ఒక్క ఎదుగుతున్న గ్రూపు మాత్రమే బద్దలు కొట్టగలదు కాబట్టి. 

అందుకే ఎక్కడలేని ఈగో కావచ్చు. మనకు ఎదురేది అని అహంకారం కావచ్చు. ఒకరో ఇద్దరో కాదు, ఈ గ్రూపులోని అందరూ కామన్ సెన్స్ కోల్పోతారు. 

కట్ చేస్తే -

సినిమా ఇండస్ట్రీ నుంచి ఒక పెద్ద హీరో ఒక రాష్ట్రానికి ఉపముఖ్యమంత్రి అయ్యాడు. ఆ హీరో నటంచిన సినిమా ఒకటి త్వరలో రిలీజ్ కాబోతోంది. ప్రచారకార్యక్రమాలు కూడా ప్రారంభించారు. ఆ సినిమా నిర్మాత కూడా బచ్చా ఏం కాదు. దశాబ్దాల క్రితం ఆయన భారీ హిట్స్ ఇస్తున్నప్పుడు వీళ్ళంతా బచ్చాలు. 

ఇలాంటి నేపథ్యంలో "సినిమా థియేటర్స్ బంద్" అన్న ప్లాన్ ఎలా వేయగలుగుతారు? ఎలా ప్రకటించగలుగుతారు? 

ఇప్పుడేమైంది? 

ఇప్పుడే ఏమైంది? 

ఇంక చాలా ఉంది...

- మనోహర్ చిమ్మని    

100 Days, 100 Posts. 32/100.

Belief vs. Experience

Religion begins with belief — in the teachings, visions, or revelations of someone else. It builds systems, traditions, and rules around another’s experience of the Divine.

Spirituality, on the other hand, begins where belief ends — in your own experience. It is not secondhand. It’s direct, raw, and real.

You can read all the sacred books in the world, but until you feel truth rise from within you, it's just knowledge — not knowing.

Religion can guide. But only experience can transform.

- Manu 

100 Days, 100 Posts. 31/100.

Nothing Is Ever Wasted

We often label experiences as "good" or "bad" — but what if there’s no such thing as a bad experience?

Every moment, no matter how messy or magical, has something to teach us. When we choose to grow from it — to reflect, to shift, to rise — even the heartbreaks and hard times become stepping stones on our spiritual path.

Growth doesn’t need ideal conditions. It just needs willingness.

So the next time life feels off-track, ask: What’s this here to teach me?

Because when you turn every situation into fuel for your spiritual growth…

nothing is ever truly wasted.

— Manu 

100 Days, 100 Posts. 30/100.

It’s Not a Shortcut. It’s a Pilgrimage

In Sanskrit, the word Adhyatma is used for what we commonly call spirituality. But its real meaning is much deeper: it means to study oneself—to explore your own soul, your own spirit.

Not through theory. Not through someone else’s voice. And definitely not through a quick hack.

Because the truth is—real spiritual growth isn’t a shortcut.
It’s not a course you can finish in 7 days.
It’s not a mantra that works like magic.
It’s not even meditation, unless that meditation opens the door for a deeper inner journey.

Spirituality is a pilgrimage. One you take inward.
Sometimes barefoot. Sometimes broken.
Sometimes with clarity. Often with confusion.

You’ll stop many times and ask yourself if you’re lost.
You’ll meet beautiful truths and uncomfortable realizations.
You’ll shed stories you once held sacred.
And you’ll meet yourself—not the version that pleases the world, but the one that’s raw, real, and unafraid.

Adhyatma is not about knowing more. It’s about being more. Being fully present to your own life.
It’s a return—not to a temple on the outside, but the one that’s always been waiting within you.

So if you’re feeling lost today, if you’re still searching—maybe that’s part of the journey too.
Keep walking.
You’re not late.
You’re not behind.
You’re just exactly where the path wants you to be.

— With love,
Manu 

100 Days, 100 Posts. 29/100.

When the Universe Speaks Softly

Today, while you were waiting for words,

The universe sent you a message—

Not through a voice,

But through a bloom.

A flower turned its face to the sun just for you.

The wind carried the scent of something divine.

A leaf danced your name across the morning light.

But you missed it.

You were waiting for answers in noise,

For signs in screens,

For wisdom in words.

The truth is—Spirit rarely shouts.

It reveals itself in stillness.

In petals. In pauses. In presence.

Next time, when silence surrounds you,

Don’t fill it. Feel it.

The universe may be speaking again.

— With quiet joy,
Manu 

100 Days, 100 Posts. 28/100.

18 నిమిషాల్లో లిరిక్స్, 45 నిమిషాల్లో AIలో పూర్తి సాంగ్!

ఇప్పుడు పోస్ట్ ప్రొడక్షన్లో ఉన్న మా రోడ్-క్రైమ్-థ్రిల్లర్ #EG సినిమా కోసం మూడో పాట పెట్టాలనుకున్నాం. చాలా రోజులుగా పెండింగ్ పడుతూ వచ్చిన ఈ పాటను చివరికి ఈరోజు మా యో ఆఫీసులో నేనూ, మా ఎడిటర్ నాగ్ సృష్టించేశాం. 

ముందు నా ఓయూ కవిమిత్రుల్ని అడిగి, నాకు నచ్చినట్టు పాట రాయించుకుందామనుకున్నాను. అది ఇప్పట్లో తెగదు అనిపించి, ఆ ప్రయత్నం విరమించుకొన్నాను. 

lekhini.org ఓపెన్ చేసి అప్పటికప్పుడు ఒక పాట టైప్ చేసిచ్చాను. 

సరిగ్గా 18 నిమిషాలు పట్టింది. 

నేను కవిని, గొప్పగా రాశాను అని చెప్పను. కాని, మా సినిమాకు కావాల్సిన మాంటేజ్ పాట మాత్రం ఖచ్చితంగా అదే.

మాక్కావల్సింది రాయగలిగాను. వచ్చింది.  

కట్ చేస్తే -  

థాంక్స్ టు AI... ఇంకో 45 నిమిషాల్లో మా నాగ్ ఒక అద్భుతమైన మాంటేజ్ సాంగ్ క్రియేట్ చేశాడు.    

మొన్నటిదాకా, ముందు ఫస్ట్ లిరికల్ వీడియోగా ఫోక్ సాంగ్ రిలీజ్ చేద్దాం అనుకున్నాం. కాని, ఇప్పుడు ముందు ఈ పాటే రిలీజ్ చేస్తున్నాం. తర్వాత ఇంగ్లిష్ లిరికల్, ఆ తర్వాత చివర్లో ఫోక్ లిరికల్ రిలీజ్ చేయాలని డిసైడ్ అయ్యాము. 

- మనోహర్ చిమ్మని 

100 Days, 100 Posts. 27/100.

#EG కోసం మూడో పాట

అసలెపుడైనా ఇలా కలగన్నానా?

ఇంకెపుడైనా ఇలా అనుకున్నానా?

---చరణం 1-----

నీ ఊపిరి ఉత్సహాలేవీ?

నీ చూపుల సంద్రాలేవీ?

ఆ నడకల నాజూకేదీ?

ఆ మాటల ముత్యాలేవీ? 

భూమీ-భూమీ-భూమీ-భూమీ

నిజంగా నువ్వేనా - నిజంగా ఇది నువ్వేనా?

---చరణం 2------ 

అనుక్షణం ఒక ఆనందం కదా?

ప్రతిక్షణం అది పసిహృదయం కదా? 

నిమిషం ఆగని ప్రవాహం కదా?

అనునిమిషం మెరిసిన ఇంద్రధనుస్సు కదా?  

భూమీ-భూమీ-భూమీ-భూమీ

నిజంగా నువ్వేనా - నిజంగా ఇది నువ్వేనా? 

--- 

అసలెపుడైనా ఇలా కలగన్నానా?

ఇంకెపుడైనా ఇలా అనుకున్నానా? 
  

- మనోహర్ చిమ్మని

100 Days, 100 Posts. 26/100. 

Write It Out. Clear It In.

Writing isn’t just a craft. It’s soul hygiene.

Each time you sit down to write, you’re not just putting words on a page — you’re pulling thoughts from the clutter, emotions from the fog, and shadows into the light.

It’s a spiritual practice.

You go in murky.

You come out lighter.

Not every line will shine. But every session will cleanse.

— With love

Manu 

100 Days, 100 Posts. 25/100. 

"కోపరేటివ్ ఫిలిం మేకింగ్" అంటే ...

1992 లోనే, హాలీవుడ్‌లో రాబర్ట్ రోడ్రిగ్జ్ ఇదే పద్ధతిలో "ఎల్ మరియాచి" తీశాడు. 

సోషల్ మీడియా లేని కాలంలోనే, 2007లో, నా రెండో సినిమా "అలా" ఈ పధ్ధతిలోనే తీశాను.    

2011లో ఆర్జీవీ "దొంగల ముఠా" కూడా ఇదే పద్ధతిలో తీశాడు.   

కోపరేటివ్ ఫిలిం మేకింగ్ పద్ధతిలో - పాతవాళ్లయినా, కొత్తవాళ్లయినా... ఆర్టిస్టులు, టెక్నీషియన్లకు రెమ్యూనరేషన్ ముందు ఇవ్వటం అనేది ఉండదు. 

సినిమా పూర్తయ్యి, రిలీజయ్యి, లాభాలు వచ్చాకే ఆ లెక్కలు! దీనికి ఒప్పుకున్నవాళ్లే సినిమాలో పనిచేస్తారు!!

సినిమాలో పనిచేసే ప్రతి ఒక్కరి ఇన్వెస్ట్‌మెంట్ కంట్రిబ్యూషన్ ఏదో ఒక రూపంలో ఎంతో కొంత ఉంటుంది. 

ఎందుకంటే - దీనికి ప్రొడ్యూసర్ ఉండడు. 
ఇండిపెండెంట్ ఫిలిం. 

అనుకున్న బడ్జెట్‌ను నలుగురయిదుగురు లైక్‌మైండెడ్ ఇన్వెస్టర్స్ తలా కొంత షేర్ చేసుకుంటారు.  

సినిమా బడ్జెట్ కోటి కావచ్చు, రెండు కోట్లు కావొచ్చు. మేం పూల్ చేసుకున్న ఆ బడ్జెట్‌ను మేకింగ్‌కు, ప్రమోషన్‌కు మాత్రమే వాడతామన్నమాట!

నో కాల్ షీట్స్.
నో టైమింగ్స్.
అంతా రెనగేడ్ ఫిల్మ్ మేకింగ్.
గెరిల్లా ఫిల్మ్ మేకింగ్. 

చాలా మంచి కాన్‌సెప్ట్ ఇది. ముఖ్యంగా చిన్న బడ్జెట్ సినిమాలకు సంబంధించి మాత్రం ఇదే చాలా చాలా కరెక్టు.

భారీ బ్యానర్స్, స్టార్స్ లేని ఇండిపెండెంట్ సినిమాల విషయంలో, ప్రపంచవ్యాప్తంగా ఇప్పటికీ ఈ ఒక్క పద్ధతే ఎక్కువగా విజయవంతంగా నడుస్తోంది.     

హాలీవుడ్ నుంచి టాలీవుడ్ దాకా, ఈ పద్ధతిలో తీసిన ఎన్నో సినిమాలు అద్భుత విజయం సాధించాయి. 

ఈ సినిమాలు మంచి బజ్ క్రియేట్ చేస్తాయి, మంచి బిజినెస్ చేస్తాయి. 

ప్రొవైడెడ్, సరైన స్ట్రాటజీతో చేస్తే! 

ఇప్పుడు నేను చేస్తున్న రెండు ఫీచర్ ఫిలిమ్స్ ఈ పద్ధతిలో చేస్తున్నవే. ఈ రెండు సినిమాల ప్రిప్రొడక్షన్ వర్క్ కూడా ఇప్పుడు ఏక కాలంలో జరుగుతోంది. 

కట్ చేస్తే -  

చిన్నమొత్తంలో అయినా సరే... ఇన్వెస్ట్ చేసి, ఫీల్డులోకి రావాలనుకొనే ప్యాషనేట్ ఇన్వెస్టర్‌లకు కూడా వెల్‌కమ్! 

ఈ సిస్టమ్‌లో నాతో కలిసి పనిచేయాలనుకొనే కొత్త ఇన్వెస్టర్లు, ఆర్టిస్టులు, టెక్నీషియన్లు మీ పూర్తి వివరాలు తెలుపుతూ నాకు ఈమెయిల్ చెయ్యొచ్చు: richmonkmail@gmail.com. 

"It's a kind of fun to do the impossible!"

- Walt Disney 

- మనోహర్ చిమ్మని 

100 Days, 100 Posts. 24/100. 

నిజంగా ఆ "ఒక్క ఛాన్స్" కోసం చూస్తున్నారా?

"కోపరేటివ్ ఫిలిం మేకింగ్" పద్ధతిలో, పూర్తిగా కొత్త ఆర్టిస్టులతో జూన్‌లో నా కొత్త సినిమా షూటింగ్ ప్రారంభిస్తున్నాను. 

ఈ సినిమా కోసం "కొత్త హీరోహీరోయిన్స్", "సపోర్టింగ్ ఆర్టిస్ట్స్" ఆడిషన్స్ ఈ 23 నుంచి నాన్-స్టాప్‌గా జరుగుతాయి. 

డైరెక్టర్ కావడానికి అవసరమైన బేసిక్ క్రియేటివ్ స్కిల్స్ ఉండి, డైరెక్షన్ డిపార్ట్‌మెంట్లో పూర్తిస్థాయిలో పనిచేస్తూ పనినేర్చుకోవాలన్న లక్ష్యం, క్లారిటీ కూడా ఉండి, అవకాశం కోసం చూస్తున్న "కొత్త అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్స్‌"కు కూడా ఇదే సమయంలో ఇంటర్వ్యూలు ఉంటాయి. 

యాడ్స్ ఈరాత్రికే పోస్ట్ చేస్తున్నాము. యాడ్స్‌లో చెప్పినవిధంగా వెంటనే అప్లై చేసుకోవచ్చు.   

కొత్త ఆర్టిస్టుల డేటా బేస్ ఉన్న "ఆర్టిస్ట్ కో-ఆర్డినేటర్స్" కూడా యాడ్‌లో చెప్పినవిధంగా నన్ను డైరెక్టుగా కాంటాక్ట్ కావచ్చు.     

కట్ చేస్తే - 

హీరోహీరోయిన్లుగా-ఆర్టిస్టులుగా ఇంట్రొడ్యూస్ కావడానికీ... డైరెక్షన్ డిపార్ట్‌మెంట్లో చేరి ఏడీగా పనినేర్చుకోడానికీ... ఇది చాలా మంచి అవకాశం. 

సినీఫీల్డ్ అంటే ప్యాషన్, సీరియస్‌నెస్, మీరు చేయబోతున్న పని గురించి పూర్తి క్లారిటీ లేకుండా అనవసరంగా మీ సమయం, మా సమయం వృధా కానీయొద్దు. 

బెస్ట్ విషెస్.

- మనోహర్ చిమ్మని 

100 Days, 100 Posts. 23/100.  

ప్రపంచమంతా ఇదే మార్పు !!

"They no longer want to go to the cinema, and would rather watch movies on streaming services... That they’d like to watch movies at home.” 

- Netflix CEO Ted Sarandos 

నెట్‌ఫ్లిక్స్ సీఈవో ఈ మాట అనడం వెనుక ఎంతో అధ్యయనం ఉంటుంది. ఏదో తోచింది అనడానికి ఈయన థర్డ్ గ్రేడ్ ఫిలిం క్రిటిక్ కాదు. 

ఒక పెద్ద ఎంటర్‌టైన్మెంట్ బిజినెస్ సామ్రాజ్యానికి సారథి. 

సో, సినిమా థియేటర్లకు ప్రేక్షకుల డ్రాప్ అనేది ఒక్క ఇండియాలోనే కాదు. ప్రపంచమంతా ఉంది.

అన్నిచోట్లా ఇదే మార్పు. 

మామూలు ల్యాండ్‌లైన్ ఫోన్ నుంచి మొబైల్ ఫోన్‌కు, మొబైల్ ఫోన్ నుంచి స్మార్ట్ ఫోన్‌కు ఎలా అయితే మారుతూవచ్చామో, ఇదీ అలాంటిదే. సాంకేతిక అభివృద్ధి నేపథ్యంగా మనిషి జీవనశైలిలో వస్తున్న మార్పును ఎవరైనా సరే ఆహ్వానించక తప్పదు. 

కట్ చేస్తే -   

ఓటీటీలకు ప్రేక్షకులున్నారు. కంటెంట్ కావల్సినంత ఉంది. వెబ్ సీరీస్‌లు, ఒరిజినల్స్ రూపంలో కొత్త కంటెంట్ వాళ్లే సొంతంగా క్రియేట్ చేసుకొంటున్నారు. సినిమాలు వాళ్లకిప్పుడు ఒక ఆప్షన్ మాత్రమే. 

అలాగని, సినిమాలు కూడా ఎక్కడికీ పోవు. అవి ప్రదర్శించే ప్లాట్‌ఫామ్స్ మాత్రమే మారుతూ ఉంటాయి.  

ఇండియాలో భారీ ఫ్యాన్స్ బేస్ ఉన్న కొందరు హీరోల సినిమాలు, కొన్ని భారీ బడ్జెట్ విజువల్ వండర్స్ తప్ప, మిగిలిన సినిమాలన్నీ క్రమంగా థియేటర్‌కు వెళ్ళిచూడాలనుకునే ఆలోచన నుంచి దూరమవుతాయి. 

ఇక మీదట ఇంకా డ్రాప్ అవుతుంది.    

మిషన్ ఇంపాజిబుల్స్, ట్రిపుల్ ఆర్స్ ప్రతి నెలా ఉండవు కదా? క్రమంగా ఈ రేంజ్ సినిమాల లెక్కలు కూడా తప్పుతాయి. అంచనాలు రీచ్ కాలేరు.

ఏదో మాయ చెయ్యటం తప్ప, అసలు పెట్టిన డబ్బులే రావు. ప్రపంచవ్యాప్తంగా చాలా భారీ బడ్జెట్ సినిమాల విషయంలో ఇప్పటికే ఇది జరుగుతోంది. 

ఈ నేపథ్యంలో - థియేటర్స్ కావచ్చు, ఓటీటీ కావచ్చు - ప్రదర్శించే ప్లాట్‌ఫామ్ ఏదైనా కానీ, పరిమిత బడ్జెట్‌లో నిర్మితమయ్యే కంటెంట్ ఉన్న చిన్న బడ్జెట్ సినిమాలకు మాత్రమే ఎప్పుడూ ఎలాంటి సమస్య ఉండదు. 

మీరు గమనించారా... దాదాపు ప్రతి పెద్ద బ్యానర్ ద్వారా ఇప్పుడు చిన్న బడ్జెట్ సినిమాలు కూడా రెగ్యులర్‌గా చేస్తున్నారు. 

నిజానికి ఎప్పుడైనా, ఎవరినైనా కాపాడే సినిమాలు... కొత్త ఆర్టిస్టులు, టెక్నీషియన్లకు లైఫ్ ఇచ్చే సినిమాలు... చిన్న బడ్జెట్ సినిమాలే! 

- మనోహర్ చిమ్మని   

100 Days, 100 Posts. 22/100. 

Let it pass

Not everything is meant to be held.
Not every word needs a reply.
Not every emotion deserves a seat at your table.

Sometimes… the best strength is quiet release.
A pause.
A breath.
A soft letting go.

That’s not weakness.
That’s wisdom.

— With love,
Manu, The Rich Monk

100 Days, 100 Posts. 21/100. 

Creating Miracles with Less

Very soon — within the next 365 days — I’ll be stepping out of the film industry.

It’s a clear decision. No confusion. No turning back.

Naturally, when such a shift happens, my thoughts, plans, and approach toward the films I’m about to make change entirely. And one powerful idea that’s been shaping this change is 'minimalism.'

When resources are limited, funds are tight, and time is too precious to waste — you’re forced to rethink your priorities. That’s exactly what I’m doing now. And I’m doing it with clarity, not compromise.

I truly believe this: 

Through minimalism, smart decisions, and fast, focused work — we can still create magic.

Everything is spiritual in this world. And everything that flows through my world now… is a future miracle in the making.

— With warmth,

Manu

100 Days, 100 Posts. 20/100. 

Not Every Noise Deserves an Echo

Everything doesn’t need your energy.

Not every trigger deserves a reaction.

Not every noise deserves an echo.

Protect your peace like it’s sacred — because it is.

You’re not here to respond to everything.

You’re here to grow, love, create, and simply be.

Let silence speak for you sometimes.

It’s louder than you think.

— With love,

Manu 

100 Days, 100 Posts. 19/100. 

Life’s Not a Straight Line

Let’s be real — life isn’t a straight line from point A to point B.

No matter how hard you try, it’s not going to move that way.
Discipline won’t force it.
Perfection won’t shape it.
And honestly? It’s just not how real life works.

We’re not built to stick to one fixed mindset, one belief system, or one strict plan. That stuff sounds great in books. In real life? Big no.

Here’s the good part —
You’re not meant to live that rigid.
So stop stressing about being perfectly disciplined or always in control.

Instead, flow with it.
No hard lines. No mental cages.
Love freedom. Respect others. Respect the law.
And most of all — live fully.

That’s what real spirituality looks like.

— With love,
Manu 

100 Days, 100 Posts. 18/100. 

A Quiet Lamp Within

You don’t have to vanish to be free.

You can still lead a spiritual life—

Without leaving everything.

Keep the city.

Keep the noise.

Keep all the beauty.

The colors. The nature.
The women. The wine.

Keep everything.

But light a quiet lamp within.

Spirituality isn’t escape—

It’s arrival.

Right here, as you are.

— With love,

Manu

100 Days, 100 Posts. 17/100. 

This Isn’t a Blog. It’s a Bridge.

Hello, beloved traveler.

This isn’t a blog.

It’s a bridge—

Between noise and stillness.

Between the outer fire… and the inner flame.

Between the life I once directed… and the one now directing me.

I’ve lived in cities of cinema

And wandered in deserts of doubt.

I’ve written films that stirred hearts—

And burned letters no one saw but the stars.

Through success, silence,

applause, and ache—

One thing stayed...

The longing to be true.

That longing shaped these pages.

This is where I now speak—

In slow words, in soul-colors, in wild remembering.

If you’ve ever felt too tender for the world...

If you paint, write, love, or listen with your whole being—

Then maybe, just maybe,

this place was built for you too.

#TheRichMonk is not a brand.

It’s a becoming.

A soft landing. A fire circle. A mirror.

I’ll write from here—

As a seeker. A creator.

A man learning how to feel again.

Sometimes raw.

Sometimes divine.

Always real.

I welcome the wanderers.

The mystic women with ink-stained fingers.

The artists who cry while painting.

The lovers who break open instead of breaking down.

If you’ve arrived here,

I trust you were meant to.

No promises.

Just presence.

Let’s begin.

From today...

— With love,

Manu 

100 Days, 100 Posts. 16/100. 

మీ ఎకౌంట్లో ఇంకెన్ని వీకెండ్స్ ఉన్నాయో తెలుసా?

యావరేజ్‌న మనిషి ఒక 4000 వారాలు బ్రతుకుతాడట.

అంటే ఒక 77 ఏళ్ళు. 

ఒక పెన్నూ పేపర్ తీసుకుంటే ఇట్టే అర్థమైపోతుంది... ఇంకెన్నివారాలు మనం బ్రతుకుతాం అన్నది. 

ఈలోపు మన లిస్టులో కనీసం ఒక 1001 బాధ్యతలు, పనులు, లక్ష్యాలు, కోరికలు, ఆశలు గట్రా చాలా ఉన్నాయి. 

ఎలా సాధ్యం?

మనకు మిగిలిన వారాలెన్ని? 

ఈలోపు ఇన్ని ఉరుకులు పరుగులు అవసరమా? 

మన శరీరానికి విశ్రాంతి ఎప్పుడు? 

మన మనసుకి ప్రశాంతత ఎప్పుడు? 

మనకున్న ఈ ఒకే ఒక్క జీవితానికి ఆనందం ఎప్పుడు? 

కట్ చేస్తే -

అవ్వా బువ్వా అన్నీ కావాలంటే కుదరదు. 

నీకు ఇష్టమైన పనిచేస్తూ, నీకు నచ్చినట్టు నువ్వు జీవించటం ముఖ్యమా? ఎవరో ఏదో అనుకుంటారని నీది కాని బ్రతుకు బ్రతకడం ముఖ్యమా? 

ఆలోచించు. 

ఈలోగా నీ జీవితంలోంచి ఇంకో వారం వెళ్ళిపోకుండా చూసుకో. 

- మనోహర్ చిమ్మని 

100 Days, 100 Posts. 15/100. 

"జర్నలిజం" అన్న పదమే సిగ్గుపడుతోంది!

యూట్యూబ్‌లో కొన్ని చిల్లర ఎకౌంట్స్ ఎకవుంట్స్ ఉంటాయి. సినిమా హీరోయిన్స్ మీదో, హీరోల మీదో, లేదంటే ఇద్దరినీ కలిపో... వాడిష్టమొచ్చిన నీచనికృష్ట కథొకటి అల్లుతాడు. దానికి పరమ ఛండాలపు థంబ్‌నెయిలొకటి పెడతాడు. లక్షల్లో వ్యూస్ వస్తాయి. వాడి లక్ష్యం నెరవేరుతుంది. 

వాడి స్థాయి అదే. వాడి బ్రతుకుతెరువు అదే.

ఇప్పుడు దేశంలోని అత్యధిక టీవీ ఛానెల్స్ కూడా ఈ స్థాయికి దిగజారాయి. 

ప్రపంచం ముందు పరువుపోతోంది.

"జర్నలిజం" అన్న పదమే సిగ్గుపడుతోంది.

డిఫెన్స్ మినిస్ట్రీ ఇన్ని స్టోరీలు, ఇంత కంటెంట్ ఈ ఛానెల్స్‌కు ఎప్పుడిచ్చింది?  నిజంగా ఇచ్చివుంటే, అదంతా ప్రింట్ మీడియాలో కూడా వస్తుంది కదా? ఫారిన్ ప్రెస్‌లో కూడా వస్తుంది కదా? 

కట్ చేస్తే -

చిల్లర యూట్యూబ్ థంబ్‌నెయిల్ బ్యాచ్ స్థాయికి దిగజారిన ఛానెల్స్ చూపిస్తున్న బ్రేకింగ్ న్యూస్‌నే నిజమని నమ్ముతూ, ఆ న్యూస్‌ను సోషల్ మీడియాలో పోస్ట్ చేస్తున్న మన దేశభక్తులకు నా సానుభూతి.   

బార్డర్ దగ్గర అనేక కష్టనష్టాలనుభవిస్తున్న మన దేశ ప్రజలందరికీ... దేశం కోసం పోరాడుతున్న మన త్రివిధదళాల ఫైటర్స్ అందరికీ నా సెల్యూట్.  

- మనోహర్ చిమ్మని   

100 Days, 100 Posts. 14/100. 

యుద్ధం మరింత తీవ్రం కావద్దనే కోరుకొందాం

పాకిస్తాన్‌ను లేవకుండా కొట్టడానికి భారత్‌కు ఒక 48 గంటలు చాలు. కాని, చైనా పాకిస్తాన్‌కు అండగా వస్తే ప్రమాదం. యుద్ధం కొనసాగుతుంది. 

లోపల్లోపల మన ప్రభుత్వంలో, అంతర్జాతీయంగా సి ఐ ఏ స్థాయిలో కూడా ఎన్నెన్నో ప్లాన్స్ జరుగుతుంటాయి. మనకు బయట కనిపించేది ఒకటి ఉంటుంది. లోపలి స్ట్రాటెజీలు వేరేగా ఉంటాయి.  

పాకిస్తాన్‌లో ప్రభుత్వాన్ని కూలదోసి, భారత్‌కు అనుకూల నాయకున్ని అధినేతగా చేసే అవకాశం కూడా లేకపోలేదు. ఇదే సమయంలో పాక్ ఆక్రమిత కశ్మీర్‌ను తిరిగి భారత్‌లో కలుపుకొనే పని కూడా పూర్తి కావచ్చు. 

చెప్పలేం. ఏది ఎక్కడినైనా దారితీయొచ్చు. 

యుద్ధం కొనసాగితే మాత్రం సాధారణ జనజీవితం, ఆర్థిక పరిస్థితులు అతలాకుతలం అవుతాయి. అలా జరగొద్దనే ఆశిద్దాం. ఇంకొన్ని గంటల్లో ముగియాలనే కోరుకొందాం. 

కట్ చేస్తే - 

ఆ అంశం పైన సోషల్ మీడియాలో మనం రాసుకునేవన్నీ ఎలా ఉంటాయంటే... టీవీలో ఐపియల్ మ్యాచ్ చూస్తూ, "విరాట్ కొహ్లి ఆ బాల్‌ను అలా కొట్టాల్సింది కాదు..." అని, క్రికెట్‌లో అ-ఆ లు తెలీని మనం కొహ్లీకి ఉచితసలహాలు ఇచ్చినట్టుంటుంది.

ఫీల్డులో యుద్ధం చేసేవాళ్లకు, వాళ్ళ కుటుంబాలకు తెలుస్తుంది... అసలు యుద్ధం అంటే ఏంటో, దాని ప్రభావం ఎలా ఉంటుందో. 

దేశ భద్రత కోసం పోరాడుతున్న మన త్రివిధదళాల ఫైటర్స్‌కు సెల్యూట్ చేద్దాం. వారి క్షేమం కోసం ప్రార్థిద్దాం. 

జై హింద్. జై భారత్. 

- మనోహర్ చిమ్మని 

100 Days, 100 Posts. 13/100.          

What You Leave Out Matters

Cinema has taught me many things. But perhaps the most profound lesson comes not from what we show — but from what we don’t.

A film is shaped by its frame. Every shot, every scene is a choice. But what gives it soul is often the space outside that frame. The silence, the suggestion, the unseen.

What’s left out can be just as powerful as what’s included.

That’s true in art.

And truer still in life.

We try to fill our lives with everything — noise, action, ambition, attention. But what if meaning lies in what we allow to remain quiet? In the pauses, the gaps, the unspoken truths?

I think of spirituality that way.

Not as a break from life or a new identity to wear — but as a soft unfolding. A gentle shift in what I choose to notice, to nourish, to leave out.

As I continue to share posts here — some rooted in films, some in creativity, some deeply personal — I’ll also share what stirs quietly within me. The questions, the stillness, the light that guides me beyond the frame.

Because you don’t have to walk away from everything to walk toward something sacred.

Let’s keep walking. Together.

— With love,

Manu

100 Days, 100 Posts. 12/100. 

తెరమీద సినిమా, తెరవెనుక సినిమా... రెండూ వేర్వేరు!

బ్రతుకుతెరువుకి డబ్బు కోసం సినిమాలు ప్రయారిటీలో టాప్‌లో ఉండటం... 

డబ్బులు రాని ఉట్టుట్టి ఆత్మ సంతృప్తి కళలు ప్రయారిటీలో అన్నిటికంటే కిందకి పడిపోవడం... 

ఎలాంటి ఆశ్చర్యాన్నివ్వని నిజాలు.   

జీవిత వాస్తవాలు.

... అలాగే ఉంటాయి. 

కట్ చేస్తే - 

బయటివాళ్ళు "గ్యాంబ్లింగ్ ఆడుతున్నావ్" అంటారు. 

"కాదు, జీవనపోరాటం చేస్తున్నా... ఇంకో వందమందికి జీవితాన్నిస్తున్నా" అంటాన్నేను. 

తెరమీద సినిమా, 

తెరవెనుక సినిమా... 

రెండూ వేర్వేరు.

తెరవెనుక సినిమానే ఎవ్వరికీ తెలీదు. తెలియాల్సిన అవసరం లేదు.   

A film is shaped not only by what’s inside the frame, but by what’s left out — for in absence, meaning deepens, and in silence, truth echoes.

- మనోహర్ చిమ్మని 

100 Days, 100 Posts. 11/100. 

ఇంగ్లిష్ "Katha" సీరీస్‌ను గుర్తుకు తెచ్చే "పాలపిట్ట కథ-2025"

అందమైన ముఖచిత్రంతో పాలపిట్ట మ్యాగజైన్ హౌజ్ నుంచి ఈమధ్యే విడుదలైన "పాలపిట్ట కథ-2025" కొత్తగా ఉంది. మా ఆలిండియా రేడియో లైబ్రరీలో నేను చదివిన ఒకప్పటి ఇంగ్లిష్ "కథ" సీరీస్ బుక్స్ గుర్తుకొచ్చాయి. 

ఎన్నిక చేసిన 31మంది కథకులు రాసిన 31 కొత్తకథలు ఇందులో ఉన్నాయి. అన్నీ వేటికవే విలక్షణమైన కథావస్తువు, విభిన్నమైన శిల్పంతో కూడిన కథలు. ఇలాంటి ఒక కొత్త ఆలోచన చేసి, వెంటనే ఆచరణలో పెట్టిన "పాలపిట్ట" మ్యాగజైన్ ఎడిటర్, నా మిత్రుడు గుడిపాటికి అభినందనలు.   

272 పేజీలు, 200 రూపాయలు. పాలపిట్ట బుక్స్, మలక్‌పేట్ (9848787284), నవోదయ బుక్ హౌజ్, కాచిగూడ (9000413413) లకు ఆర్డర్ పెట్టి కాపీలు తెప్పించుకోవచ్చు.  

కట్ చేస్తే - 

సినిమాలు, ఇంకో అరడజన్ ఫ్రీలాన్సింగ్ పనుల్లో మునిగిపోయి, ఊపిరాడక కొట్టుకుపోతున్న నాచేత చాలా కాలం తర్వాత మళ్ళీ కథ రాయించిన క్రెడిట్ గుడిపాటిదీ, ఇంకో ఫ్రెండుది కూడా. వారిద్దరికీ థాంక్స్.     

"పాలపిట్ట-2025"లో నా కథ "సముద్రం నాకిష్టం" కూడా ఉంది. 

I don’t write to impress. I write to undress the soul—mine first.

- మనోహర్ చిమ్మని 
100 Days, 100 Posts. 10/100.  

The Rich Monk: A Fresh Start, Not a Full Stop

I recently did something simple—but big:

I renamed my blog from manoharchimmani.blog to richmonk.me.

Why? Because the journey is shifting.

Not ending—just deepening.

For years, it’s been all about films, writing, painting—pure creativity.

And I still love it. I still live for it.

But now, there’s another layer inside me that wants to breathe... Spirituality.

That doesn’t mean I’m leaving everything behind or heading off to a forest. Or the Himalayas.

Far from it. 

I’ll keep making movies.

Keep writing raw, honest stories.

Keep creating art.

But alongside that, I’ll also be exploring something quieter. More inward.

Call it stillness. Awareness. Or simply... the real work.

To me, spirituality isn’t about quitting the world.

It’s about showing up for it—fully, mindfully, soul-first.

That’s what 'The Rich Monk' is about.

Not a monk in the mountains.

A monk in the middle of life.

On set. At the desk. In the rush.

But rooted. Awake. Alive.

So yes, this blog now carries that spirit.

You’ll find posts on life, creativity, silence, madness, clarity—and everything in between.

No rules. No masks. Just honest reflections from where I stand.

And yep—I’ll be posting in 'English' too.

If you’re someone who loves the world but craves something deeper, maybe this space will feel like home.

Thanks for being part of this next chapter.

Let’s see where it takes us.

— With love, 

Manu 

100 Days, 100 Posts. 9/100.

సక్సెస్ రేట్ 5% అయినప్పుడు ఏం చెయ్యాలి?

ఇందాకే ఒక షార్ట్ చూశాను. అది రాజమౌళి ఇంటర్వ్యూ. 

రాజమౌళి చెప్పినదాంట్లో సారాంశం ఇది: 

"సినిమాల్లో సక్సెస్ రేటు కేవలం 5 శాతం. గత 75 ఏళ్ళుగా ఇదే రికార్డవుతోంది. ఇది అందరికీ తెలిసిందే. అలాంటప్పుడు 99 శాతం సినిమాల్ని ఒకే టైపు మూసధోరణిలో ఎందుకు చెయ్యటం? అప్పటివరకూ రాని ఇంకేదో చెప్పడానికి ప్రయత్నించాలి. ఎలా అయినా రిస్క్ ఒక్కటే అయినప్పుడు, అదేదో కొత్తగా వెళ్తే పోలా?" 

లాజిక్ కరెక్టే కదా? 

కట్ చేస్తే - 

సినిమా చేసే ప్రతి ప్రొడ్యూసర్, డైరెక్టర్ "మాది డిఫరెంట్ సినిమా, ఇంతవరకు ఈ పాయింట్‌తో రాలేదు" అనే అనుకుంటారు. అలాగే చెప్తారు కూడా. 

అయితే అందులో నిజం ఎంతన్నది అందరికీ తెలిసిందే. 

When success is a 5% chance anyway, why not bet on a story the world has never seen? The risk is the same—but the legacy could be yours alone.

- మనోహర్ చిమ్మని 
100 Days, 100 Posts. 8/100. 

బ్లాగింగ్ ద్వారా సాధించాల్సింది ఇంక చాలా ఉంది...

మొన్నటిదాకా నా బ్లాగ్‌కు ఉన్న కస్టమ్ డొమైన్‌ను తీసేసి, కొత్త డొమైన్ నేమ్‌కు మార్చే ప్రాసెస్‌లో ఎక్కడో స్టకప్ అయింది. 

పాత డొమైన్ రావట్లేదు, కొత్తది కనెక్ట్ అవ్వలేదు. ఒరిజినల్ బ్లాగర్ డొమైన్ అయితే అలాగే ఉంది. 

2, 3 గంటలు బుర్రబద్దలు కొట్టుకున్నాను. సెట్ చెయ్యలేకపోయాను. ప్రస్తుతానికి దాన్నలా వదిలేశాను. ఇప్పుడు ఎక్కడా నా బ్లాగర్ లింక్ ఇవ్వట్లేదు. 

ఎక్కడో యు యస్ లో ఉన్న మా ప్రణయ్ ఇంట్లో లేని లోటుని... ఇదిగో... ఇలాంటి టెక్నికల్ గ్లిచెస్ వల్ల కూడా మొట్టమొదటిసారి ఫీలయ్యాను. 

మా ప్రణయ్‌కి ఆ లాగిన్స్ పంపించో, లేదంటే ఇక్కడే ఎవరైనా టెక్కీని పక్కన కూర్చోపెట్టుకొనో, ఈ పని త్వరగా పూర్తిచెయ్యాలి. 

కట్ చేస్తే - 

సినిమా కావచ్చు, నాన్-సినిమా కావచ్చు... నేను చేసే అన్ని పనులకూ, ఇకనుంచి నా బ్లాగే ఒక సెంట్రల్ హబ్ కాబోతోంది. 

- మనోహర్ చిమ్మని 

100 Days, 100 Posts. 7/100.   

నాని గట్స్‌ను నిజంగా మెచ్చుకోవాల్సిందే!

హిట్3 చూశాను. నేను అప్పుడెప్పుడో నా హైస్కూల్ రోజుల్లో, వరంగల్లోని అలంకార్ థియేటర్లో ఒక ఇంగ్లిష్ సినిమా చూస్తున్నట్టు ఫీలయ్యాను. 

సోకాల్డ్ నాని ఇమేజ్‌ను అలవోగ్గా అలా పక్కకు తోసేసి, డైరెక్టర్ శైలేశ్ కొలను అదరగొట్టాడు. శ్రీనిధి శెట్టిని హీరోయిన్‌గా ఎంపిక చెయ్యటం మంచి నిర్ణయం. ఆమె కనిపించిన ప్రతిచోటా తన ఫేసినేటింగ్ ప్రజెన్స్ ఫీలయ్యేలా చేసింది.        

కట్ చేస్తే - 

నాని గట్స్‌ను నిజంగా మెచ్చుకోవాల్సిందే. ఇలాంటి రిస్కులు వేరే హీరోలు చెయ్యకపోవచ్చు. ప్రొఫెషనల్‌గా ఇది నానీ తీసుకున్న బిగ్గెస్ట్ రిస్క్. సక్సెస్ అయ్యింది.

Hence it's proved...   

No guts. No glory. 

No guts. No story.     

- మనోహర్ చిమ్మని 

100 Days, 100 Posts. 6/100.    

ఒక జీవిత కాలంలో దర్శకుడిగా 151 సినిమాలంటే...

గురువుగారు దర్శకరత్న దాసరి నారాయణరావు గారి దగ్గర ఒకే ఒక్క సినిమాకు డైరెక్షన్ డిపార్ట్‌మెంట్లో అసిస్టెంట్‌గా (బయటినుంచి అబ్జర్వర్‌గా) సుమారు ఒక 4 నెలపాటు పనిచేశాను. 

అంత తక్కువ సమయంలో దాసరి గారి దర్శకత్వ శాఖలో నేను నేర్చుకున్నది చాలా తక్కువ.

కాని, ఒక గొప్ప దర్శకుడిగా వారిని అతి దగ్గర నుండి నేను అధ్యయనం చేసింది మాత్రం చాలా ఎక్కువ. 

"ఒక హిట్ ఇచ్చి కలుద్దాంలే" అన్న సిల్లీ మైండ్‌సెట్‌తో దాసరి గారు బ్రతికున్నప్పుడు మళ్ళీ కలవలేకపోయాను. కాని, ఇప్పుడనిపిస్తోంది... నేను తప్పు చేశానని. 

"మనోహర్, హిట్టూ ఫట్టూ తర్వాత... డైరెక్టర్‌గా నువ్వు అసలు ఒక సినిమా తీయడమే నీ పెద్ద సక్సెస్. మిగిలిందంతా బోనస్. డైరెక్టర్ కాకముందే స్క్రిప్ట్ రైటింగ్ మీద నువ్వు అంత మంచి 'నంది అవార్డ్' బుక్ రాశావు చూడు, అది కూడా నీ సక్సెసే. నువ్వలాంటి ఫీలింగ్స్ పెట్టుకోవద్దు. వచ్చి కలుస్తూవుండు. ఈసారి నీ సినిమా నేనే రిలీజ్ చేస్తాను" అని కొంచెం సీరియస్‌గానే చెప్పారు. 

కాని, నేను వారిని మళ్ళీ కలవలేకపోయాను.

గురువుగారు అంత త్వరగా నిష్క్రమించాల్సింది కాదు. వారు ఇప్పుడున్నట్టయితే, నా ఇప్పటి మైండ్‌సెట్‌తో... నో డౌట్... వారిని తరచూ కలిసేవాడిని. 

కట్ చేస్తే -  

నిజంగా... గురువుగారికి వందనం, అభివందనం!

ఒక జీవిత కాలంలో 151 సినిమాలు డైరెక్ట్ చెయ్యటం అంత ఈజీ కాదు. అది దాసరి గారు చేసి చూపించారు. 

వీటిలో 50 కి పైగా సినిమాలు ప్రొడ్యూస్ చేశారు, 60 కి పైగా సినిమాల్లో నటించారు, అంతకు ముందు ఘోస్ట్ రైటర్‌గా ఒక 25 సినిమాలకు పనిచేశారు, 1000 పాటలు రాశారు, కొరియోగ్రఫీ చేశారు, కెమెరామన్‌గా చేశారు. సినిమారంగంలో ఆయన ఎన్నెన్నో టచ్ చేశారు. 

ఫిలిం నెగెటివ్ వాడిన ఆ రోజుల్లోనే... 1980 లో అనుకుంటాను... గురువుగారు ఒకే ఒక్క సంవత్సరంలో 15 సినిమాలు రిలీజ్ చేశారు. వాటిలో 90% హిట్స్, సూపర్ హిట్స్. 

ఇప్పటి డిజిటల్ ఫిలిం మేకింగ్‌ యుగంలో - మనం మన జీవితకాలంలో - కనీసం ఒక 10 సినిమాలైనా చెయ్యకపోతే వేస్ట్ అని నాకనిపిస్తోంది.  

గురువుగారి జయంతి సందర్భంగా వారికి నా వినమ్ర నివాళులు. 

- మనోహర్ చిమ్మని      
100 Days, 100 Posts. 5/100

20-20 ఫిలిం మేకింగ్

అయిదురోజుల ఆటయినా సరే, గతంలో టెస్ట్ క్రికెట్ అంటే అదో క్రేజ్. తర్వాత కొంతకాలం వన్-డే లు రాజ్యమేలాయి. ఉన్నట్టుండి 20-20 ఎంటరయ్యింది. అసలు ఆటే మారిపోయింది! 

ఒక్క క్రికెట్ లోనే కాదు. ఈ వేగం దాదాపు ప్రతి ఫీల్డు లోనూ వచ్చింది. మనిషి జీవితంలోనూ వచ్చింది.

అలా వచ్చేలా చేసింది ఇప్పటి మన ఆధునిక జీవనశైలి. 

టైం లేదు... వేగం... తెలియనిది ఇంకేదో కొత్తది కావాలన్న తపన. అది కూడా త్వరగా అయిపోవాలి. ఫాస్ట్ ఫుడ్ లాగా అందరికీ ఫాస్ట్ రిజల్ట్స్ కావాలి. 

కట్ చేస్తే - 

ఒకప్పుడు సినిమా తీయడం అంటే అదొక మహా యజ్ఞం. షూటింగ్ చూడటం ఓ గొప్ప విషయం. సినిమా యాక్టర్లు, డైరెక్టర్లు కనిపించినా అదో సంచలనం. 

ఇప్పుడదంతా గతం. 

సంవత్సరానికి ఒకటో రెండో వచ్చే వందల కోట్ల భారీ బడ్జెట్ ప్యానిండియా సినిమాలను వదిలేయండి. ఈ సినిమాల సంఖ్య చాల తక్కువ. అది మన సబ్జెక్ట్ కాదు. అక్కడ బయటికి కనిపించేదంతా కూడా నిజం కాదు. ఆ టాపిక్ ఇంకోసారి చర్చిద్దాం.    

ఫిలిం మేకింగ్ టెక్నాలజీ పూర్తిగా మారిపోయింది. ఫిలిం మేకింగ్ శైలి, పద్ధతులు పూర్తిగా మారిపోయాయి. ఇప్పుడు సినిమాలు వేరు. ఇంతకుముందు సినిమాలు వేరు.

Content is the king. Money is the ultimate goal.

స్క్రిప్ట్, డబ్బు రెడీ గా ఉంటే చాలు. కేవలం 90 రోజుల్లో ఒక మార్కెటేబుల్ సినిమాని పూర్తిచేసి, రిలీజ్ చేయగల సౌకర్యాలు వచ్చాయి. అలా చేస్తున్నారు కూడా. జస్ట్... ఒక సినిమా ఫస్ట్ లుక్, టీజర్‌తోనే మార్కెటింగ్, బిజినెస్ అన్నీ చేసేయొచ్చు.

Ideas are the currency of the 21st century.

ఇప్పుడు ఎవరైనా సరే, చిన్న బడ్జెట్లో ఒక ఇండిపెండెంట్ సినిమా చేయొచ్చు. మనం క్రియేట్ చేసే మార్కెట్‌ను బట్టి థియేటర్స్‌లో, ఓటీటీల్లో రిలీజ్ చేయొచ్చు.   

సినిమా అనేది ఇప్పుడు ఒక క్రియేటివ్ బిజినెస్ మాత్రమే కాదు. పక్కా కార్పొరేట్ బిజినెస్. ఇంతకు ముందులాగా "హెవీ గాంబ్లింగ్" కాదు. 

ఫిలిం ఆర్ట్ పైన, మార్కెట్ పైన, బిజినెస్ పైన కనీస అవగాహన ముఖ్యం. ఎప్పటికప్పుడు మార్కెట్ ట్రెండ్స్‌ను ఫాలో అవుతూవుండటం, కొత్త గ్యాప్స్ ఫిలప్ చేసుకుంటూవెళ్ళటం ముఖ్యం. 

ఇంకా చెప్పాలంటే - ఇప్పుడు హిట్టా, ఫట్టా అన్నది కూడా కాదు ముఖ్యం. ఆట ముఖ్యం. ఆటలో ఉండటం ముఖ్యం. ఆటలో మజా ముఖ్యం. సినిమాల్లో డబ్బు రకరకాల రూపాల్లో అదే మనల్ని ఫాలో అవుతుంది. ఎవరికీ నష్టం ఉండదు. 

ఇదే ఇప్పటి ట్వంటీ ట్వంటీ ఫిలింమేకింగ్! దీన్నే నేను "రెనగేడ్ ఫిలిం మేకింగ్" అంటున్నాను. దీనికి రూల్స్ ఉండవు. ఉన్న రూల్స్ ఫాలో అవ్వము. 

టాలెంట్, ప్యాషన్, సాధించాలన్న కసి నిజంగా ఉన్న కొత్త ఆర్టిస్టులు, టెక్నీషియన్స్‌కు కూడా అవకాశం ఇస్తాం. ప్రూవ్ చేసుకోండి. పేరూ, డబ్బూ బాగా సంపాదించుకోండి.   

మంచి కంటెంట్‌తో సెన్సేషనల్ బజ్ క్రియేట్ చెయ్యటం. బాగా డబ్బు సంపాదించుకోడం. అదే సినిమా. డబ్బే... ఇంకేం లేదు. అన్నీ అవే ఫాలో అవుతాయి. 

- మనోహర్ చిమ్మని 
100 Days, 100 Posts. 4/100.