ఒక మిత్రుడు, 12 నిమిషాలు...

ఒక అధ్యయనం ప్రకారం - నీకు నచ్చిన ఒక మంచి స్నేహితునితో-లేదా-స్నేహితురాలితో... ఎలాంటి అరమరికలు లేకుండా, ఏమీ దాచిపెట్టుకోకుండా, డిప్లొమసీ లేకుండా, బుర్ర నిండా ఉన్న టెన్షన్స్ పక్కన పెట్టేసి, ఫ్రీగా ఒక 12 నిమిషాలు మాట్లాడగలిగితే చాలు... నీ మొత్తం ఆలోచించే విధానమే మారిపోతుందట. 

అదెలా అంటే... ఎన్నో రోజులుగానో, నెలలుగానో, సంవత్సరాలుగానో... ఏదో ఒక అంశం గురించో, ఒక సమస్య గురించో, ఒక రిలేషన్‌షిప్ గురించో, ఒక నిర్ణయం గురించో... నీ ఆలోచనలన్నీ ఒక్కటే లూప్‌లో తిరుగుతుంటాయి. అది నీకు తెలుసు, కాని గుర్తించవు. అదే నీ కమ్‌ఫర్ట్ జోన్. ఆ జోన్ విడిచిపెట్టి నువ్వు బయటికిరాలేవు. అయినా సరే... అవే కష్టాలు భరిస్తూ, అదే టెన్షన్లో, నీకు తెలియకుండా నిన్ను కమ్మేసిన ఒక క్రానిక్ డిప్రెషన్లో నువ్వు బ్రతుకుతుంటావు. అంతా బాగా లేదని నీకు తెలుసు. కాని బాగున్నట్టే ఫీలవుతుంటావు. బయటికి కూడా నువ్వు అలాగే కనిపిస్తుంటావు అందరికీ. కాని, అది నిజం కాదు. 

ఇదిగో ఇదంతా ఒక ఒక బ్యాగేజీ. నువ్వు మోయలేని ఒక పెద్ద బరువు. ఇదంతా పక్కనపెట్టి... నీకు నచ్చిన ఫ్రెండుతో పైన చెప్పినట్టు అన్ని ఫిల్టర్సూ తీసేసి, ఫ్రీగా ఒక 12 నిమిషాలు మాట్లాడగలిగితే చాలు. నువ్వొక కొత్త మనిషివవుతావు. కొత్తగా ఆలోచిస్తుంటావు. 

ఇప్పటిదాకా నిన్ను వేధిస్తున్న సమస్యలకు, నువ్వే ఒక కొత్త పరిష్కారం కనుగొంటావు. నువ్వే ఒక నిర్ణయం తీసుకొంటావు. 

కాని, ఇది ఎవ్వరూ చేయరు. ఎవ్వరికీ అంత సమయం లేదు. 12 నిమిషాలు కాదు, ఎన్నో వందల నిమిషాలు వృధాగా వెచ్చిస్తుంటారు. కాని, అదే పనికిరాని ఫెయిల్యూర్ లూప్‌లో కొనసాగుతుంటారు. 

దీన్ని బ్రేక్ చేసినవాళ్ళు కింగ్స్, క్వీన్స్. 

కట్ చేస్తే -

There is a reminder that I always have 12 minutes for you. 

- మనోహర్ చిమ్మని
100 Days, 100 Posts. 3/100.

మార్పును ఎవరైనా సరే ఆహ్వానించక తప్పదు

Netflix CEO Ted Sarandos claimed in a recent interview that audiences are telling Hollywood, "They no longer want to go to the cinema, and would rather watch movies on streaming services."

Citing the recent drop in cinema attendance Ted Sarandos said “What is the consumer telling us? That they’d like to watch movies at home.” 

అదీ విషయం...

నెట్‌ఫ్లిక్స్ సీఈవో ఈ మాట అనడం వెనుక ఎంతో అధ్యయనం ఉంటుంది. ఏదో తోచింది అనడానికి ఈయన థర్డ్ గ్రేడ్ క్రిటిక్ కాదు. ఒక పెద్ద ఎంటర్‌టైన్మెంట్ బిజినెస్ సామ్రాజ్యానికి సారథి.

సో, సినిమా థియేటర్లకు ప్రేక్షకుల డ్రాప్ అనేది ఒక్క ఇండియాలోనే కాదు. ప్రపంచమంతా ఉంది.

అన్నిచోట్లా ఇదే మార్పు. 

మామూలు ల్యాండ్‌లైన్ ఫోన్ నుంచి మొబైల్ ఫోన్‌కు, మొబైల్ ఫోన్ నుంచి స్మార్ట్ ఫోన్‌కు ఎలా అయితే మారుతూవచ్చామో, ఇదీ అలాంటిదే. సాంకేతిక అభివృద్ధి నేపథ్యంగా మనిషి జీవనశైలిలో వస్తున్న మార్పును ఎవరైనా సరే ఆహ్వానించక తప్పదు. 

కట్ చేస్తే -   

ఓటీటీలకు ప్రేక్షకులున్నారు. కంటెంట్ కావల్సినంత ఉంది. వెబ్ సీరీస్‌లు, ఒరిజినల్స్ రూపంలో కొత్త కంటెంట్ వాళ్లే సొంతంగా క్రియేట్ చేసుకొంటున్నారు. సినిమాలు వాళ్లకిప్పుడు ఒక ఆప్షన్ మాత్రమే. 

మరోవైపు, సినిమాలు కూడా ఎక్కడికీ పోవు. అవి ప్రదర్శించే ప్లాట్‌ఫామ్స్ మాత్రమే మారుతూ ఉంటాయి. 

ఇండియాలో భారీ ఫ్యాన్స్ బేస్ ఉన్న కొందరు హీరోల సినిమాలు, కొన్ని భారీ బడ్జెట్ విజువల్ వండర్స్ తప్ప, మిగిలిన సినిమాలన్నీ క్రమంగా థియేటర్‌కు వెళ్ళిచూడాలనుకునే ఆలోచన నుంచి దూరమవుతాయి. 

ఈ నేపథ్యంలో - వందల కోట్లు పెట్టి తీసే సినిమాల లెక్కలు తప్పుతాయి. ప్రదర్శించే ప్లాట్‌ఫామ్ ఏదైనా కానీ, పరిమిత బడ్జెట్‌లో నిర్మితమయ్యే కంటెంట్ ఉన్న సినిమాలకు మాత్రం ఎప్పుడూ ఎలాంటి సమస్య ఉండదు. 

కంటెంట్ ఈజ్ ద కింగ్. 

- మనోహర్ చిమ్మని   

100 Days. 100 Posts. 2/100.

ఫోకస్ ఎప్పుడూ కంటెంట్ మీదుండాలి...

సినిమావాళ్ళకైనా, ఓటీటీలకైనా కావల్సింది డబ్బే. 

మిస్ అవుతున్న లాజిక్ ఏంటంటే - సినిమాలు ఓటీటీల మీద వచ్చే ఆదాయం మీద ఆధారపడ్డాయి గాని, ఓటీటీలు కేవలం సినిమాల మీదే ఆధరపడలేదు. 

ఓటీటీల నుంచి డబ్బులు బాగా వస్తున్నాయి కదా, మా సినిమాలో ఉన్నది స్టార్ హీరో కదా అన్న ఈగోలకు ఇప్పుడు ఒక్కసారిగా బ్రేక్ పడింది. 

స్టార్ హీరో సినిమా అయినా, చిన్న సినిమా అయినా... టీజర్లు, ట్రయలర్లు వచ్చి, రిలీజ్‌కు ముందు వాటి బజ్ చూశాకనే ఓటీటీలు ఇప్పుడు మాట్లాడుతున్నాయి. 

సో, స్టార్ హీరోలున్న సినిమాలకే ఓటీటీలు ముందు డీల్ ఓకే చేస్తాయి అన్న మిత్‌కు ఇప్పుడు పూర్తిగా తెరపడింది.

అతి తక్కువ సమయంలో ఓటీటీ బిజినెస్‌లో ఇలాంటి భారీ మార్పు రావడానికి కారం కూడా సినిమావాళ్లే. వారి అత్యాశే. వారి ఈగోనే. 

కాని, "కంటెంట్ ఈజ్ ద కింగ్" అన్న విషయాన్ని లైట్ తీసుకోవడమే.  

ఓటీటీ రేటు బాగా వస్తుంది కదా అని హీరోలు రెమ్యూనరేషన్స్ పెంచడం, ప్రొడ్యూసర్స్-డైరెక్టర్స్ అంతకంతకూ అర్థంలేకుండా సినిమాల బడ్జెట్స్ పెంచుకుంటూపోతుండటం అనేది... చివరికి బంగారు గుడ్లు పెట్టే బాతుని చంపుకుతిన్నట్టయింది. 

అంతకు ముందు శాటిలైట్ రైట్స్ వచ్చినప్పుడు కూడా అంతే... ఆ బిజినెస్‌లోని ప్రతిచిన్న లూప్‌హోల్‌నూ వాడుకొని, అసలు కంటెంట్ లేని సినిమాలను వందలకు వందలు తీసి, శాటిలైట్ రైట్స్ అమ్ముకోవడం ద్వారానే కోట్లు గడించారు. 

ఇందాకే చెప్పినట్టు - ఓటీటీలకు ప్రేక్షకులున్నారు. కంటెంట్ కావల్సినంత ఉంది. వెబ్ సీరీస్‌లు, ఒరిజినల్స్ రూపంలో కొత్త కంటెంట్ వాళ్లే సొంతంగా క్రియేట్ చేసుకొంటున్నారు. 

సినిమాలు వాళ్లకిప్పుడు ఒక ఆప్షన్ మాత్రమే. 

కట్ చేస్తే -   

కొత్త టాలెంట్‌తో, ఎలాంటి కాంప్రమైజ్ లేకుండా మంచి కంటెంట్‌ను క్రియేట్ చేసే చిన్న బడ్జెట్ ఇండిపెండెంట్ సినిమాలకు ఎలాంటి సమస్య ఉండదు.     

ఇది దశాబ్దాలుగా - అప్పుడూ ఇప్పుడూ ఎప్పుడూ ప్రూవ్ అవుతూనే ఉంది. ప్రేక్షకులు కనెక్ట్ అయ్యారా సినిమా ఎక్కడికో పోతుంది. ఏ నాన్-థియేటర్ రైట్స్ అయినా తర్వాత ఎలాగూ వెంటబడి వస్తాయి. 

కాని, ఎవరు వింటారు? 

- మనోహర్ చిమ్మని

(100 Days. 100 Posts. 1/100.)             

ఏది నిజం... ఏది అబద్ధం?

ఎవరైనా మనతో అబద్ధాలు చెబుతున్నట్టయితే మొదట్లో ఒకటిరెండుసార్లు నమ్ముతున్నట్టు నటిస్తామేమో. అదీ వాళ్ళకోసమే. 

కాని, అబద్ధాలు మాట్లాడ్డమే ఒక అలవాటుగా చేసుకున్నవాళ్లను చూస్తే జాలేస్తుంది. 

మైథోమానియా. 

పాథలాజికల్ లైయింగ్. 
ఏదైనా కావచ్చు...  

అలాంటి ఒక సైకలాజికల్ డిసార్డర్‌తో వాళ్లెంత బాధపడుతున్నారో కదా అనిపిస్తుంది. 

కట్ చేస్తే - 

డైరెక్ట్ సీయం మాట్లాడుతున్నట్టు చెప్తారు. మొబైల్‌లో సీయంతో అలా మాట్లాడుతూ పక్కకి వెళ్తారు. మనం నమ్మాలి. 
  

సీయం కోటరీలోని టాప్ లెవల్ మనుషులు ప్రతిరోజూ టచ్‌లో ఉన్నట్టే చెప్తారు. 

మంత్రులు, ఎమ్మెల్యేలు, ఎంపీలు, పోలీస్ కమిషనర్లు, గవర్నమెంట్‌లోని టాప్ ఆఫీసర్లు.. అబ్బో ఈ లిస్టుకు అంతుండదు. 

అందరూ వీళ్లతో టచ్‌లోనే ఉంటారు. 

వీళ్ళు డీల్స్ మాట్లాడితే లక్షలు కాదు... కోట్లలో ఉంటాయి.  

కాని - పాపం, ట్రెయిన్ టికెట్-బస్ టికెట్ లాంటి చిన్న చిన్న అవసరాలకు కూడా - నెలలు నెలలు - వీళ్ళు డబ్బు కోసం బాధపడుతుంటారు... అదేంటో అర్థం కాదు. 

బహుశా ఇది కూడా ఒక అబద్ధం కావచ్చు, చెప్పలేం. 

ఫ్రెండ్‌షిప్ గురించి రామోజీరావు యస్ పి బాలుకు చెప్పినట్టు, ఫ్రెండ్‌గా చేసుకున్నాం కాబట్టి చివరిదాకా మనం నమ్ముకుంటూపోవాలి... భరిస్తూపోవాలి.

అలాంటి మన గుడ్డి నమ్మకానికి వీళ్ళు విలువెప్పుడిస్తారన్నదే మిలియన్ డాలర్ కొశ్చన్. అసలిస్తారా అన్నది ఇంకో చిల్లర కొశ్చన్. 

Wishing such people a speedy recovery. 

- మనోహర్ చిమ్మని 

పోలీస్ వారి హెచ్చరిక !!

ఈరోజుల్లో ఈ ఎర్ర సినిమాలు ఎవరు చూస్తారు... అనుకుంటాం.

కాని, వాటి బేస్ వాటికుంది. బి-సి సెంటర్స్‌లో వీటికి ప్రేక్షకులున్నారు. ఆయా ఎర్రపార్టీల నాయకులు, కార్యకర్తలు ఒక్క మాట చెప్తే వెళ్ళి చూసే జనం కూడా ఉన్నారు. 

ఈ కోణంలో చూస్తే - కొత్తవారితో తీసే మామూలు ఇండిపెండెంట్ కమర్షియల్ సినిమాల ఓపెనింగ్స్‌కు నిజంగా ఇంత సీన్ లేదు.    

భారీ బడ్జెట్ ఫ్లాప్ సినిమాలకంటే ఈ ఎర్ర సినిమాల ఓపెనింగే బెటర్‌గా ఉంటుంది. ఇక సినిమాలో ఏమాత్రం సత్తా ఉన్నా... ఒకప్పటి మాదాల రంగారావు, టి కృష్ణ, ఆర్ నారాయణమూర్తి సినిమాల్లా హిట్ కొట్టొచ్చు. 

కట్ చేస్తే - 

మిత్రుడు, నటుడు, అభ్యుదయ సినిమాల డైరెక్టర్ బాబ్జీ గారి "పోలీస్ వారి హెచ్చరిక" సినిమా త్వరగా రిలీజై, హిట్ కావాలని ఆశిస్తున్నాను. 

- మనోహర్ చిమ్మని  

పి యస్:

డైరెక్టర్ బాబ్జీ గారు నా లేటెస్ట్ రోడ్-క్రైమ్-థ్రిల్లర్ సినిమా "ఎర్ర గులాబి"లో ఒక సెన్సేషనల్ పాత్రలో నటించారు.   

ఒకసారి మా AIR ను చూడాలనుంది!

సుమారు ఒక పదేళ్ళు నేను ఆలిండియా రేడియో, కర్నూలు ఎఫ్ యం లో పనిచేశాను.

అదొక మంచి జ్ఞాపకం.

అప్పటి నా మిత్రులు (కొలీగ్స్) కొందరిని చాలా కాలం తర్వాత మళ్ళీ ఇవ్వాళ కలవబోతున్నాను... ఒక పెళ్ళిలో.

చూడాలి మరి... ఎంతమంది కలుస్తారో రేపు.

కట్ చేస్తే -

ఒకసారి మా ఆలిండియా రేడియో స్టేషన్‌కు వెళ్ళి చూడాలనుంది.

ఇంకా అక్కడ పనిచేస్తున్న మా అప్పటి కొలీగ్స్‌లో నాకు బాగా తెలిసిన ఫ్రెండు ఒక్కరే ఉన్నారు బహుశా. కలవాలి.

బళ్ళారి చౌరస్తా, కృష్ణారెడ్డి నగర్, చలపతి దాబా, మౌర్యా ఇన్, రాజ్ విహార్... 

ఆనంద్ టాకీస్, వెంకటేష్, విక్టరీ, శ్రీరామ థియేటర్లు, కొత్త బస్ స్టాండు, కొండారెడ్డి బుర్జు, రివర్ వ్యూ బార్... 

ఓల్డ్ సిటీ సందులో యస్ వి ఆర్ లక్ష్మీదేవి ఇల్లు, బ్యాంక్ కాలనీలో నేను ఫస్ట్ ఉన్న పెంట్ హౌజ్, నేనూ డిసౌజా కలిసి తయారు చేసిన రెడ్ వైన్... 

యండమూరి వీరేంద్రనాథ్‌తో నేను-శాస్త్రి చేసిన ఇంటర్వ్యూ... 

యస్ పి గోవర్థన్, లక్ష్మీ రెడ్డి, రామానుజాచార్యులు, ఆనంద్ బాబు, పెద్ద మేడమ్, రాం గోపాల్, కృష్ణ, కరుణాకర్, రవిశంకర్ రెడ్డి, గణపతి, మోహన్ సుధాకర్, ఫహీమ్, బాషా, రాంరెడ్డి, సురేష్... 

నబీసాబ్ హోటల్లో రోజూ చాయ్... 

టేప్ లైబ్రరీలో వేలకొద్ది గ్రాంఫోన్ రికార్డులు, బుక్స్... 

మహానంది, అహోబిలం, బెలూం కేవ్స్ లకు బైక్స్ మీద బ్యాచిలర్ లాంగ్ డ్రైవ్‌లు... 

... అన్నీ, అందరూ గుర్తుకొస్తున్నారు.

Some spaces stay with you long after you've left them.

All India Radio, Kurnool, was one such place for me.

For 10 years or more, it was where I immersed myself in world literature — both fiction and non-fiction. 

A treasure trove of words, stories, and wisdom.

How can I forget the magic of those days, the pages that shaped me?

ఒక ట్రిప్ వెంటనే వెయ్యాలి. తప్పదు. 

మై డియర్ మోహన్ రెడ్డి & కామేశ్ భాయ్... వింటున్నారా?

- మనోహర్ చిమ్మని

అమృతం కురిసే ఆ రాత్రి కోసం

మాయాలోకపు మంత్రనగరి 

ఊపిరందని లోతుల్లో కూరుకుపోయి -

ఎదురుచూపుల ఆకాశంలోని 

వేనవేల చుక్కల్లో 

ఎన్ని వందల ఆనందాల్ని 

ఎంత దారుణంగా కోల్పోయావో 

ఒక్కొక్కటిగా లెక్కపెట్టుకొంటూ...

అలసి సొలసి, అంతర్ముఖుడవై 

కొన్ని వందలసార్లు 

"అటా ఇటా" అనుకొంటూ 

ఎటూ తేల్చుకోలేక,

"టు బి ఆర్ నాట్ టు బి" అని

పాత డ్రామాలో కొత్త హామ్‌లెట్‌లా 

నీలో నువ్వే ఊగిసలాడీ ఆడీ -

నువ్వు వేసే ఆ ఒక్క చిన్న అడుగే 

నీ జీవితంలో నువ్వు ఊహించని 

ఒక అద్భుతమైన మలుపుకి 

కారణమౌతుందని నీకు తెలీదా?   

అనంత విశ్వం నీ కోసం 

కసిగా కాన్స్‌పయిర్ అయ్యి... 

నీ శృంఖలాలను ఛేదిస్తూ - 

నిన్ను నిలువునా ముంచేసి, 

నీ స్వప్నాల్ని తొక్కిపెట్టిన  

సునామీ సముద్రాన్ని నిలువునా చీలుస్తూ -

నీకు రెడ్ కార్పెట్ రాజమార్గం వేస్తుండగా... 

నీ కలల కాంతివైపుకి నువ్వు కదిలే   

ఆ అడుగు తప్పక పడుతుంది -  

ఇవాళో, రేపో, ఇంకొన్నిరోజులకో!

అది తప్పదు గాక తప్పదని నీకు తెలీదా?
అమృతం కురిసే ఆ రాత్రిని

నీ తనివితీరా ఆస్వాదిస్తూ

ఆ ఆనందాల వెన్నెలధారల్లో  

నువ్వు స్నానించకా తప్పదని నీకు తెలీదా?          

ఓ నా ప్రియనేస్తమా!    

అప్పటిదాకా -
నువ్వు చేయాల్సిన పని ఒక్కటే...     

నీ వైపు ఎక్కుపెట్టిన 

చూపుడువేళ్ళను చూడకుండా, 

నీ దారంటా పడివున్న 

చెత్తా చెదారం పట్టించుకోకుండా 

అలా నడుస్తూ ఉండటమే!         

- మనోహర్ చిమ్మని 

శిలువ మోయటం అంత ఈజీ కాదు!

కథ రాసే రచయిత కథ రాసిచ్చి వెళ్ళిపోతాడు. పాటల రచయిత పాటలు రాసిచ్చి వెళ్ళిపోతాడు. మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ ముందు పాటలిస్తాడు, తర్వాత బ్యాగ్రౌండ్ స్కోర్ చేసిచ్చి ఆయన పనిలో ఆయనుంటాడు. ఇలాగే - ఎడిటర్, కాస్ట్యూమ్స్ చీఫ్, మేకప్-మ్యాన్, హెయిర్ డ్రెస్సర్, కెమెరామన్, ఎట్సెట్రా... వీళ్లందరి పని వాళ్ళ పనివరకే. 

షూటింగ్ టైంలో లైట్-మెన్, ఆర్ట్ వాళ్ళు గట్రా కూడా షూటింగ్ అయిపోతూనే ఇంక కనిపించరు. వాళ్ళ పని అక్కడికే పూర్తయిపోతుంది.  

వీళ్లంతా తర్వాత వేరే సినిమాల పనిలో పడతారు, లేదా ఇంకో ప్రాజెక్టు వెతుక్కుంటుంటారు. తప్పేం లేదు.  

అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్స్ కూడా చాలా మంది డిటాచ్డ్‌గానే ఉంటారు. 

వీళ్ళందరికీ - అనుకున్న ప్రకారం డబ్బులు అందుతాయి. అక్కడికి వీళ్ళు ఫ్రీ అయిపోతారు. 

కట్ చేస్తే -  

ఒక్క డైరెక్టర్ మాత్రమే - కాన్సెప్ట్ అనుకున్నప్పటి నుంచి, ప్రొడ్యూసర్‌ను వెతుక్కొని, సినిమా పూర్తిచేసి, చివరికి సినిమాను మార్కెట్ చేసి బయటపడేవరకు ఒంటరిగా, నిశాచరునిలా బ్రతుకుతుంటాడు. 

సినిమా అనే యజ్ఞం ప్రారంభం నుంచి, పూర్తయ్యేదాకా డైరెక్టర్ పడే కష్టాలకు అంతుండదు. తన సినిమా కోసం పనిచేసే 24 క్రాఫ్ట్స్ వారి విభిన్న మైండ్‌సెట్‌లను, వారి ప్రవర్తనను, వారి మాటలను చాలా ఓపిగ్గా భరిస్తాడు. ఎక్కడా ప్రొడ్యూసర్‌కు బాధకలక్కుండా తనలో తనే అన్నీ భరిస్తాడు.   

సక్సెస్, ఫెయిల్యూర్స్‌తో సంబంధం లేకుండా ప్రతి ఫిలిం డైరెక్టర్ జీవితం ఇదే. 

ఇంతా చేస్తే - రేపు సినిమా ఏదైనా ఉల్టాపుల్టా అయ్యిందనుకో... ప్రొడ్యూసర్ నుంచి మొత్తం టీం వరకు, అంతా "నేను ఆరోజే చెప్పాను" అని నానా రాగాలు తీస్తారు. అలాక్కాకుండా - సినిమా హిట్ అయ్యిందనుకోండి... "అంతా నా వల్లే" అని, ఎప్పుడో అదృశ్యమైపోయిన ఇదే గుంపుగుంపంతా ముందుకు ఉరికొస్తారు. 

దటీజ్ ఫిలిం డైరెక్టర్!     

- మనోహర్ చిమ్మని 

పి యస్:

హిట్ కొట్టినప్పుడు పేరు, డబ్బు బాగా వచ్చేది డైరెక్టర్‌కే కదా... అందుకే అన్నీ మోస్తాడంటారు కొందరు.

హిట్ కొట్టినా కొట్టకపోయినా, ప్రతి సినిమాకు కనీసం ఒక 100 మందికి జీవనోపాధి కల్పించేవాడు డైరెక్టరే. హిట్ కొట్టినప్పుడు డైరెక్టర్‌తో పాటు వీళ్ళలో కొందరికి కూడా చాలా పేరొస్తుంది. మంచి అవకాశాలూ వస్తాయి. ఇది నా పాయింట్.       

ఈ మార్పుని ఎవ్వరూ ఆపలేరు!

నెమ్మదిగా సింగిల్ థియేటర్స్ అన్నీ... అన్నిచోట్లా అదృశ్యం అవుతాయి. మాల్స్, మల్టిప్లెక్సెస్‌లోని కాంపాక్ట్ థియేటర్స్ తప్ప, పెద్ద థియేటర్స్ అనేవి దాదాపు ఇంక ఉండవు. ఇది నా ప్రెడిక్షన్ కాదు. మనకు ఇష్టంలేని నిజం.   

బిగ్ స్క్రీన్ మీద మాత్రమే చూసి థ్రిల్ ఫీల్ కావాలనిపించే అతి కొన్ని అత్యంత భారీ స్థాయి విజువల్స్, భారీ స్టార్‌డమ్ ఉండే సినిమాలకు తప్ప... థియేటర్స్‌కు వెళ్ళి సినిమా చూడాలన్న కోరిక సగటు ప్రేక్షకుని జీవనశైలిలోంచి చాలా త్వరగా అదృశ్యమైపోతోంది.       

వినడానికి కష్టంగా ఉంటుంది. కాని, ఇది మనం నమ్మితీరాల్సిన నిజం.  

 

చాలా మంది పాయింట్ అవుట్ చేస్తున్నట్టు... టికెట్ రేట్స్ ఇష్టమొచ్చినట్టు పెంచుతుండటం, క్యాంటీన్స్‌లో విపరీతమైన ధరలు వంటివి ఈ మార్పుకు ఒక ప్రధాన కారణం కావచ్చు. కాదనలేం. ఎందుకంటే - సినిమా స్టార్‌లను ఎక్కువగా ఆదరించేది, సినిమాలు ఎక్కువగా చూసేది, సినిమాల కోసం ఎక్కువగా ఖర్చుపెట్టేది... మధ్యతరగతి వాళ్లు, దిగువ మధ్యతరగతి వాళ్లే. 

అయితే - దీన్ని మించిన కారణాలు కూడా అనేకం ఉన్నాయి... 

కరోనా తర్వాత సగటు మనిషి జీవనశైలి పూర్తిగా మారిపోయింది. ఇప్పుడున్న సగటు మనిషి జీవనశైలికి సినిమా ఒక ఆప్షన్ మాత్రమే. సినిమాను మించిన ప్లాట్‌ఫామ్స్, టైమ్‌పాస్‌లు ఇప్పుడు చాలా ఉన్నాయి. వీటిలో - ఓటీటీలు, సోషల్ మీడియా అనేవి టాప్‌లో ఉంటాయి. సింగిల్ థియేటర్స్ కనుమరుగు కావడానికి ఈ రెండు కూడా అతి ముఖ్యమైన కారణాలని నేను భావిస్తాను.  

కట్ చేస్తే - 

మనిషి జీవనశైలిలో వచ్చిన ఈ మార్పుని ఎవ్వరూ ఆపలేరు. కాని, సినిమా కూడా ఎక్కడికీ పోదు. ఆర్టిఫీషియల్ ఇంటలిజెన్స్ (ఏ ఐ) వంటి కొత్త ఆవిష్కరణలు ఇంకెన్ని పుట్టుకువచ్చినా, సినిమాపై వాటి ఎఫెక్టు గురించి ఎవరు ఎంత భయపెట్టినా... సినిమా మాత్రం చావదు. దానికి అంతం లేదు. 

జస్ట్... సినిమాను ప్రదర్శించే ప్లాట్‌ఫామ్స్ మాత్రమే మారుతుంటాయి.     

Trends change. Tech evolves. But cinema stays—because stories never die.

- మనోహర్ చిమ్మని 

శిలాశాసనం లాంటి రూల్!

సినీఫీల్డులోకి ప్రవేశించాలనుకొనే ఆర్టిస్టులయినా, టెక్నీషియన్లయినా, ఇంకెవరయినా... ముందుగా తెల్సుకోవల్సిన విషయాలు ప్రధానంగా రెండు:

1. సినీఫీల్డులో "ఇది ఇలా జరుగుతుంది" అని ఖచ్చితంగా ఎవరూ చెప్పలేరు. ఫీల్డులో ఎంట్రీ దొరకడమే చాలా కష్టం. దొరికాక దాన్ని సరైన విధంగా వినియోగించుకొని నిలదొక్కుకోవడం మరీ కష్టం. ఒక్క ముక్కలో చెప్పాలంటే - ఇక్కడ దేనికీ గ్యారంటీ లేదు. కాబట్టి, దేన్నీ టేకిట్ ఫర్ గ్రాంటెడ్‌లా తీసుకోడానికి లేదు. ప్రతిక్షణం, ప్రతి విషయంలో చాలా చాలా జాగ్రత్తపడాల్సి ఉంటుంది.   

2.  ఇక్కడ అవకాశం దొరికి, పేరు తెచ్చుకొనేవరకూ దాదాపు ఎవ్వరూ ఒక్క రూపాయి పారితోషికం ఇవ్వరు. అలా ఇస్తారనుకోవడం, అలా అని ఎవరైనా చెప్తే వినడం... ఉఠ్ఠి భ్రమ. మన జేబులోంచే వేలు, లక్షలు ఖర్చుపెట్టుకుంటూ బ్రతకాల్సి ఉంటుంది. ఆర్టిస్టు అయినా, టెక్నీషియన్ అయినా - ఇలాంటి ఖర్చు లేకుండా ఎవరికైనా ఒక చోట అవకాశం దొరికిందంటే దాన్ని నిజంగా ఒక అదృష్టంగా భావించాలి. ఈ విషయంలో కేవలం ఒకే ఒక్క కేటగిరీకి మాత్రమే మినహాయింపు ఉంటుంది. అది - హీరోయిన్లు, ఇతర ఫిమేల్ సపోర్టింగ్ ఆర్టిస్టులు. వీళ్లు దొరకడం కొంచెం కష్టం కాబట్టి ఈ వెసులుబాటు! అదే హీరోలయితే ఎదురు పెట్టుబడి పెట్టాల్సికూడా రావొచ్చు. ఈమధ్య హీరోయిన్స్ కూడా పెట్టుబడి పెట్టి హీరోయిన్స్ అవుతున్నారు. అందులో ఎలాంటి తప్పులేదు. ఎవరి డ్రీమ్ కోసం వారు ఏదైనా చెయ్యొచ్చు. అది పూర్తిగా వేరే విషయం.          

పైన చెప్పిన రెండు అంశాల్ని దృష్టిలో పెట్టుకొని, కొత్తగా ఫీల్డులోకి రావాలనుకొనేవాళ్లు తీసుకోవల్సిన జాగ్రత్త ఒకే ఒక్కటి...

ఇక్కడ ఫీల్డులో అవకాశం దొరికి, నిలదొక్కుకొనేవరకూ - ఆర్థికంగా ఎలాంటి ఇబ్బంది లేకుండా మరొక ఆదాయమార్గాన్ని లేదా జాబ్‌ని ముందుగానే చూసుకోవాలి. అది మీ సినీ కెరీర్ ప్రయత్నాలకు ఎలాంటి అడ్డంకి కానిదై ఉండాలి. లేదంటే - సింపుల్‌గా మీరు బాగా డబ్బున్నవాళ్లయి ఉండాలి. మీ కుటుంబం మీకు పూర్తిగా సహకరించాలి. అప్పుడే ఫీల్డులో మీరు ఏదైనా సాధించడానికి 80% అవకాశం ఉంటుంది.  

కట్ చేస్తే - 

శిలాశాసనం లాంటి ఈ జాగ్రత్త తీసుకోకుండా ఫీల్డులోకి ఎవరు ఎంటరయినా... తర్వాత సినిమా కష్టాలు తప్పవు.

అన్నీ అవుతున్నట్టే ఉంటుంది. కానీ, ఏదీ జరగదు. సాంఘికంగా, ఆర్థికంగా ఎన్నో ఛాలెంజ్‌లు ఎదుర్కోవాల్సి వస్తుంది. చూస్తుండగానే జీవితం మీ చేతుల్లోంచి జారిపోతుంది.

సో, మరొక ఇన్‌కమ్ స్ట్రీమ్ గాని, ఒక సపోర్ట్ సిస్టమ్ గాని లేకుండా ఇక్కడ ఎవ్వరూ ఏం సాధించలేరు.      

ఇలాంటి సిచువేషన్‌కు పూర్తి వ్యతిరేకంగా - కొందరు ఏ బాదరబందీల్లేకుండా ఫీల్డులోకి దిగుతారు. నాలాంటివాళ్ళు అన్నీ కుదిరినప్పుడే చేస్తారు. లేదా, ఒక్కోటి కుదిరించుకొంటూ ముందుకెళ్తారు. ఇంకొందరు యు యస్ లో బాగా సంపాదించుకొని వచ్చి, ఇక్కడో కంపెనీ పెట్టుకొని, ఫీల్డులో పూర్థిస్థాయిలో దిగుతారు. వీళ్ళందరికీ ఎలాంటి భయం ఉండదు. వత్తిడిలో నిర్ణయాలు తీసుకొనే అవసరం వీరికి అసలుండదు. వీళ్ళు చాలా కూల్‌గా ఈ జర్నీని ఎంజాయ్ చేస్తూ, కొంచెం ముందూ వెనకా, అనుకున్నది సాధించుకొంటూ వెళ్తారు.      

అయితే - పరోక్షంగా వీళ్ళంతా కూడా శిలాశాసనం లాంటి ఆ జాగ్రత్త పాటించినట్టే అని నా ఉద్దేశ్యం.  

సో, బి కేర్‌ఫుల్!         

- మనోహర్ చిమ్మని    

Think BIG! ... లక్ష్యం ఎప్పుడూ పెద్దదిగానే ఉండాలి!!

అమెరికాలో ఒక దివాలా తీసిన వ్యక్తి - సర్వస్వం కోల్పోయి, పీకలదాకా అప్పుల్లో కూరుకుపోయిన స్థితి నుంచి, కేవలం మూడేళ్లలో 600 మిలియన్ల డాలర్లు సంపాదించాడు. అంటే, మన ఇండియన్ కరెన్సీలో సుమారు 5120 కోట్లు అన్నమాట!

"ఇదెలా సాధ్యమయ్యింది?" అని ఆయన్ని ప్రశ్నించినపుడు ఆ రహస్యాన్ని ఆయన కేవలం ఒకే ఒక్క వాక్యంలో చెప్పాడు - "నేను ఎప్పటినుంచయితే భారీ స్థాయిలో ఆలోచించటం మొదలెట్టానో, ఆ క్షణం నుంచే నా జీవితం పూర్తిగా మారిపోయింది!" 

ఆ తర్వాత ఆ వ్యక్తి ఇంకెన్నో వందల కోట్లు సంపాదించాడు. క్రమంగా ఒక మిలియనేర్ ట్రెయినర్‌గా మారిపోయి, ఆ రంగంలోనూ మిలియన్లు సంపాదించాడు. అతనే బ్రయాన్ ట్రేసీ. ఇదంతా కొన్ని దశాబ్దాల క్రిందటి విషయం. ఇలాంటి విజయాలు మన దేశంలో కూడా వందలకొద్దీ రికార్డ్ అయి ఉన్నాయి.     

ఇక్కడ భారీ స్థాయిలో ఆలోచించడం అంటే "థింకింగ్ బిగ్" అన్న మాట. సక్సెస్ సైన్స్ కు సంబంధించి ఈ రెండు పదాలకి చాలా అర్థం ఉంది. ఇంట్లో ముసుగుతన్ని పడుకొని, పగటి కలలు కనడం, ఆకాశానికి నిచ్చెనలు వేయడం "థింక్ బిగ్" ఎప్పుడూ కాదు.

క్యాలిక్యులేటెడ్ రిస్క్‌తో అతిపెద్ద లక్ష్యాల్ని నిర్దేశించుకొని, సంపూర్ణ సామర్థ్యంతో కృషి చేయడమే క్లుప్తంగా దీని నిర్వచనం. 

కట్ చేస్తే -   

సినిమాల్లో అవకాశాల కోసం, గతంలో లాగా ఏళ్ళ తరబడి వెతుక్కుంటూ సమయం వృధాచేసుకునే కాలం కాదిది. 

ఇది డిజిటల్-సోషల్ మీడియా యుగం.

సరిగ్గా ప్లాన్ చేసుకుని, ఒక ఖచ్చితమైన బ్లూప్రింట్‌తో కష్టపడితే ఏదీ అసాధ్యం కాదు. ఎన్నో రంగాల్లో, ఎందరో, ఎన్నెన్నో భారీ విజయాల్ని ఇలా సాధించి చూపిస్తున్నారు. యాక్టింగ్ రాదు అని ట్రోల్స్ చేయబడ్డ ఒక వర్ధమాన హీరో ఒకే ఒక్క శుక్రవారం తన జాతకం తానే మార్చేసుకుని, ఇప్పుడు పది కోట్ల రెమ్యూనరేషన్ తీసుకుంటున్నాడు. 

ఇది సినిమాల్లో మాత్రమే సాధ్యం. ఈ జర్నీకి కొంత టైమ్ పట్టొచ్చు. కాని, లక్ష్యం ఎప్పుడూ పెద్దదిగానే ఉండాలి. అప్పుడు ముందే భారీ టార్గెట్ కొట్టకపోయినా, ఎంతో కొంతయితే సాధించగలుగుతారు. అయితే - శిలాశాసనం లాంటి ఒక రూల్ పాటించకుండా అది ఎవ్వరికీ సాధ్యం కాదు. అదేంటన్నది రేపు మరో ఆర్టికిల్‌లో. ఇక్కడే.   

- మనోహర్ చిమ్మని

ఎప్పుడూ లైమ్‌లైట్‌లో ఉండటం ముఖ్యం!

కమర్షియల్ సినిమానా, కాన్స్‌కు వెళ్లే సినిమానా... చిన్న సినిమానా, భారీ బడ్జెట్ సినిమానా... కొశ్చన్ ఇది కాదు. నువ్వు చేస్తున్న సినిమాలో నీకెంత ఫ్రీడమ్ ఉంది? నువ్వేం చేయగలుగుతున్నావు అన్నదే అసలు ప్రశ్న. 

తను అనుకున్న జీవనశైలిని సృష్టించుకోడాన్ని మించిన ఆనందం ఇంకొకటి ఉండదు. అది బిచ్చగాడయినా ఒకటే. బిలియనేర్ అయినా ఒకటే. ఎవడి పిచ్చి వాడికానందం. 

మరోవిధంగా చెప్పాలంటే - అది సినిమానా, పుస్తకాలా, పెయింటింగా, ఇంకొకటా అన్నది కూడా కాదు ప్రశ్న. నువ్వు చేస్తున్నపనిలో నీకెంత ఆనందం ఉంది అన్నదే అసలు ప్రశ్న.

ఆ ఆనందమే స్వేఛ్చ. ఆ స్వేఛ్చకోసమే అన్వేషణ.

అది నేనయినా, నువ్వయినా, ఎవరయినా. 

ఇంతకుముందులా ఇప్పుడు సినిమాలంటే ప్యాషన్ ఒక్కటే కాదు. ఒక పాష్ ప్రొఫెషన్. ఒక ఎఫెక్టివ్ అండ్ పవర్‌ఫుల్ ప్లాట్‌ఫామ్. ఇది నేపథ్యంగా ఉంటే చాలు... దీనికి అవతల ఎన్నో సాధించడం మనం ఊహించనంత సులభం అవుతుంది.   

మనలో చాలా మంది, అవకాశం ఉండి కూడా అనవసరంగా ఇంత మంచి ప్లాట్‌ఫామ్‌ను అశ్రధ్ధ చేస్తారు. అసలు పట్టించుకోరు. ఎవరో ఏదో అనుకుంటారనో, లేదంటే మనం చేసే ఒక పని, మనమే చేసే ఇంకోపనిమీద వ్యతిరేక ప్రభావం చూపిస్తుందనో అనుకొంటారు. అదంతా ఉట్టి అవివేకం. దేని దారి దానిదే.  

మన గురించి అనుకునేవాళ్లెవరూ మన ఫోన్ బిల్స్ కట్టరు, మన ఫ్లైట్ టికెట్స్ బుక్ చేయరు. అవసరంలో మనల్ని ఆదుకోరు. అలాంటి ఎవరో ఏదో అనుకుంటారని మనం అనుకోవడం పెద్ద ఫూలిష్‌నెస్.

ఈ యాంగిల్‌లో చూసినప్పుడు, అనవసరంగా మనల్ని మనమే అణగతొక్కేసుకుంటున్నామన్నమాట!   

అదొక పనికిరాని మైండ్‌సెట్. జీవితాన్ని ముందుకు తీసుకెళ్ళడంలో మనకు అడుగడుగునా అడ్డుపడే మైండ్‌సెట్. జీవితంలో ఆనందాన్ని అనుభవించనివ్వని మైండ్‌సెట్. 

కట్ చేస్తే - 

సినిమా ఇప్పుడొక బిగ్ బిజినెస్.

ఇండస్ట్రీలో సక్సెస్ స్టోరీలనే ఆదర్శంగా తీసుకో. ఫెయిల్యూర్స్ నుంచి నేర్చుకో. నెగెటివ్ మనుషులు, నెగెటివ్ వాతావరణం నీ చుట్టూ లేకుండా చూసుకో. ఖర్మకొద్దీ మనచుట్టూ ఎక్కువగా ఉండేది వాళ్ళే. ఎప్పటికప్పుడు ఫిల్టర్ వేసి చూసుకో.

అండ్, ఫైనల్లీ... చిన్న సినిమానా, పెద్ద సినిమానా అన్నది అసలు ఆలోచించకు. ఎప్పుడూ ఒక సినిమా చేస్తుండటం ముఖ్యం. ట్రాక్ మీదుండటం ముఖ్యం. లైమ్‌లైట్‌లో ఉండటం ముఖ్యం. ఇదొక్కటే మనం గుర్తుపెట్టుకోవాల్సింది.  

In cinema, no one gives you a chance—you take it. Be so bold that the screen can't ignore you. 

- మనోహర్ చిమ్మని

సినిమాల్లోకి ఎంట్రీనే ఉంటుంది... ఎక్జిట్ మన చేతుల్లో ఉండదు!

'సినిమా కష్టాలు' పడకుండా ఇండస్ట్రీలో పైకివచ్చినవారు లేరు!

ఎంత సినిమా బ్యాగ్రౌండ్ ఉన్నా సరే, ఎంత డబ్బున్నా సరే, ఎంతో టాలెంట్ ఉండి మరెంతో టాప్ రేంజ్‌లోకి వచ్చినా సరే... ఏదో ఒక టైమ్‌లో, ఏదో ఒక రూపంలో, ఈ సినిమా కష్టాలనేవి ఈ రంగంలో ఉండేవాళ్లను తప్పక ఎటాక్ చేస్తాయి.

ఈ స్టేట్‌మెంట్‌కు ఎలాంటి రిలాక్సేషన్ లేదు. ఎవ్వరూ దీనికి అతీతులు కాదు. 

ఒక టాప్ రేంజ్ హీరోగా తన సినిమాలతో దేశాన్ని ఉర్రూతలూగించిన ది గ్రేట్ అమితాబ్ బచ్చన్ నివసించే ఇంటిని బ్యాంక్ వాళ్లు వేలానికి పెట్టే పరిస్థితి వచ్చింది ఒక దశలో.

అప్పటికే సూపర్ డూపర్ హిట్స్ ఇచ్చి, బాగా సంపాదించి, ఇంకా అదే రేంజ్‌లో సినిమాలు చేస్తున్న సమయంలోనే దర్శకుడు పూరి జగన్నాథ్ సుమారు వంద కోట్లు పోగొట్టుకొని ఆర్థికంగా ఒక్కసారిగా మైనస్‌లోకి వెళ్లిపోయాడు. మొన్నీమధ్యకూడా "ఇస్మార్ట్ శంకర్" కు ముందు, పూరీ దగ్గర యాభై వేలుకూడా లేని పరిస్థితి గురించి కొన్నిరోజులక్రితం ఆయన పుట్టినరోజునాడు ఒక కార్యక్రమంలో ఛార్మి ఎంతో ఎమోషనల్‌గా చెప్పింది.    

ఒక పెద్ద రచయిత, అప్పట్లో చదివించే స్థోమతలేక తన కొడుకు చదువుని ఇంటర్‌మీడియట్‌తోనే ఆపేశారు.

ఒక ట్రెండ్ సెట్టర్ సినిమా ఇచ్చి, ఇండస్ట్రీలో చరిత్ర సృష్టించిన తర్వాత కూడా, ఒక మేవరిక్ దర్శకుడు, ఆయన టీమ్... తమ సొంత బేనర్లో మరో సినిమా చేస్తున్న సమయంలో... లంచ్‌కి డబ్బుల్లేక బండిమీద రేగుపళ్లు కొనుక్కుని తిన్నారంటే నమ్ముతారా? 

ఇలా ఎన్నయినా ఉదాహరణలు ఇవ్వగలను. దీన్నిబట్టి అసలు అవకాశాలు, సక్సెస్‌లు లేనివారి కష్టాలు ఏ రేంజ్‌లో ఉంటాయో ఎవరైనా చాలా ఈజీగా ఊహించవచ్చు.  

సినిమా కష్టాలకు సక్సెస్, ఫెయిల్యూర్స్ అనేవాటితో అస్సలు సంబంధం ఉండదు అని చెప్పడమే ఇక్కడ నా పాయింట్. మరో ముఖ్యమైన పాయింట్ ఏంటంటే - సినిమాల్లోకి ఎంట్రీనే ఉంటుంది. ఎక్జిట్ మన చేతుల్లో ఉండదు. 

సినిమా ఎవ్వర్నీ వదలదు, దీన్లోకి ఎంటరయినవాడు సినిమానీ వదల్లేడు!

ఇది నిజం... నేనెప్పుడూ సినిమాఫీల్డులోకి పూర్తిస్థాయిలో దిగలేదు. అయినా సరే, దీన్ని వదలాలంటే ఇప్పుడు నాకు జేజమ్మ కనిపిస్తోంది. 

దటీజ్ సినిమా! 

పైనరాసిన మొత్తానికి ఒక పాజిటివ్ ఎపిలోగ్ ఏంటంటే... సినిమాను ఒక పక్కా క్రియేటివ్ బిజినెస్‌గా, ఒక ప్రొఫెషన్‌గా మాత్రమే తీసుకొని, ఆ పరిధిలోనే, ఎక్కడా టెంప్ట్ కాకుండా, కొన్ని అతి మామూలు జాగ్రత్తలు తీసుకొని, కొంచెం బేసిక్ డిసిప్లిన్ పాటిస్తే మాత్రం అసలు ఏ కష్టాలు రావు. బాగా సంపాదించొచ్చు కూడా.   

స్పిరిచువల్‌గా చెప్పాలంటే... ఒక రకమైన 'డిటాచ్‌డ్ అటాచ్‌మెంట్' పాటించాలి. కాని, ఎవరు పాటిస్తారు? 

ఇదంతా అందరికీ తెలిసిందే. కాని ఆచరణ దగ్గరే తడబడుతుంటారు.

అలా తడబడనివాళ్ళే ఫీల్డులో నిలదొక్కుకుంటారు. వాళ్ళే లైమ్‌లైట్‌లో ఉంటారు. 

The film world rewards the fearless. If you’re waiting for permission, you’ll be watching, not creating.

- మనోహర్ చిమ్మని  

ఇప్పుడు సీన్ మారింది!

"మా వాడు చదువుకోవట్లేదు. ఉద్యోగం చేయడు. బిజినెస్ చేయలేడు. ఏ పనీ చేతకాదు. ఎందుకూ పనికిరాడు. కొంచెం నీ దగ్గర డైరెక్షన్ డిపార్ట్‌మెంట్‌లో పెట్టుకో!"

ఒకరోజు పొద్దున్నే గురువుగారు "దర్శకరత్న" దాసరి గారికి కాల్ చేసి అలా అడిగాట్ట ఆయన స్నేహితుడు. బయటివాళ్ల దృష్టిలో డైరెక్షన్ డిపార్ట్‌మెంట్ అంటే మరీ అంత పనికిరానిదన్నమాట! 

ఈ జోక్‌ని స్వయంగా గురువుగారు, దర్శకరత్న దాసరి నారాయణరావుగారు అప్పటి తన బంజారాహిల్స్ ఆఫీసులో స్వయంగా నాతో చెప్పారు. ఒక్క డైరెక్షన్ డిపార్ట్‌మెంటే కాదు. టోటల్‌గా సినీఫీల్డులో పనిచేసేవారంతా ఎందుకూ పనికిరానివాళ్లని ఇతర ఫీల్డులవాళ్ల అభిప్రాయం. 

"చదువుకోవడం చేతకానివాళ్లంతా సినీఫీల్డంటారు!" అని కూడా అంటారు కొంతమంది. వాళ్లకి తెలీదు... ఫీల్డులో హైస్కూల్ డ్రాపవుట్స్ నుంచి, ఎమ్ బి ఏ లు, యూనివర్సిటీ డబుల్ గోల్డ్ మెడలిస్టులు, న్యూక్లియర్ ఫిజిక్స్ పీజీలు, ఐ ఐ ఎమ్ నేపథ్యాన్ని అలవోగ్గా అలా వదిలేసినవాళ్ల దాకా ఎందరో ఉన్నారని! 

"అబ్బో సినిమావాళ్లా!" అంటారు కొందరు. మిగిలినవాళ్లంతా ఏదో సొక్కమైనట్టు. వీళ్లేదో చేయరాని పని చేస్తున్నట్టు! దేన్నయినా సరే జనరలైజ్ చేసి మాట్లాడే ఇలాంటివాళ్లంతా తెలుసుకోవాల్సిన ఒక నిజం ఎన్నటికీ తెల్సుకోలేరు.

"మ్యాటర్ ఎప్పుడూ ఫీల్డు కాదు. మన మైండ్‌సెట్" అనేది కామన్‌సెన్స్. అన్ని ఫీల్డుల్లో మంచీ చెడు ఉంటుంది. ఇది గ్లామర్ ఫీల్డు కాబట్టి, ఇక్కడ దగ్గినా తుమ్మినా బ్రేకింగ్ న్యూసే.

సినిమా న్యూస్‌లు, సినిమావాళ్ళమీద టిడ్‌బిట్స్, సినిమా బేస్‌డ్ ప్రోగ్రామ్స్, సినిమావాళ్ల ఫోటోలు, బైట్స్ లేకుండా ఏ పత్రికా, ఏ చానెల్, ఏ సోషల్ మీడియా బ్రతకలేదు. సగటు మనిషి జీవితంలో కూడా సినిమా ఒక అంతర్భాగం. ప్రత్యక్షంగానో, పరోక్షంగానో సినిమావాళ్ళ కొలాబొరేషన్ లేకుండా దాదాపు ప్రపంచంలోని ఏ బిజినెస్, ఏ ప్రొఫెషన్ కూడా ఉండే అవకాశం లేదు.    

ఇప్పుడు సీన్ మారింది. సినిమా ఒక పాష్ & ప్రీమియమ్ స్థాయి ప్రొఫెషన్ అని, అందులో ఎంట్రీ అనేదే చాలా గొప్ప విషయమని రియలైజ్ అవుతున్నారు. అవక తప్పదు. మనీకి మనీ, ఫేమ్‌కి ఫేమ్... సినిమానా మజాకా!   

ఒకప్పడు లక్షల్లో ఉండే అంకెలు... ఇప్పుడు పదుల కోట్లు, వందల కోట్ల దాకా ఎలా వెళ్తున్నది కూడా షాకవుతూ మరింత బాగా గమనిస్తున్నారు. 

- మనోహర్ చిమ్మని 

స్పీల్‌బర్గ్‌ను భయపెట్టిన సినిమా!

ప్రపంచస్థాయి ఫిలిమ్‌మేకర్, "జాస్", "ఇ టి", జురాసిక్ పార్క్" లాంటి థ్రిల్లర్ చిత్రాలను అందించిన స్టీవెన్ స్పీల్‌బర్గ్ మొదటిసారి ఒక సినిమా చూసి భయపడ్దాడు. మధ్యలోనే చూడ్డం ఆపేసి డివీడిని ప్యాక్ చేశాడు. తర్వాత ఆయన చేసిన మొట్టమొదటి పని - ఇంటికెళ్లి తన బెడ్‌రూమ్ తలుపుకు ఉన్న లాక్‌ని పర్‌ఫెక్ట్‌గా సెట్ చేయించడం!

ఆ సినిమా పేరు - 

పారానార్మల్ యాక్టివిటీ (2007). 

అప్పటివరకూ ఉన్న హారర్ చిత్రాల మూసను ఛేదించిన ఓ కొత్త తరహా హారర్ చిత్రం. 

రిలీజ్ కోసం కష్టాలుపడుతున్న సమయంలో అనుకోకుండా స్టీవెన్ స్పీల్‌బర్గ్ ఈ చిత్రాన్ని చూడ్డం జరిగింది. ఆ తర్వాత స్పీల్‌బర్గ్ చొరవతో పారానార్మల్ యాక్టివిటీ ప్రపంచవ్యాప్తంగా విడుదలై సంచలనం సృష్టించింది. ఒక్క అమెరికాలోనే విడుదలకాని 100 సెంటర్ల నుంచి "మా ఏరియాలో కూడా వెంటనే రిలీజ్ చేయండి" అని ప్రేక్షకులనుంచి డిమాండ్ తెప్పించుకుంది ఈ సినిమా. ప్రపంచవ్యాప్తంగా చాలా యూనివర్సిటీల్లోని ఫిలిం స్టడీస్‌లోని వివిధ శాఖల్లో చాలామంది విద్యార్థులు ఈ చిత్రం పైన రిసెర్చ్ కూడా చేశారు.    

మికా, కేటి... లీడ్పెయిర్ గా నటించిన ఈ హారర్ చిత్రానికి  రచయిత, దర్శకుడు, నిర్మాత, కెమెరామాన్ అన్నీ ఒక్కడే - ఒరెన్ పేలి. 

విచిత్రమేంటంటే - తనలో ఉన్న భయాన్ని పోగొట్టుకోడానికి కొన్నాళ్ళపాటు "డెమనాలజీ" చదివాడు పేలి. ఆ తర్వాత అతనికి వచ్చిన ఆలోచనే అప్పట్లో ప్రపంచవ్యాప్తంగా ప్రేక్షకులను భయపెట్టిన ఈ వెరైటీ హారర్ చిత్రం!

కేవలం రెండే రెండు ప్రధానపాత్రలతో .. దాదాపు "నో-బడ్జెట్"లో తీసిన ఈ చిత్రం క్రియేట్ చేసిన థ్రిల్ లేదా ఛిల్ .. ఈ చిత్రానికి 560,000 రెట్లు లాభాల్ని అందించింది. ఇది ఇప్పటికీ రికార్డే! 

తర్వాత ఈ సీరీస్‌లో ఎన్నో సినిమాలొచ్చాయి. పారానార్మల్ యాక్టివిటీ చిత్రం ఇన్స్‌పిరేషన్‌తో ప్రపంచవ్యాప్తంగా కూడా దాదాపు అన్ని భాషల్లో ఒకటి/రెండు/మూడు మాత్రమే ప్రధాన పాత్రలుగా లెక్కలేనన్ని హారర్ సినిమాలు వచ్చాయి. ఆమధ్య వచ్చిన రామ్‌గోపాల్‌వర్మ "ఐస్‌క్రీమ్" కూడా అలాంటిదే.  

కట్ చేస్తే -  

ఒక కమిట్‌మెంట్‌తో సినిమాలు చేస్తే నష్టాలుండవు. కావల్సినంత బజ్ క్రియేట్ చెయ్యొచ్చు. కుదిరితే బాక్సాఫీస్ హిట్ చెయ్యొచ్చు. సరైన మార్కెట్ స్టడీ, సక్సెస్ మైండ్‌సెట్ చాలా ముఖ్యం.     

మంచి లైక్‌మైండెడ్ టీమ్ సెట్ చేసుకోవడం వీటన్నిటికంటే చాలా ముఖ్యం.    

- మనోహర్ చిమ్మని   

పూర్వాశ్రమంలో మేనేజర్స్...

మీకో విషయం తెలుసా?

హాలీవుడ్, బాలీవుడ్, కోలీవుడ్, టాలీవుడ్, మాలీవుడ్... ఏ సినిమా ఫీల్డులో అయినా చూడండి... ఎక్కువ మంది ప్రొడ్యూసర్స్ అంతకుముందు... పూర్వాశ్రమంలో మేనేజర్స్‌గా పనిచేసినవాళ్లే! 

ఇది నేను నెగెటివ్‌గా చెప్పట్లేదు. సక్సెస్ సైన్స్ పాయింటాఫ్ వ్యూలో చెప్తున్నాను. 

వాళ్ళేం భారీగా ఎంబిఏలు గింబీయేలు చదువుకొని వుండరు. అంతకుముందు కోటీశ్వరులు కూడా కాదు లక్షలు, కోట్లు ఇన్వెస్ట్ చెయ్యడానికి. కాని, వాళ్ళు ప్రొడ్యూసర్స్ అవుతారు, సక్సెస్‌ఫుల్ ప్రొడ్యూసర్స్ అవుతారు.  

ఎలా సాధ్యం? 

జస్ట్ వన్ థింగ్. ఫోకస్. ఒక్కటే ఒక్క లక్ష్యం... ఏమైనా సరే, ప్రొడ్యూసర్ కావాలనుకుంటారు... అవుతారు. 

బై హుక్ ఆర్ నుక్... హిట్ కొట్టాలనుకుంటారు, కొడతారు. దట్సిట్.     

కట్ చేస్తే - 

మనం ఉన్నాం... బాగా చదువుకున్నవాళ్ళం. కొంచెమైనా ఎడ్జ్ అనేది మనకు ఉండాలి కదా? 

ఉండదు. 

ఎందుకు? 

ప్రతిదానికీ పనికిమాలిన ఎన్నో ఎనాలిసిస్‌లు చేస్తాం. అవసరం లేకపోయినా ఎంతో ఆలోచిస్తాం. పది పడవల మీద కాళ్ళుపెడతాం. రిజల్టు ఎప్పట్లాగే ఉంటుంది... పది మందిలో పాము చావదు అన్నట్టు!  

- మనోహర్ చిమ్మని       

సోషల్ డైనమిజమ్ ఆమె బ్రాండ్!

నేనప్పుడు ఎర్రగడ్డలోని మా స్వర్ణసుధ ప్రాజెక్ట్స్ ఆఫీసులో ఎమ్‌డీగా ఏవో రియల్ ఎస్టేట్ ఫైల్స్ చూస్తూ బిజీగా ఉన్న సమయంలో వచ్చిందా అమ్మాయి. తను ఒక్కతే రాలేదు... 18 నెలల వయసున్న వాళ్ళ చిన్నబ్బాయి ప్రియాంశ్, ఆమె భర్త వచ్చారు. 

ఆన్‌లైన్‌లో నన్ను బాగా ఫాలో అయి, నా దగ్గర "అసిస్టెంట్‌గా చేరుతా" అని వచ్చిందా అమ్మాయి. 

ఒక 15 నిమిషాలు మాట్లాడాక "సరే" అన్నాను. 

ఆరోజు నేను ఆ అమ్మాయిని నా టీమ్‌లో చేర్చుకోడానికి రెండు బలమైన కారణాలున్నాయి...

ఇద్దరు చిన్న పిల్లలు ఉన్నా, "నేను సినిమాల్లో పనిచేస్తా" అని పల్లెటూళ్ళో పుట్టిపెరిగిన ఒక తెలంగాణ అమ్మాయి అంత ఆసక్తితో రావడం ఒకటి. నేను తనతో మాట్లాడిన ఆ 10-15 నిమిషాల్లో చాలా కాన్‌ఫిడెంట్‌గా, సహజమైన తెలంగాణ భాషలో ఆ అమ్మాయి మాట్లాడిన విధానం రెండో కారణం. 

నిజానికి ఆ అమ్మాయి నాదగ్గర చేరడానికి వచ్చింది రైటింగ్ డిపార్ట్‌మెంట్లో అసిస్టెంట్‌గా చెయ్యడానికి. మంచి కథలు క్రియేట్ చెయ్యగలదు. కథ కోసం "ఇప్పటివరకు రాని పాయింట్ ఇంకేదో కావాలి" అని తపిస్తుంటుంది. కాని, కొద్దిరోజుల తర్వాత, తనని పూర్తిగా స్టడీ చేసిన తర్వాత చెప్పాను... 

"నువ్వు రైటింగ్ వైపు ఎంత కష్టపడ్డా - అంత ఈజీగా నువ్వనుకున్న స్థాయికి ఎదగలేవు. డైరెక్టర్ కావడమే నీకు కరెక్టు. నీ గోల్ మార్చుకో, డైరెక్టర్‌ అవుతావు" అని చెప్పాను.

ఆ అమ్మాయి పేరు లహరి జితేందర్ రెడ్డి. ఎమ్మెస్సీ బీయెడ్ చదివింది. తను టీచర్ కావాలని వాళ్ళ నాన్న కోరిక. కాని, టీచర్ జాబ్ కోసం అసలు డీయస్సీనే రాయలేదు లహరి!        

జితేందర్ రెడ్డి లహరి భర్త. చిన్న వయస్సులోనే ఆర్మీలో చేరి, మొన్నీ మధ్యే రిటైరయి వచ్చారాయన. ప్రస్తుతం రియల్ ఎస్టేట్‌లో ఉన్నారు. లహరి కెరీర్ కోసం జితేందర్ రెడ్డి ఇస్తున్న సపోర్ట్ గురించి ఎంత చెప్పినా తక్కువే.

ఈ జంటకు ప్రీతమ్, ప్రియాంశ్ అని ఇద్దరబ్బాయిలు. 

కట్ చేస్తే - 

ఒక 6, 7 నెలల దాకా  లహరి ఎప్పుడో ఒకసారి ఆఫీసుకి వచ్చి కనిపించేది. ఇంట్లో చిన్నపిల్లల్ని చూసుకోడానికి వాళ్ళ అమ్మను ఊరినుంచి రప్పించుకోడానికి కొంత సమయం పట్టింది బహుశా.  

ఆఫీసుకి వచ్చినప్పుడు నేను చెప్పేది జాగ్రత్తగా, బుద్ధిగా వినేది. కొంచెం తక్కువ మాట్లాడేది. సస్పెన్స్-క్రైమ్-థ్రిల్లర్ సినిమాలు ఆ అమ్మాయికి చాలా ఇష్టం. ఏదైనా ఒక అంశం మాట్లాడుతున్నప్పుడు - ఆ కాన్‌టెక్స్‌ట్‌లో - టక్కున బెస్ట్ స్క్రీన్‌ప్లే ఉన్న సినిమా ఒకటి క్షణంలో ఎగ్జాంపుల్‌గా చెప్పేది నాకు.

అమ్మాయిల్లో అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్స్, డైరెక్టర్స్ అంతకు ముందు కూడా నాకు తెలిసినవాళ్ళు కొందరున్నారు. కాని, వారెవ్వరిలోనూ ఈ అమ్మాయిలోని ఈ ప్రత్యేక అంశం నేను చూడలేదు.     

"ఏ మాయ చేసావె" సినిమాలోని ఒక సీన్లో పూరి జగన్నాధ్, నాగచైతన్యతో ఒక మాటంటాడు... "ఇక్కడెవ్వరూ నీకు పని నేర్పరు. చూడు, పని చెయ్యి, నేర్చుకో" అని. లహరి విషయంలో ప్రాక్టికల్‌గా అదే జరిగింది.

Yo! సినిమా కోసం మేం కొత్త ఆఫీసులోకి మారినప్పటి నుంచి లహరిని పూర్తిగా అన్ని పనుల్లోకి ఇన్వాల్వ్ చేశాను.

అప్పటివరకూ అసలు ప్లాన్‌లో లేని రోడ్-క్రైమ్-థ్రిల్లర్ మొన్నటి "ఎర్ర గులాబి" సినిమా షూటింగ్ అప్పుడు కూడా, మాకు కావల్సిన షూటింగ్ లొకేషన్స్ కోసం పూర్తిగా ఇన్వాల్వ్ అయి, తన సొంత సినిమాలా, లహరి అన్నీ అరేంజ్ చేసిన విధానం సూపర్బ్. 

కట్ చేస్తే -

ఏదో టైమ్‌పాస్ చేస్తూ, వాళ్లమీద వీళ్ళమీద కామెంట్స్ చేస్తూ, సమయం గడిపేవాళ్ళు వేరు. టైమ్ వాల్యూ తెలిసినవాళ్ళు వేరు.

లహరికి తన టైమ్ వాల్యూ తెలుసు. ఎక్కడ ఎంతసేపుండాలి, ఎక్కడినుంచి ఎప్పుడు బయటపడాలి, ఎవరితో మాట్లాడొచ్చు, ఎవరితో మాట్లాడ్డం వేస్టు, తన ప్రజెన్స్ ఎక్కడ అవసరం, ఎక్కడ ఎవరి ద్యారా తన కెరీర్ కోసం అవసరమైన కాంటాక్ట్స్ దొరుకుతాయి, ఎవర్ని కలవాలి, ఎవరికి కాల్ చెయ్యాలి... ఈ సోషల్ డైనమిజమ్ లహరి బ్రాండ్.  

నా దగ్గర జాయినయిన కొత్తలో నేను లహరితో ఒకటే మాట చెప్పాను... "అసిస్టెంట్‌గా నా దగ్గర సినిమా అయిపోయే లోపు నీ సబ్జెక్ట్ రెడీ చేసుకొని, డైరెక్టర్‌గా నీ మొదటి సినిమా ఎనౌన్స్ చెయ్యాలి" అని. 

లహరి అది చేసి చూపించినందుకు నేనిప్పుడు గర్వంగా ఫీలవుతున్నాను. ఆమెకిప్పుడు కనీసం ముగ్గురు ప్రొడ్యూసర్స్ ఉన్నారు. వారిలో ఒకరిని రిజెక్ట్ చేసింది. ఒక యువ హీరోకి కథ చెప్పి ఒప్పించింది. డైరెక్టర్‌గా తన డెబ్యూ సినిమా త్వరలో ఎనౌన్స్ చేయబోతోంది... తెలుగు తెరకు మరో కొత్త మహిళాదర్శకురాలు... లహరి జితేందర్ రెడ్డి!   

దటీజ్ మై చీఫ్ అసిస్టెంట్ డైరెక్టర్, నా ప్రియ శిష్యురాలు... లహరి! All the best to Lahari for a wonderful future in the Tinsel World!! 

- మనోహర్ చిమ్మని 

సినిమా అవతల లైఫ్ చాలా ఉంది...

ఒక్కటే ఒక్క సినిమా. 

మరీ టెంప్ట్ అవుతే -
మరీ అవసరమైతేనే -
ఇంకో సినిమా.

వన్+వన్.   

బస్.  

ఖేల్ ఖతమ్. 

దుకాణ్ బంద్.  

ముందు నేను అనుకున్నది ఇదే. ఇప్పటికీ కట్టుబడి ఉన్నదీ దీనికే. 

ఈలోగా ప్రభుత్వాలు మారాయి. రియల్ ఎస్టేట్ వంటి రంగాల్లో స్టకప్ వచ్చింది. అదే అన్నిచోట్లా రిఫ్లెక్ట్ అయింది. ఆ ఎఫెక్ట్ ప్రత్యక్షంగా పరోక్షంగా నాకూ పడింది. నా టీమ్ మీద కూడా పడింది. అందరం బాగా సఫరయ్యాం.    

కట్ చేస్తే - 

మధ్యలో అనుకోకుండా, అసలు ప్లాన్‌లో లేని... ఒక రోడ్-క్రైమ్-థ్రిల్లర్ సినిమా "ఎర్ర గులాబి" వచ్చింది. చూస్తుండగానే దాని షూటింగ్ పూర్తయ్యింది. ప్రస్తుతం పోస్ట్ ప్రొడక్షన్లో డబ్బింగ్ దశలో ఉంది.  

ఎర్రగులాబి రిలీజ్ చెయ్యడం.
Yo! పూర్తిచేసి, రిలీజ్ చెయ్యడం. 
దట్సిట్. 

సయొనారా టు ఫిలిమ్స్! 

సినిమా అవతల లైఫ్ చాలా ఉంది. సమయం చాలా తక్కువగా ఉంది. 

- మనోహర్ చిమ్మని    

మంథన్ - ఒక చరిత్ర!

1976 లోనే, సుమారు 50 ఏళ్ళక్రితం, ప్రపంచంలోనే మొట్టమొదటిసారిగా క్రౌడ్-ఫండింగ్ పద్ధతిలో దర్శకుడు శ్యాం బెనెగల్ రూపొందించిన సినిమా - మంథన్. 

దీనికి కథ శ్యాం బెనెగల్, వర్గీస్ కురియన్ రాయగా, స్క్రీన్‌ప్లే ప్రఖ్యాత రచయిత విజయ్ టెండూల్కర్ అందించారు. ప్రఖ్యాత పాటల రచయిత కూడా అయిన కైఫీ అజ్మీ ఈ సినిమాకు సంభాషణలు రాశారు. సంగీతం వనరాజ్ భాటియా సమకూర్చారు. స్మితా పాటిల్, గిరీష్ కర్నాడ్, అనంత్ నాగ్, నసీరుద్దీన్ షా, కుల్భూషణ్ కర్బందా, అమ్రిష్ పురి వంటి హేమాహేమీలు ఈ సినిమాలో నటించారు. 

1977లో బెస్ట్ ఫిలిం, బెస్ట్ స్క్రీన్‌ప్లే జాతీయ అవార్డులు అందుకున్న ఈ సినిమా, ఎన్నో అంతర్జాతీయ ఫిలిం ఫెస్టివల్స్‌లో ప్రదర్శితమై అద్భుత చిత్రంగా ప్రశంసలందుకుంది. ఫిల్మ్ హెరిటేజ్ ఫౌండేషన్ వాళ్ళు - ఫిలిం నెగెటివ్ మీద చేసిన ఈ సినిమాను భవిష్యత్ తరాలవారికి కూడా అందుబాటులో ఉండేవిధంగా - శివేంద్రసింగ్ దుంగార్పూర్ సారథ్యంలో డిజిటల్ రూపంలోకి ఇటీవలే 2024లో మార్చారు. అదే సంవత్సరం మే నెలలో, 77 వ కాన్స్ ఫిలిం ఫెస్టివల్లో ఈ సినిమాను ప్రదర్శించారు. ఆ ప్రత్యేక ప్రదర్శనకు డైరెక్టర్ శ్యాం బెనెగల్‌తో పాటు - దివంగత స్మితాపాటిల్ కుమారుడు ప్రతీక్ బబ్బర్, నసీరుద్దీన్ షా హాజరయ్యారు. ఆ తర్వాత సుమారు 7 నెలల్లోనే శ్యాం బెనెగల్ మరణించారు. 

చాలా మందికి తెలియని విషయం... శ్యాం బెనెగల్ పుట్టింది, పెరిగింది, చదువుకొంది అంతా కూడా మన హైద్రాబాద్‌లోనే అన్నది! ఉస్మానియా యూనివర్సిటీలోనే ఆయన ఎమ్మే ఎకనామిక్స్ చదివారు. శ్యాం బెనెగల్ జన్మించిన తిరుమలగిరి ఏరియా మా ఆఫీసుకి జస్ట్ ఒక 6 కిలోమీటర్ల దూరంలోనే ఉంది.    

కట్ చేస్తే -

గుజరాత్‌లోని ఆనంద్ జిల్లాకు "మిల్క్ కాపిటల్ ఆఫ్ ఇండియా" అని పేరుంది. ప్రఖ్యాత మిల్క్ ప్రొడక్ట్స్ సంస్థ "అమూల్" (AMUL) ఇక్కడే ఉంది. అమూల్ అంటే ఆనంద్ మిల్క్ యూనియన్ లిమిటెడ్ (AMUL) అని ఎంతమందికి తెలుసు? 

త్రిభువన్ దాస్ పటేల్ లాంటి సోషల్ వర్కర్, వర్గీస్ కురియన్ లాంటి శ్వేత విప్లవకారుల విశేష కృషి ఫలితంగానే గుజరాత్‌లోని ఆనంద్ జిల్లాలో మొట్టమొదటి పాల ఉత్పత్తిదారుల సహకార సంఘం రూపొందింది. ఆ సహకార సంఘం ఏర్పాటుకు ముందు ఎంతో మంది నిస్వార్థ నాయకుల కృషి, వారు భరించిన కష్టనష్టాలు, ఎదుర్కొన్న కుల సంబంధమైన కుట్రలు, ద్వేషాలు మొదలైనవాటన్నిటిని నేపథ్యంగా తీసుకొని అల్లిన అందమైన నిజజీవిత కథే శ్యాం బెనెగల్ "మంథన్". 

తమ నిజజీవిత కథను సినిమాగా తీయడం కోసం గుజరాత్ లోని 5 లక్షల మంది పాల ఉత్పత్తిదారులు చెరొక 2 రూపాయలు విరాళంగా ఇచ్చి - మంథన్ సినిమా బడ్జెట్ 10 లక్షల రూపాయలను సమకూర్చారు. ఈ మహత్కార్యానికి పూనుకొని సక్సెస్ చేసిన మనీషి వర్గీస్ కురియన్. 1976 లో మంథన్ విడుదలైనప్పుడు - ఇదే 5 లక్షల మంది పాల ఉత్పత్తిదారులు... వారి డబ్బులతో రూపొందించిన, వారి జీవిత కథనే, వెండితెర మీద చూసుకొని ఆనందించడానికి... గుజరాత్ నలుమూలల నుంచి బండ్లు కట్టుకొని సినిమా థియేటర్లకు వెళ్ళారు.  

చదువుతుంటేనే ఒళ్ళు గగుర్పొడుస్తోంది కదా?  

ఇదీ మంథన్ సినిమా నేపథ్యం. దురదృష్టవశాత్తు, సినీ ప్రేమికులందరూ తప్పక అధ్యయనం చేయాల్సిన ఇలాంటి చరిత్ర, ఎక్కడో నిశ్శబ్దంగా దాగుండిపోవటం, కనుమరుగైపోవడం అనేది పెద్ద విషాదం. 

ఇదీ - మనదేశంలో 50 ఏళ్ళ క్రితమే క్రౌడ్ ఫండింగ్ పద్ధతిలో నిర్మించిన ఒక అద్భుత సినిమా కథ. మరి 50 ఏళ్ళ క్రితమే ఇంత అద్భుతంగా సక్సెస్ సాధించిన క్రౌడ్-ఫండింగ్ పద్ధతి ఇప్పుడెందుకు ఇండియాలో సక్సెస్ కావడం లేదు?... అదే మిలియన్ డాలర్ కొశ్చన్.          

- మనోహర్ చిమ్మని 

మనదేశపు తొలి క్రౌడ్ ఫండింగ్ సినిమా - మంథన్

"క్రౌడ్ ఫండింగ్" అనే పదం ఈ మధ్యనే అమెరికాలో పుట్టింది. క్రౌడ్ ఫండింగ్ వెబ్‌సైట్స్ వచ్చాయి. అక్కడ బాగా విజయవంతమయ్యాయి.

కానీ, దాదాపు 50 ఏళ్లక్రితమే శ్యాం బెనెగల్ దర్శకత్వం వహించిన సెన్సేషనల్ సినిమా "మంథన్" మనదేశపు తొలి క్రౌడ్ ఫండింగ్ సినిమా. ఇది 1976 లోనే వచ్చింది. 

"సెన్సేషనల్" అన్న పదం ఇక్కడ నేను కావాలని ఉపయోగించాను. మంథన్ సినిమాకు సంబంధించిన క్రింది వివరాలు కొన్ని చదవండి... మీకే తెలుస్తుంది నేనెందుకు ఆ పదం వాడానో.   

కట్ చేస్తే - 

మంథన్ ఉట్టి సినిమా కాదు. ఒక చరిత్ర. 

మంథన్ సినిమా నిర్మించడానికి కావల్సిన మొత్తం 10 లక్షల బడ్జెట్‌ను అప్పట్లో "వైట్ రెవల్యూషన్" కు కారకుడు, "అమూల్" సంస్థ చైర్మన్ డాక్టర్ కురియన్ వర్గీస్ ఈ క్రౌడ్ ఫండింగ్ పధ్ధతిలోనే సమకూర్చిపెట్టాడు.

మొత్తం 5 లక్షలమంది పాల ఉత్పత్తిదారుల నుంచి, మనిషికి 2 రూపాయల చొప్పున సేకరించి, ఈ సినిమా నిర్మాణానికి కావల్సిన మొత్తం బడ్జెట్ 10 లక్షల రూపాయలను శ్యాం బెనెగల్‌కు ఇచ్చి సినిమా చేయించాడాయన. 

అలా తీసిన భారతదేశపు తొలి క్రౌడ్ ఫండెడ్ సినిమా మంథన్, ఎన్నో జాతీయ, అంతర్జాతీయ అవార్డులను రివార్డులను సాధించిపెట్టింది. పేరు, అవార్డులతోపాటు మంథన్ సినిమాకు లాభాలు కూడా బాగానే వచ్చాయి అప్పట్లో.  

స్మితాపాటిల్, గిరీష్ కర్నాడ్, నసీరుద్దీన్ షా వంటి గొప్ప నటీనటులు నటించిన ఈ సినిమా డిజిటల్ వెర్షన్ 2024 లో, 77 వ కాన్స్ ఇంటర్నేషనల్ ఫెస్టివల్లో ప్రదర్శించారు. దానికి దర్శకుడు శ్యాం బెనెగల్, నసీరుద్దీన్ షా, రత్నా పాఠక్, స్మితాపాటిల్ కుమారుడు ప్రతీక్ బబ్బర్ హాజరయ్యారు. ఆ తర్వాత 2024 డిసెంబర్లోనే శ్యాం బెనెగల్ మరణించారు. 

మనిషికి 2 రూపాయల చొప్పున, మొత్తం 5 లక్షల మంది పాల ఉత్పత్తిదారుల నుంచి క్రౌడ్ ఫండింగ్ అప్పుడెలా చేయగలిగారు? దానివెనుక చరిత్ర ఏంటి? ... 1976 లోనే చరిత్ర సృష్టించిన ఈ సినిమాకు సంబంధించిన మరి కొన్ని సెన్సేషనల్ అంశాలు రేపటి నా బ్లాగ్‌లో, ఇక్కడే చదవండి.

- మనోహర్ చిమ్మని  

"క్రౌడ్‌-ఫండింగ్ ఫర్ సినిమా"... మన దేశంలో ఎందుకు సక్సెస్ కాలేదు?

అమెరికాతో పాటు, కొన్ని ఇతర అభివృధ్ధిచెందిన దేశాల్లో  ఈమధ్య బాగా ప్రాచుర్యం పొందిన పదం - క్రౌడ్ ఫండింగ్. 

ఒక ప్రాజెక్టుని ప్రారంభించి, పూర్తిచేయడంకోసం చిన్నచిన్న మొత్తాల్లో ఎక్కువమంది నుంచి డబ్బు సేకరించడమే క్రౌడ్ ఫండింగ్. సింపుల్‌గా చెప్పాలంటే - ఒక కోటి రూపాయల పెట్టుబడి కోసం ముగ్గురో, నలుగురో కలిస్తే అది "పార్ట్‌నర్‌షిప్" అవుతుంది. అదే కోటి రూపాయల కోసం ఒక 10 మందో, అంతకంటే ఎక్కువ మందో కలిసిస్తే అది "క్రౌడ్ ఫండింగ్" అవుతుంది. 

అంతర్జాతీయంగా ఈ మధ్య బాగా ప్రాచుర్యం పొందిన ఈ ఫండ్ రైజింగ్ ప్రాసెస్ ని అమలు చేయటం కోసం ఆన్‌లైన్‌లో కిక్ స్టార్టర్, ఇండీగోగో వంటి ఎన్నోవెబ్ సైట్లున్నాయి. ఈ సౌకర్యం కల్పించినందుకు వాటి కమిషన్, సర్విస్ చార్జీలు, టాక్స్ వగైరా  అవి తీసుకుంటాయి. ఒకసారి ఆ సైట్స్‌కు వెళితే ఎవరికయినా విషయం పూర్తిగా అర్థమైపోతుంది.

2013 లో వచ్చిన "లూసియా" అనే కన్నడ సినిమా, ఈ క్రౌడ్ ఫండింగ్ పధ్ధతిలో తయారైన తొలి కన్నడ సినిమా. 50 లక్షల మొత్తం బడ్జెట్‌ను క్రౌడ్ ఫండింగ్ పధ్ధతిలోనే సేకరించి నిర్మించిన ఈ సినిమా శాటిలైట్ రైట్స్ ఒక్కటే 95 లక్షలు సంపాదించిపెట్టింది. అప్పుడు లూసియా మొత్తం కలెక్షన్లు 3 కోట్లు. ఆ తర్వాత నాకు తెలిసి, కనీసం ఇంకో అరడజన్ కన్నడ సినిమాలు ఇదే పధ్ధతిలో నిర్మించారు. హిందీలో, తెలుగులో  కూడా ఈ పధ్ధతిలో కొన్ని సినిమాల నిర్మాణం జరిగింది.    

అయితే - ప్రపంచవ్యాప్తంగా చాలా పాపులర్ అయిన ఈ క్రౌడ్ ఫండింగ్ మెథడ్... ఒకవైపు చారిటీ కోసం, మరోవైపు వివిధరకాల స్టార్టప్‌ల కోసం ఇన్వెస్ట్‌మెంట్ సేకరించడం నుంచి, ఇండిపెండెంట్ సినిమాల నిర్మాణానికి బడ్జెట్ సేకరించడం వరకు... ఇప్పటికీ విజయవంతంగా కొనసాగుతోంది. మన దేశంలో కూడా ఒక్క సినిమాల విషయంలో తప్ప, మిగిలిన అన్ని అంశాల్లో సక్సెస్‌ఫుల్‌గానే కొనసాగుతోంది. 

ఒక్క సినిమాల విషయంలోనే - ఈ క్రౌడ్ ఫండింగ్ పద్ధతి మన దేశంలో ఎందుకని సక్సెస్ కాలేదన్నది - బాగా స్టడీ చేయాల్సిన అంశం. నా ఉద్దేశ్యంలో -  మన దేశంలో "క్రౌడ్ ఫండింగ్ ఫర్ సినిమా" ఫెయిల్ కావడానికి కారణం... ఆ కోణంలో ఎవ్వరూ పెద్దగా పట్టించుకోకపోవడమే.    

సినిమా నేపథ్యం ఉన్న ఔత్సాహికులు బాగా అధ్యయనం చేసి, కేవలం ఇండిపెండెంట్ సినిమాల క్రౌడ్-ఫండింగ్ కోసమే ఏదైనా ప్రారంభించగలిగితే, నిజంగా అదొక సెన్సేషనల్ స్టార్టప్ అవుతుంది.               

కట్ చేస్తే - 

సినిమాల్లో క్రౌడ్ ఫండింగ్ అనేది ఎక్కడో అమెరికా నుంచి దిగుమతి అయిన కొత్త కాన్సెప్ట్ కాదు. సుమారు 50 ఏళ్ళ క్రితమే మన దేశంలో దీన్ని అత్యంత విజయవంతంగా సాధించి చూపించిన రికార్డు మనకుంది. 

అర్థ శతాబ్దం క్రితమే, అమెరికా వంటి దేశాల్లో అసలలాంటి ఆలోచన పుట్టకముందే, మన దేశంలోనే క్రౌడ్ ఫండింగ్‌తో తీసిన ఆ సినిమా పేరేంటి? డైరెక్టర్ ఎవరు?... అదంతా రేపటి బ్లాగ్‌లో. ఇక్కడే. 

- మనోహర్ చిమ్మని  

నాకు తెలిసిన "కెమెరామన్ అశోక్‌రెడ్డి ఫ్రమ్ ఆదిలాబాద్!"

అది... 2005. 

పాత ఆదిలాబాద్ జిల్లా. 

నిర్మల్ దగ్గర పార్పెల్లి గ్రామం. 

పదో తరగతి ఎలాగో పాసయ్యాడు. 

ఇంక చదువు తనవల్ల కాదనుకున్నాడు.

ఇంటర్‌లో చదువు డిస్కంటిన్యూ చేశాడు.

కట్ చేస్తే - 

హైద్రాబాద్‌లో మొట్టమొదటి డిజిటల్ కెమెరామన్, వెండి మబ్బులు సినిమా, రుతురాగాలు, చక్రవాకం వంటి మాగ్నం-ఓపస్ సీరియళ్ళకు కెమెరామన్ అయిన పోతన రమణ దగ్గర అసిస్టెంట్‌గా చేరిపోయాడా యువకుడు. 

కొన్నాళ్ళ తర్వాత దేశంలోనే మొట్టమొదటి డిజిటల్ స్టూడియోల్లో ఒకటైన డిజిక్వెస్ట్‌లో ఉద్యోగంలో చేరాడు. 

కట్ చేస్తే - 

బెంగుళూరు, ముంబై, కొచ్చి, హైద్రాబాద్ డిజిక్వెస్ట్ బ్రాంచ్‌ల మధ్య కెమెరాలతో ఫ్లయిట్ ప్రయాణాలు, షూటింగులు. అలా ముంబైలో పనిచేస్తున్నప్పుడే రిషి పంజాబి వటి యాడ్ ఫిలిం మేకర్స్‌తో కూడా పనిచేశాడా యువకుడు. 

డిజిక్వెస్ట్‌లో పనిచేస్తున్నప్పుడే నా రొమాంటిక్ హారర్ సినిమా "స్విమ్మింగ్‌పూల్"కు కెమెరా డిపార్ట్‌మెంట్‌లో పనిచేయడానికి వచ్చి, అప్పుడు నాకు మొదటిసారిగా పరిచయమయ్యాడా యువకుడు. 

అప్పటినుంచీ మధ్య మధ్య కలుసుకున్నాం, మాట్లాడుకున్నాం. మొన్నీ మధ్యనే మా స్వర్ణసుధ ప్రాజెక్ట్స్ ఆఫీసులో కూడా కలుసుకున్నాము. తర్వాత మళ్ళీ మొన్నటి రోడ్-క్రైమ్-థ్రిల్లర్ "ఎర్ర గులాబి" సినిమా షూటింగ్‌లోనే మేం కలవడం. 

అయితే - ఈ సారి, కెమెరా అసిస్టెంటుగానో అసిస్టెంట్ కెమెరామన్‌గా మాత్రమే రాలేదతను. టాలీవుడ్‌లో కెమెరాలను షూటింగ్ కోసం రెంటుకిచ్చే "స్కంద ఫిలిం గేర్స్"  పార్టనర్‌గా కూడా వచ్చాడు. మా డిఓపి వీరేంద్రలలిత్‌తో, నాతో కలిసి అసిస్టెంట్ సినిమాటోగ్రాఫర్‌గా ఎప్పట్లాగే మా టీమ్‌లో పనిచేశాడా యువకుడు. 

ఆ యువకుని పేరు... అశోక్ రెడ్డి. 

కట్ చేస్తే - 

అశోక్ రెడ్డి ఇప్పటికే ఒక తమిళ సినిమాకు, 2 తెలుగు సినిమాలకు ఇండిపెండెంట్ డిఓపిగా పనిచేశాడు. డైరెక్టర్ రవిబాబుతో కూడా ఒక సినిమా చేశాడు. ఇకమీదట డిఓపి గానే కొనాసాగాలనుకుంటున్నాడు. 

నాకున్న సమాచారం ప్రకారం, తన పర్సనల్ లైఫ్‌లో వచ్చిన ఒక పెద్ద డిస్టర్బెన్స్ వల్ల అశోక్ రెడ్డి కెరీర్‌లో కొన్ని ఒడిదొడుకులు వచ్చాయి గాని, లేదంటే ఇప్పటికే టాలీవుడ్‌లో సినిమాటోగ్రాఫర్‌గా ఒక స్థాయికి రీచ్ అయ్యి, చాలా బిజీగా ఉండేవాడు. 

తెలంగాణలో అసలు ఎలాంటి డెవలప్‌మెంట్‌కు నోచుకోని ఆదిలాబాద్ జిల్లా (ఇప్పుడు నిర్మల్ జిల్లా) నుంచి 2005 లోనే ఒక కుర్రాడు సినిఫీల్డులోకి వచ్చి, ఈ స్థాయికి ఎదగడం అన్నది నిజంగా నేను ఊహించని విషయం. 

వ్యక్తిగతంగా చాలా మంచివాడు, సౌమ్యుడు అయిన అశోక్ రెడ్డి నాకు పదేళ్ళ క్రితం మొదటిసారి పరిచయం అయినప్పుడు ఎలా ఉన్నాడో, ఇప్పుడూ అలాగే ఉన్నాడు. ఇండస్ట్రీలో ఇది చాలా అరుదు. ఒక్క సినిమా చేస్తారో లేదో... ఒక్కొక్కరు ఎలా యాటిట్యూడ్ లెవల్స్ చూపిస్తారో మనకు తెలుసు. అశోక్ రెడ్డిలో అలాంటిదేం లేకపోవడం నిజంగా గొప్ప విషయం. 

ఫినిషింగ్ టచ్ ఏంటంటే - 

త్వరలో మా ఇద్దరి కోంబోలో ఒక సినిమా ఉండబోతోంది. స్క్రిప్ట్ వర్క్, ప్రి-ప్రొడక్షన్ వర్క్ జరుగుతోంది. టైటిల్ కూడా మొన్నీమధ్యే రిజిస్టర్ అయింది...

"Warangal Vibes!"
A dark romantic crime comedy. 

Wishing Ashok Reddy a remarkable journey and a shining career as a DOP in the film industry!

- మనోహర్ చిమ్మని  

ఇండిపెండెంట్ ఫిలిం మేకర్స్ హవా నడుస్తున్న వేళ!

ఓ గుప్పెడు టాప్‌స్టార్స్, ప్రొడ్యూసర్లు, డైరెక్టర్లు, వారి బంధుమిత్రులు, వారసులు. ఇదొక స్కూలు. ఈ స్కూల్లో ఎవరికి వాళ్లకే ఫిక్స్‌డ్‌గా లాబీలు, నెట్‌వర్క్‌లుంటాయి. వాటిని దాటుకొని ఓ కొత్త డైరెక్టర్ ఈ స్కూళ్లోకి ప్రవేశించడం చాలా అరుదు. బయట ఏదయినా పెద్ద హిట్ ఇచ్చినప్పుడే ఇక్కడ కొత్తవాళ్లకు ఎంట్రీ సాధ్యం.  

ఇది పక్కా ట్రెడిషనల్ స్కూల్. హాలీవుడ్ నుంచి టాలీవుడ్ దాకా ఏ ఇండస్ట్రీ అయినా ఇలాగే నడుస్తుంది.         

రెండో స్కూల్ పూర్తిగా ఇండిపెండెంట్ స్కూల్. ఎప్పటికప్పుడు రిసోర్సెస్ క్రియేట్ చేసుకుంటూ, అందుబాటులో ఉన్న రిసోర్సెస్‌తోనే సినిమాలు తీస్తూ వీళ్లకంటూ ఒక ట్రాక్ క్రియేట్ చేసుకుంటారు. సాధారణంగా వీరి సినిమాల బడ్జెట్లు చాలా తక్కువగా ఉంటాయి. 

ఇది పూర్తిగా ఒక అన్‌ట్రెడిషనల్ స్కూల్. ఇండిపెండెంట్ స్కూల్.  

వీళ్ళు అనుకున్నది సాధించడానికి కొంత సమయం పడుతుంది. సాధించలేకపోవచ్చు కూడా. అది వేరే విషయం. 

ట్రెడిషనల్ స్కూల్ నుంచి మన తెలుగు ఫిలిం ఇండస్ట్రీలో సంవత్సరానికి సుమారు 20 సినిమాలు తయారవుతే, ఇండిపెండెంట్ స్కూల్ నుంచి ఒక 180 సినిమాలు తయారవుతాయి. ఈ నేపథ్యంలో కొత్త ఆర్టిస్టులు, కొత్త టెక్నీషియన్స్‌కు అవకాశం ఏ స్కూల్లో దొరుకుంతుందన్నది ప్రత్యేకంగా చెప్పనవసరం లేదు.     

కట్ చేస్తే - 

హీరోలకోసం ప్రత్యేకంగా రాసుకొన్న బౌండెడ్ స్క్రిప్టులు చంకలో పెట్టుకొని, ఎలాంటి గ్యారంటీలేని ఈ ట్రెడిషనల్ స్కూళ్ల చుట్టూ ఏళ్లతరబడి తిరగడం చాలామంది ఇండిపెండెంట్ డైరెక్టర్స్‌కు కుదరని పని. 

వీరికి సినిమానే జీవితం కాదు. దాన్ని మించిన జీవితం బయట ఎంతో ఉంటుంది. 

సినిమాలపట్ల అమితమైన ప్యాషన్ ఉన్న కొత్త ఆర్టిస్టులు, టెక్నీషియన్లు, నిర్మాతలను వీరే క్రియేట్ చేసుకుంటారు. వారి కోసం అన్వేషణ నిరంతరం కొనసాగుతూనే ఉంటుంది. అలా అన్నీ కుదిరినప్పుడే వీళ్ళు సినిమాలు తీస్తారు. తక్కువ బడ్జెట్‌లో, అతి తక్కువ షూటింగ్ డేస్‌లో సినిమా తీసి క్లిక్ కావడమే వీరికిష్టం. 

ఇంతకు ముందులా కాకుండా వీరికి అవకాశాలు, విజయావకాశాలు ఇప్పుడు చాలా రకాలుగా పెరిగాయి. ఓటీటీలు వచ్చాక, బిజినెస్ కూడా విస్తరించింది. దీన్ని ఎవరు ఎలా క్యాష్ చేసుకుంటారన్నది వారి వారి అనుభవం, అవగాహన మీద ఆధారపడిఉంటుంది.   

ఈ చిన్న బడ్జెట్ సెగ్మెంట్‌లోనే, లైక్‌మైండెడ్ ఇన్వెస్టర్స్ సపోర్ట్‌తో వరుసగా సినిమాలు చేసే కొన్ని ప్రొడక్షన్ హౌజ్‌లు కూడా ఒక్కొక్కటిగా ప్రారంభం అవుతున్నాయి. ఇంకా అవుతాయి.    

Doing the unrealistic is easier than doing the realistic!

- మనోహర్ చిమ్మని 

ప్రదీప్ ఇంకా సీన్లో ఉన్నాడు!

"స్విమ్మింగ్‌పూల్" చిత్రం ద్వారా మ్యూజిక్ డైరెక్టర్‌గా నేను పరిచయం చేసిన ప్రదీప్‌చంద్ర మద్దిరాలకు మ్యూజిక్ ఒక ప్యాషన్, ప్రాణం కూడా.

ఎమ్మే క్లాసికల్ మ్యూజిక్, ఎమ్మే వెస్టర్న్ మ్యూజిక్ పూర్తిచేశాడు ప్రదీప్‌. తర్వాత... చదవడం చేతకాదు అనుకునేవాళ్లను సంతృప్తిపర్చడం కోసం కంప్యూటర్ సైన్స్‌లో ఎమ్‌టెక్ చేశాడు. ఎమ్మెస్సీ సైకాలజీ కూడా చేశాడు.

నేను హెచ్ఎమ్‌టి, జవహర్ నవోదయ విద్యాలయ, ఆలిండియా రేడియో వంటి సెంట్రల్ గవర్నమెంట్ సంస్థల్లో ఉద్యోగాలు చేసి వదిలేసినట్టు, ప్రదీప్ కూడా డెల్ లాంటి కంపెనీల్లో పనిచేశాడు, వదిలేశాడు. 

ఆ తర్వాతే, ఆ "మంద మెంటాలిటీ" దుకాణం మూసేసి, మళ్ళీ తనకెంతో ప్రియమైన మ్యూజిక్‌ని చేరుకున్నాడు. అక్కున చేర్చుకున్నాడు.  

స్విమ్మింగ్‌పూల్ ఒక రొమాంటిక్ హారర్ సినిమా. ఈ చిత్రం కోసం ప్రదీప్ చేసిన పాటల్లో ఒక్క మెలొడీ చాలు. తన టాలెంట్ ఏంటో గుర్తించడానికి. చివరి రీల్, చివరి సీన్‌లో అతనిచ్చిన బ్యాక్‌గ్రౌండ్ స్కోర్ చాలు. అసలు అతనేంటో తెలుసుకోడానికి! 

అయితే, ఆ సినిమా పరిమితులు దానికున్నాయి. ఒక మామూలు సినిమా స్టోరీ సిట్టింగ్స్‌కు అయ్యే ఖర్చుతో ఆ సినిమా పూర్తిచేసి, రిలీజ్ చేశాం. క్వాలిటిదగ్గర ఎక్కడా కాంప్రమైజ్ కాకుండా. 

చాలామంది బయటివాళ్లు, లోపలివాళ్లు కూడా ఆ సినిమా జరుగుతున్న సమయంలో ప్రదీప్ విషయంలో చాలా కామెంట్స్ చేశారు. అలా కామెంట్ చేసినవాళ్లంతా ఇప్పుడు తెరమరుగయ్యారు.

ప్రదీప్ ఇంకా సీన్లో ఉన్నాడు... భారీ టార్గెట్స్‌తో. 

ప్రదీప్‌లో ఉన్న ప్యాషన్‌ను చూసి - మ్యూజిక్ డైరెక్టర్‌గా అతని తొలి ఆడియో వేడుకను బంజారా హిల్స్ లోని రావి నారాయణ రెడ్డి హాల్‌లో "లైవ్" చేశాను. ఒక రేంజ్‌లో ప్లాటినమ్ జుబ్లీ ఫంక్షన్ కూడా చేశాను. 

ప్రదీప్‌ టాలెంట్ విషయానికొస్తే - స్విమ్మింగ్‌పూల్ జస్ట్ ఒక చిన్న ప్రారంభం మాత్రమే. ప్రాక్టికల్ పాయింటాఫ్ వ్యూలో తను చేయాల్సింది, చేసి తీరాల్సిందీ చాలా ఉంది.

నాకు తెలుసు. ప్రదీప్ అనుకున్నది సాధిస్తాడు. ఆ రోజు కూడా వస్తుంది. 

కట్ చేస్తే - 

మొన్న నేను చేసిన రోడ్-క్రైమ్-థ్రిల్లర్ "ఎర్ర గులాబి" సినిమాలో బడ్జెట్, కొన్ని ఇతర సాంకేతిక, వ్యక్తిగత కారణాల వల్ల... "నేను మీరు ఆశించే మ్యూజిక్ ఇవ్వలేను, సర్" అని చాలా మర్యాదగా చెప్పి, ఈ సినిమా బాధ్యత నుంచి తప్పుకున్నాడు ప్రదీప్. 

కాని, తప్పించుకోలేడు. ఆ వివరాలు త్వరలో తెలుస్తాయి.    

మ్యూజిక్ విషయం పక్కనపెడితే - నా సినిమాలన్నింటికి, నా తరపున "డైరెక్టర్స్ సీ.ఈ.వో." గా ప్రదీప్ తెరవెనుక చాలా పనిచేస్తుంటాడు. 

మేమిద్దరం కలిసి చేసే ఫీచర్ ఫిలిం ప్రాజెక్టులు కనీసం ఇప్పుడొక రెండు ఉన్నాయి. ఆ పనుల్లో ప్రదీప్ ఇప్పుడు చాలా బిజీగా ఉన్నాడు. 

ఇద్దరం కలిసి ఇప్పుడు చాలా చెయ్యబోతున్నాం. చాలా ప్లాన్స్ ఉన్నాయి. ఛాలెంజెస్ ఉన్నాయి. చిన్న కిక్ స్టార్ట్ ఒక్కటే జరగాల్సి ఉంది. అదీ జరుగుతుంది.       

నా అంచనా ప్రకారం, ఒక వారం రోజుల ముంబై ట్రిప్‌తో మా ఇద్దరి క్రియేటివ్ జర్నీ మళ్ళీ ఊపందుకుంటుంది.  

- మనోహర్ చిమ్మని    

మిస్టర్ కాంప్లెక్సిటీ!

నా సినిమాటోగ్రాఫర్ మిత్రుడు వీరేంద్రలలిత్‌కు, నాకూ మాత్రమే తెలిసిన కొన్ని కోడ్ వర్డ్స్ ఉన్నాయి. సెట్స్ లోపల, బయటా సందర్భం వచ్చినప్పుడు మా కోడ్ భాషలో మేము తరచూ ఉపయోగించే పదం - కాంప్లెక్సిటీ!

జీవితంలో కాంప్లెక్సిటీ అంటే మా ఇద్దరికీ చాలా ఇష్టం. "కాంప్లెక్సిటీ లేని లైఫ్ అసలు లైఫే కాదు" అన్నది మా ఫిలాసఫీ. 

అయితే - ఇది అందరూ మామూలుగా అనుకొనే కాంప్లెక్సిటీ కాదు. మా కోడ్ భాషలో దీనర్థం వేరే!

నా రెండో చిత్రం "అలా" తో పరిచయమయ్యాడు వీరేంద్రలలిత్. అప్పటినుంచీ  ప్రొఫెషనల్‌గా దాదాపు రెండు దశాబ్దాల పరిచయం మాది. అంతకుమించి, వ్యక్తిగతంగా రెండు దశాబ్దాల స్నేహం మాది. ఈ రెండు దశాబ్దాల్లో ఇద్దరం కలిసి 3 సినిమాలు చేశాము. 

బయట అందరికీ తెలిసింది ఒక్కటే. వీరేన్‌కు సినిమా అన్నా, ఫోటోగ్రఫీ అన్నా పిచ్చి ప్యాషన్ అని. కానీ, దీన్ని మించి ఆయన గురించి నేను చెప్పాల్సింది చాలా ఉంది.

డిల్లీ యూనివర్సిటీలో ఫిలాసఫీలో ఎం ఫిల్ చేశాడు వీరేన్. పెద్ద ఒరేషియస్ రీడర్. ఎప్పుడు నిద్రపోతాడో తెలియదు. మన చరిత్ర, మన సంస్కృతి, మనం మర్చిపోయిన మన సంస్కృత భాష, మన వేదాలు, మన వైద్యం, మన ఫిలాసఫీల గురించి ఎంతయినా మాట్లాడగలడు.

అయితే - ఇదంతా ఏదో ఉపన్యాసంలా చెప్పడు. చాలా సింపుల్‌గా చెప్తాడు. జీవితంలో మనం మళ్లీ మర్చిపోకుండా!

సినిమాటోగ్రఫీకి సంబంధించి తనకు నచ్చిన ప్రతి పనీ చేస్తాడు. ఒక్క సినిమాలకే కాదు .. డాక్యుమెంటరీలకు, మ్యూజిక్ వీడియోలకు, యాడ్‌లకు కూడా పనిచేసే ఈ అంతర్జాతీయ స్థాయి కెమెరామన్ పాస్‌పోర్ట్ బుక్కులు బుక్కులుగా అయిపోతుంటుంది.

సినిమాటోగ్రాఫర్‌గా ఇప్పటికే ఒక 20 సినిమాలు, డైరెక్టర్‌గా 4 సినిమాలు, వందలాది కమర్షియల్ యాడ్స్, డాక్యుమెంటరీస్ చేసిన వీరేన్ .... మన భూమ్మీద ఉన్న దాదాపు 195 దేశాలుంటే, ఒక 20 తప్ప అన్ని దేశాలు విజిట్ చేశాడు. నాకు తెలిసి, ఇంకో అయిదారేళ్లలో మిగిలిన ఆ కొన్ని కూడా కవర్ చేసి "లోకం చుట్టిన వీరుడు" అవుతాడు. 

ఇండస్ట్రీలో కొంతమంది కెమెరామన్‌లు సెట్స్ పైన ఎంత గొడవ గొడవగా అరుస్తారో అందరికీ తెలిసిందే. వీరేన్ నోటి నుంచి ఎప్పుడూ అరుపులూ కేకలు రావు. లైట్‌మెన్‌నీ, అసిస్టెంట్‌లనీ బూతులు తిట్టడు. లైట్ బాయ్‌లు చెయ్యాల్సిన ఎన్నో పనుల్ని తనే స్వయంగా చేసుకుంటాడు.

ఈగో లేదు. కోపం రాదు. చిరునవ్వు చెరగదు.

వీరేన్ లేకుండా కూడా నేను మరో కెమెరామన్‌తో షూటింగ్ చేయగలను. కానీ, ప్రతిరోజూ 101 కొత్త టెన్షన్‌లను ఎదుర్కొంటూ ఇంత కూల్‌గా మాత్రం చేసేవాన్ని కాదేమో. 

కట్ చేస్తే -  

వీరేంద్ర లలిత్ రెమ్యూనరేషన్‌ను మొన్న నేను చేసిన రోడ్-క్రైమ్-థ్రిల్లర్ సినిమా "ఎర్ర గులాబి" బడ్జెట్ భరించలేదు. "ఇంతే ఇవ్వగలుగుతాం... చెయ్యాలి" అన్నాను. నాకోసం సంతోషంగా ఒప్పుకొన్నాడు. 

ముంబై నుంచి వచ్చాడు. సుమారు 40 రోజులపాటు హైద్రాబాద్‌లోనే మేం ఏర్పాటు చేసిన ఒక చిన్న గెస్ట్ హౌజ్‌లో ఎలాంటి కంప్లెయింట్ లేకుండా అడ్జస్ట్ అయి ఉన్నాడు.

ఒక్క సినిమాటోగ్రాఫర్‌గానే కాదు... అన్ని డిపార్ట్‌మెంట్లూ తనవే అనుకొని ప్రాజెక్టు త్వరగా పూర్తికావడం కోసం చాలా కష్టపడ్డాడు. ఇందుకు ప్రతిఫలంగా - ఆయన స్థాయిని గుర్తించలేని కొంతమందిచేత ప్రత్యక్షంగా, పరోక్షంగా అవమానించబడ్డాడన్న విషయం నా ఒక్కడికే తెలుసు. 

ఇలాంటి విషయాల ప్రస్తావన తెచ్చినప్పుడు "వదిలేయండి. వాళ్లకు ఏం తెలీదు. మనకు ప్రాజెక్టు ముఖ్యం" అంటాడు వీరేన్. 

మొన్న "ఎర్ర గులాబి" షూటింగ్ పూర్తయ్యాక దాదాపు టీమ్ అంతా ప్రాజెక్టు గురించి మర్చిపోయారు... ముఖ్యమైనవాళ్లతో సహా. వీరేన్ మాత్రం, తను ఎక్కడున్నా ఎంత దూరంలో ఉన్నా, దాదాపు ప్రతిరోజూ నన్ను అడుగుతుంటాడు, "పోస్ట్ ప్రొడక్షన్ ఏ స్టేజిలో ఉంది సర్... ఎలా వస్తోంది" అని. 

అదీ వీరేన్ సిన్సియారిటీ.

థాంక్యూ సో మచ్ వీరేన్!    

త్వరలో ప్రారంభం కానున్న "Yo!" షూటింగ్‌తో పాటు, మేమిద్దరం కలిసి పూర్తిగా ముంబైలోనే ఇంకో సినిమా చేసే ఆలోచనలో ఉన్నాము. దానికి ముహూర్తాలు, ఓపెనింగ్స్, ఎనౌన్స్‌మెంట్స్ ఏమీ ఉండవు. 

లైట్స్-కెమెరా-యాక్షన్! ... దట్సిట్. 

- మనోహర్ చిమ్మని    

అందరికీ అరవింద్, దిల్ రాజు కావాలంటే కుదరదు!

ఇప్పుడు ఫీల్డులో ఉన్న ప్రొడ్యూసర్స్ ఒక్కొక్కరి దగ్గర కనీసం ఒక అరడజన్ మంది డైరెక్టర్స్ క్యూలో ఉంటారు. అరడజన్ ప్రాజెక్టులు లైన్లో ఉంటాయి. అలాంటి సిచువేషన్లో, ఇంక ప్రతి ఒక్క డైరెక్టర్ వెళ్ళి అదే లైన్లోనే నిల్చుని, "నేను కూడా కథ చెప్తాను, ఒప్పిస్తాను" అనుకోవటం అంత ఫూలిష్‌నెస్ ఇంకోటి ఉండదు. 

కాని, మనం కూడా సినిమా చేయాలి. ట్రాక్‌లో ఉండాలి. 

ఎలా? 

ఎలా అంటే... ఇందులో అంత న్యూక్లియర్ సైన్స్ ఏం లేదు. మన ప్రొడ్యూసర్స్‌ను మనమే క్రియేట్ చేసుకోవాలి. మన ఇన్వెస్టర్స్‌ను మనమే చూసుకోవాలి. ఇది మామూలుగా అందరు చేసేదే. తెలీనివారికే కొంచెం కొత్తగా, వింతగా ఉంటుంది.        

Create your own producer and start your film. That's it. 

కట్ చేస్తే -

ఈమధ్య చాలామంది ఒక రొటీన్ మాట చెప్తున్నారు, "మార్కెట్లో అసలు మనీ లేదు" అని! ఇలాంటి మాట నేను చిన్నప్పట్నుంచి వింటున్నాను. 

అప్పుడు తెలుగులో సంవత్సరానికి 100 సినిమాలు తయారయ్యేవి. ఇప్పుడు 200 తయారవుతున్నాయి! మరి మార్కెట్లో మనీ లేకుండా ఇన్ని సినిమాలు ఎలా తయారవుతున్నాయి? 

ఈమధ్య ఇంకో కొత్త పాట పాడుతున్నారు చాలామంది... "రియల్ ఎస్టేట్ మొత్తం డౌన్ అయిపోయింది. మనీ ఫ్లో అసల్లేదు" అని. 

నిజమే కావచ్చు. కాని, దీనికి కూడా నా హంబుల్ కొశ్చన్ సేమ్...

మనీ ఫ్లో లేకుండానే అందరూ బంగారం కొంటున్నారు, కార్లు కొంటున్నారు. మన టాలీవుడ్లో ఎప్పట్లాగే 200+ సినిమాలు తయారవుతున్నాయి. 

మార్కెట్ లేని హీరో సినిమా అయినా సరే... 60-70 కోట్లు పెడుతున్నారు. కొత్తవాళ్లతో తీసే సినిమాలకైతే 5-6 కోట్లు అనేది ఇప్పుడొక చిన్న స్టార్టప్ లెవెల్ అయిపోయింది. ఇక పెద్ద హీరోల సినిమాలకైతే 400 నుంచి 700, 1000 కోట్లదాకా కూడా పోతోంది బడ్జెట్.    

నిజంగా మార్కెట్లో మనీ ఫ్లో లేకుండా ఇదంతా ఎలా సాధ్యం?

అదే నాకర్థం కావటం లేదు... 

Whatever hits, whatever hurts… the damn show must go on. Create your own producer. Start your film. Period. 

- మనోహర్ చిమ్మని             

ఇదీ లెక్క!

ఆర్టిస్టుగా కానీ, టెక్నీషియన్‌గా కానీ, ఆఫీస్‌బాయ్‌గా అయినా కానీ... సినీ ఫీల్డులోకి ఎంటర్ కావాలనుకొనేవారు ముందుగా తెల్సుకోవాల్సిన చిన్న లెక్క ఒకటుంది. అదేంటంటే - 

ఫీల్డులోకి ప్రవేశించాలనుకొని ఫిలిమ్‌నగర్‌కు వచ్చే ప్రతి 1000 మందిలో కేవలం ఒక 10 మందికి మాత్రమే అవకాశం దొరుకుతుంది.

అదీ ఎంతో కష్టంగా!

ఆ పదిమందిలో కూడా - ఏ ఒక్కరికో ఇద్దరికో మాత్రమే క్లిక్ అయ్యే అవకాశం లభిస్తుంది. వాళ్లే ఫీల్డులో కొద్దిరోజులు నిలబడగలుగుతారు. ఎందుకలా అంటే .. దాని లాజిక్కులు దానికున్నాయి. అదంతా తర్వాత. 

మళ్లీ పాయింటుకొస్తే - 

సంవత్సరానికి ఎన్ని సినిమాలు తీస్తారు? వాటిలో కొత్తవాళ్లకు అవకాశం ఇచ్చే సినిమాలు ఎన్నుంటాయి? ఆ సినిమాల్లో ఎంతమందికని అవకాశం ఇవ్వడం వీలవుతుంది?

అసలు ఒక సినిమాలో ఎంతమంది కొత్తవాళ్లకు అవకాశం ఇవ్వడానికి వీలవుతుంది? ఎంత ఇన్‌ఫ్లుయెన్స్ చేసినా ఎలా వీలవుతుంది? 

పూర్తిగా కొత్తవాళ్లతో తీసే సినిమాకు కూడా ఒక పరిమితి ఉంటుంది కదా? ప్రతిరోజూ సినిమా ఆఫీసులకొచ్చే వందలమందిలో ఎంతమంది కొత్తవారికి అవకాశం ఇచ్చే వీలుంటుంది?

ఈ లెక్కంతా టాలెంట్‌తో సంబంధం లేకుండా చెప్తున్నది. టాలెంట్ విషయానికి తర్వాత వద్దాం. ఆ సబ్జక్టు వేరే... డీటెయిల్‌గా డిస్కస్ చెయ్యాల్సిన సబ్జక్టు అది.

ఒక్క టాలీవుడ్‌లోనే కాదు. ఏ వుడ్డులోనయినా ఇదే లెక్క!

ఎవరిలో ఎంత టాలెంట్ ఉందని అనుకున్నా, నిజంగా ఉన్నా, వాస్తవం మాత్రం ఇదే. ఈ వాస్తవాన్ని ఎదుర్కొనే దమ్మున్నవాళ్లకే సినీఫీల్డు స్వాగతం పలుకుతుంది.

మరి మీలో ఆ దమ్ముందా?!

ఆ దమ్ముందంటేనే ఎక్కడో ఒకచోట చాన్స్ తగుల్తుంది. తర్వాత ఏమవుద్ది అనేది వేరే విషయం... మళ్లీ మాట్లాడుకుందాం.

కట్ టూ సోక్రటీస్ - 

ఈ మహా తత్వవేత్త చెప్పిన ఒక మాట ఈ సందర్భంగా కోట్ చెయ్యాలనిపిస్తోంది: 

"నిన్ను నువ్వు తెల్సుకో!" 

-మనోహర్ చిమ్మని 

ఏంటా రెండు తప్పులు?

సినిమాఫీల్డులో మీకు అవకాశం దొరికి, దాన్ని మీరు సద్వినియోగం చేసుకొని, నిలదొక్కుకొని, కాస్త ఊపిరిపీల్చుకొనేదాకా... మీరు ఆర్టిస్టు అయినా, టెక్నీషియన్ అయినా మీకు ఎవ్వరూ ఎలాంటి పారితోషికం ఇవ్వరు. డబ్బులు రావు.

కొద్దిమంది ఎంతో కొంత ఇస్తారు. ఆ కొంత అసలు లెక్కలోకిరాదు.

90 శాతం పైగా కొత్తవారి విషయంలో ఇది నిజం.

ఎందుకివ్వరు అనేది అదో పెద్ద కథ. దానిగురించి తర్వాత మాట్లాడుకుందాం.

కొత్తగా పరిచయంచేసే హీరోయిన్స్, ఇతర సపోర్టింగ్ ఫిమేల్ ఆర్టిస్టులకు మాత్రం పారితోషికం ఉంటుంది.

మన హీరోయిన్స్‌లో దాదాపు అందరూ ముంబై నుంచే వస్తారు. అక్కడ సెలెక్టు అవగానే, కొంత అడ్వాన్స్ ఇచ్చి, అగ్రిమెంట్ వేయకుండా ఏ హీరోయిన్ కూడా ముంబైలో ఫ్లైట్ ఎక్కి ఇక్కడికి షూటింగ్‌కి రాదు. 

సో, హీరోయిన్స్‌కు పేమెంట్ ఉంటుంది... వారు కొత్తవారైనా కూడా.

ఫిమేల్ సపోర్టింగ్ ఆర్టిస్టులకు కూడా కొత్త పాతతో సంబంధం లేకుండా పారితోషికం ఉంటుంది. వాళ్లకు పేమెంట్ విషయంలో ఎలాంటి సమస్య ఉండదు. చెప్పిన రెమ్యూనరేషన్ తప్పకుండా ఇచ్చేస్తారు. 

ఎటొచ్చీ... హీరో నుంచి, చిన్న సపోర్టింగ్ క్యారెక్టర్ వరకు, కొత్తవారైన అబ్బాయిలకు  మాత్రం చాలా అరుదుగా పేమెంట్ ఉంటుంది. కొన్ని ప్రొడక్షన్ కంపెనీలు మాత్రం ఎంతో కొంత రెన్యూనరేషన్ పే చేస్తాయి. కాని, అలాంటి ప్రొడక్షన్ కంపెనీల సంఖ్య చాలా తక్కువ.  

ఈ నేపథ్యంలో, కొత్తవారికి అవకాశం ఎప్పుడు రావాలి? అది ఎప్పుడు క్లిక్ అవ్వాలి?

అలా ఒక క్యారెక్టర్ క్లిక్ అయ్యాక, ఆ గుర్తింపుతో మళ్లీ ఇంకో సినిమాలో అవకాశం వచ్చినపుడు మాత్రమే కాస్త పనికొచ్చే రెమ్యూనరేషన్ వస్తుంది.

ఒక కొత్త ఆర్టిస్టు ఈ దశకు రావడానికి 6 నెలలు పట్టొచ్చు... సంవత్సరం పట్టొచ్చు. ఇంకెంతకాలమయినా పట్టొచ్చు. ఇది ఆయా కొత్త ఆర్టిస్టుల టాలెంట్ కన్నా కూడా, ఇండస్ట్రీలో వారికుండే పరిచయాలు, పరిచయాలు చేసుకొని చొరవగా ముందుకు దూసుకెళ్లడం వంటివాటిమీద ఆధారపడి ఉంటుంది.

ఇదంతా ఒక పెద్ద జర్నీ. 

ఈ జర్నీ సాగినంతకాలం సిటీలో ఉండటానికి, ఫుడ్డుకు, తిరగడానికి డబ్బులు ఎక్కన్నించివస్తాయి?

ఈ వైపు ఎలాంటి ఇబ్బంది లేనప్పుడే, ఆవైపు అవకాశాలకోసం తిరగడానికి ఫ్రీడం ఉంటుంది.

సో, సినిమాల్లో మీకు డబ్బు వచ్చేదాకా - మీకు తప్పనిసరిగా ఏదున్నా లేకపోయినా - మీరేం చేసినా చేయకపోయినా - నెల నెలా వచ్చే ఒక ఆదాయం అవసరం. ఇది ఎలా ఏర్పాటు చేసుకుంటారన్నది మీ ఇష్టం.

జాబ్ కావొచ్చు, ఇంటినుంచి రావొచ్చు. లేదంటే - మీ ఫ్రెండో, లవరో, ఇంకెవరో సహాయం చేస్తుండవచ్చు. కాని, ఈ ఏర్పాటు మాత్రం ఖచ్చితంగా అవసరం.  

మీ ఫినాన్షియల్ సపోర్టుకి ఎలాంటి ఏర్పాటు చేసుకోకుండా మీరు ఇండస్ట్రీకి రావడం అనేది మీ మొదటి తప్పు. 

అన్నీ ఉంటేనే ఇక్కడ అవకాశాలు దొరకడం కష్టం. ఇక తిండీతిప్పలుకు ఇబ్బందిపడుతూ అవకాశాలెలా వెతుక్కుంటారు?

దురదృష్టవశాత్తూ, ఇండస్ట్రీకి వచ్చేవారిలో 90 శాతం మంది ఈ తప్పు చేస్తారు. చేయాలని కాదు. అలా జరుగుతుంది అంతే. వారి నేపథ్యం వల్ల కావచ్చు. అప్పటి పరిస్థితులు కావచ్చు.  

కట్ చేస్తే -     

ఆర్టిస్టుగా అయినా, టెక్నీషియన్‌గా అయినా ఇండస్ట్రీలో అవకాశంకోసం వచ్చేవారిలో... 10th ఫెయిల్ నుంచి, ఉన్న ఉద్యోగాలను వదులుకొని వచ్చేవాళ్లదాకా ఉంటారు.

సరే ఏ వయస్సులో అయినా ఎంటర్ అవొచ్చు. తప్పేం లేదు. కానీ, ఫీల్డులో మీ ప్రయత్నాలకు ఒక 'టైమ్ లిమిట్' అనేది ఖచ్చితంగా ఉండాలి. ఒక ఏడాది, రెండేళ్లు, మూడేళ్లు... చివరికి అయిదేళ్ళు కూడా కావొచ్చు. కానీ, ఆ డెడ్‌లైన్ అనేది తప్పనిసరిగా పెట్టుకోవాలి.

ఆ డెడ్‌లైన్‌లోపు అవకాశం సంపాదించుకొని, నిలదొక్కుకొని, ఓకే అనుకుంటే ఉండాలి. లేదంటే... తర్వాత బ్యాక్ టూ పెవిలియన్ వెళ్ళాక ఏం చేయాలన్నది కూడా ముందే డిసైడ్ చేసుకొని ఉండాలి.

బ్యాడ్‌లక్ ఏంటంటే, ఇండస్ట్రీకి వచ్చేవారిలో 90 శాతం మంది ఈ తప్పుకూడా చేస్తారు. 

ఇది రెండో తప్పు. 

అన్నీ కలిసొచ్చి, లేదా కలిసొచ్చేలా చేసుకొని... ఇండస్ట్రీలో అవకాశం అందిపుచ్చుకొని, తర్వాత నిలదొక్కుకొని... అంతా బాగుంటే ఎలాంటి సమస్య ఉండదు. అలా జరగనప్పుడు మాత్రమే జీవితం అల్లకల్లోలం అవుతుంది.

ఇది ఎవరికయినా అనుభవం మీద మాత్రమే తెలుస్తుంది.

ఇండస్ట్రీలో ఉన్న టాప్ డైరెక్టర్లు, హీరోలు, ఇతర ఆర్టిస్టులు ఎవరైనా కొత్తగా అవకాశం కోసం వచ్చినప్పుడు చెప్పే మొదటిమాట జనరల్‌గా ఇలా ఉంటుంది: "ఎందుకు బాబూ...హాయిగా చదువుకొని... ఉద్యోగం చేసుకోక!" అని.

ఆ కష్టాలన్నీ వాళ్లకు తెలుసు కాబట్టి ఇలా చెప్తారు. అంతే తప్ప, అవకాశం ఇవ్వద్దనో, రావద్దనో కాదు.

ఇది ఎవ్వరూ అర్థం చేసుకోరు. అర్థమయ్యేలా తెలిసేటప్పటికి జరగాల్సిన నష్టం జరిగిపోతుంది.

సో, పైన చెప్పిన రెండు అంశాల విషయంలో కరెక్ట్ ప్లానింగ్‌తో వస్తే... మీకు టెన్షన్స్ ఉండవు. మీ మొత్తం ఫోకస్ ఆ 'ఒక్క చాన్స్' మీదే ఉంటుంది. ప్రయత్నాలు బాగా చేస్తారు. అవకాశాలు కూడా మీకు ఈజీగా దొరుకుతాయి.

ఆ దొరికిన అవకాశాన్ని మరిన్ని చాన్స్‌లు రావడానికి బాగా ఉపయోగించుకొన్నామా లేదా? ఆ తర్వాతేంటి? 

అదంతా అప్పుడు మీకే తెలుస్తుంది. అంతా మీ చేతుల్లోనే ఉంటుంది.  

- మనోహర్ చిమ్మని  

సినీఫీల్డులోకి ఎందుకు వెళ్ళితీరాలి?

పాలిటిక్స్, క్రికెట్, సినిమాలు...

ఈ మూడు లేకుండా మన దేశంలో సగటు మనుషులు బ్రతకలేరు. వీటిలో మొదటి రెండు రంగాల వాళ్లకు మూడోరంగం అంటే మంచి క్రేజ్. వాళ్లూ వీళ్లూ మంచి రిలేషన్‌షిప్స్ కూడా మెయింటేన్ చేస్తుంటారు.

ఇక 'ఫిలిం బేస్డ్' ప్రోగ్రామ్స్ లేకుండా టీవీ చానెల్స్ బ్రతకలేవు. న్యూస్‌పేపర్స్, మ్యాగజైన్స్ వంటివి కూడా 'సినిమాపేజీ' లేకుండా, సినిమా స్టార్స్ ఫోటోలు లేకుండా, సినిమావాళ్లమీద రాసే గాసిప్స్, టిడ్‌బిట్స్ లేకుండా అస్సలు బ్రతకలేవు. 

ఇక ఫేస్‌బుక్, ఇన్‌స్టాగ్రామ్, ఎక్స్ (గతంలో ట్విట్టర్), యూట్యూబ్ లాంటి ఫ్రీ సోషల్ మీడియా వచ్చాక - ప్రతివాడి సోషల్ మీడియా ప్లాట్‌ఫామ్ ఒక న్యూస్ చానెల్ అయిపోయింది. విశ్లేషకులు, రివ్యూయర్స్, సినిమాల్ని చెండాడే సోకాల్డ్ మేధావులు కూడా ఒక్కసారిగా పెరిగిపోయారు. వీరంతా కూడా సినిమాల్లేకుండా బ్రతకలేరు. ఊపిరి పీల్చుకోలేరు.    

సినిమాకున్న పవర్ అది!

ఎవరు ఎన్ని లాజిక్స్ చెప్పినా ఇది నిజం. ఇదే నిజం. 

ఒకప్పుడు కోటి, రెండు కోట్లు అంటే ఫీల్డులో పెద్ద అంకె! ఇప్పుడు... 100, 200, 300, 500, 700, 1000 కోట్లు కూడా చాలా రొటీన్‌గా వినే ఫిగర్స్ అయ్యాయి. 

సినిమా ప్యూర్‌లీ ఒక బిగ్ బిజినెస్... ఇప్పుడు!  

కట్ చేస్తే -

'సక్సెస్ ఈజ్ సెక్సీ' అనేది ఇక్కడ అక్షరాలా నిజం. 

నువ్వు ఆర్టిస్టు కావచ్చు, టెక్నీషియన్ కావచ్చు... ఒకే ఒక్క సక్సెస్ నీ జీవితాన్ని పూర్తిగా మార్చేస్తుంది. భారీ స్థాయిలో డబ్బూ, ఊహించని రేంజ్ వ్యక్తులతో సంబంధాలూ, ఓవర్‌నైట్‌లో ఫేమ్... ఇవన్నీ ఇక్కడే సాధ్యం.

చిన్నదో పెద్దదో... ఒకే ఒక్క సక్సెస్‌తో బెల్లం చుట్టూ ఈగల్లా నీ చుట్టూ ఎందరో చేరతారు... నువ్వే ఆశ్చర్యపోయేంతగా! ఆ తర్వాత నువ్వెన్ని గుడ్డి నిర్ణయాలు తీసుకొన్నా, కనీసం ఒక దశాబ్దం నీకెలాంటి కష్టం ఉండదు. ఏ లోటూ ఉండదు. నువ్వు కలలో కూడా ఊహించని వ్యక్తులు ఓవర్‌నైట్‌లో నీ నెట్‌వర్క్‌లోకొస్తారు. అప్పటిదాకా నిన్ను కేర్ చేయని, నిన్ను వెలివేసిన నీ సోకాల్డ్ మిత్రులూ బంధువులూ "ఆహా ఓహో" అంటూ నిన్ను వెతుక్కుంటూ నీదగ్గరకొస్తారు. వీళ్లందరి నటన ముందు... నువ్వు అప్పటిదాకా డైరెక్ట్ చేసిన నీ నటీనటులు కూడా ఎందుకూ పనికిరారు.

అంతా ఒక మాండ్రెక్స్ మత్తులా ఉంటుంది... 24/7 x365 డేస్. ఇలాంటి సక్సెస్ ఇచ్చిన కిక్కుతో వెంటనే మరో సక్సెస్‌ని కూడా ముద్దాడావనుకో... ఇక అంతే. భూమ్మీదనే నువ్వు స్వర్గం అనుభవిస్తావు. స్వర్గం అంటే... 'చచ్చాక వెళతారు' అనే ఏదో సోకాల్డ్ నాన్సెన్సికల్ ఇల్యూజనరీ డెస్టినేషన్ కాదు. అక్కడి రంభ, ఊర్వశి, మేనకలు అసలే కాదు. 

అదొక అనిర్వచనీయమైన అనుభూతి. ఫాలోడ్ బై... రకరకాల అనుభవాల పరంపర. నీ ఫాంటసీలన్నీ నిజమవుతాయి.

అనుక్షణం ఆనందో బ్రహ్మ!

ఇంకేం కావాలి?

నువ్వు బాగుంటావు. నీ కుటుంబం, నీ బంధుమిత్రులు, నీ శ్రేయోభిలాషులు అంతా బాగుంటారు. ఫీల్డులో, లైమ్‌లైట్‌లో ఉన్నంతసేపూ నువ్వు ఏ పనులంటే ఆ పనులు అలా అలా పూర్తయిపోతుంటాయి. నువ్వు చేసుకొనే ఇతర వ్యాపారాలకు సినిమా అనే నీ నేపథ్యం ఒక పెద్ద సపోర్ట్ 

అవుతుంది. పొలిటీషియన్స్, క్రికెట్ స్టార్స్, బిజినెస్ మాగ్నెట్స్, బాబాలు, గురూజీలను కలవడం అనేది నీకు వెరీ సింపుల్ అయిపోతుంది. ఇంకెవరిని కలవాలన్నా అపాయింట్‌మెంట్ అనేది నీకసలు సమస్యేకాదు. లిటరల్లీ, ఎక్కడికెళ్లినా నీకు రెడ్ కార్పెటే. 

మనీ, మందు, ఆపోజిట్ సెక్స్‌తో ఫ్రెండ్‌షిప్స్ అనేవి... సక్సెస్ ఉన్నచోట, ఏ ఫీల్డులో అయినా మామూలే. అయితే... ఇక్కడ కొంచెం గ్లామర్ కూడా యాడ్ అవుద్ది కాబట్టి... అసలా కిక్కే వేరుగా ఉంటుంది. ఎక్కడో స్టీల్‌ప్లాంట్ గెస్ట్ హౌజ్‌లో... నువ్వు కాఫీ త్రాగుతూ రిలాక్స్ అవుతున్నప్పుడు, నీచేతిలో ఉన్న జెఫ్రీ ఆర్చర్ నవల... అక్కడే ఇంకో సినిమా షూటింగ్‌లో ఉన్న ఒక టాప్ హీరోయిన్‌తో నువ్వూహించని ఫ్రెండ్‌షిప్‌కు దారితీయవచ్చు. అంతకుముందు నువ్వు చూస్తే చాలు అనుకున్న ఒక సూపర్ స్టార్‌ను, గండిపేటలో ఆయన షూటింగ్ లొకేషన్‌లో కలిసి కబుర్లు చెప్పొచ్చు. కలవటమే అదృష్టం అని అప్పటివరకూ నువ్వనుకొన్న ఒక సీనియర్ డైరెక్టర్ ఇంట్లో, ఆయనతో కలిసి భోజనం చేస్తూ గంటలు గంటలు గడపొచ్చు. 

స్టార్ హోటళ్ళు, ఫ్లయిట్ జర్నీలు, కార్లు, లాంగ్ డ్రైవ్‌లు అనేవి... చూస్తుండగా నీకు మామూలయిపోతాయి. నువ్వెన్నడూ  కలలో కూడా ఊహించని ఒక ట్రెండీ బిజినెస్‌ను... సింగిల్‌గా... 24 గంటల్లో నువ్వే ప్రారంభిస్తావు. నీలో కాన్‌ఫిడెన్సుకి, నీ క్రియేటివిటీకి ఆకాశమే హద్దవుతుంది. నీకే ఆశ్చర్యం వేసేలా, నువ్వేదనుకొంటే అది, ఎప్పుడనుకొంటే అప్పుడు... అన్నీ డెడ్-ఈజీగా చెయ్యగలుగుతుంటావు. నువ్వూహించని ఎన్నో చిన్న చిన్న అందమైన అనుభవాలను నీ జీవితంలో ప్రతిరోజూ, ప్రతిపూటా ఆహ్వానిస్తూనే ఉంటావు... నాన్‌స్టాప్‌గా. స్వర్గం ఎక్కడో లేదు, నీ కళ్లముందే ఉన్నట్టుగా నువ్వు అనుక్షణం ఫీలవుతుంటావు.

సో... ఆ స్వర్గద్వారాల్ని స్పృశించడానికైనా నువ్వు సినీఫీల్డులోకి వెళ్లితీరాలి. 

ఇక్కడ ఫినిషింగ్ టచ్ ఏంటంటే -

ఈ స్టేజికి చేరుకొనే అవకాశం అందరికీ రాదు... అందరికీ సాధ్యంకాదు. ఫీల్డులోకి ఎంటరయ్యి, అవకాశం అందిపుచ్చుకొన్న ప్రతి 100 మందిలో కేవలం ఒకరిద్దరికి మాత్రమే సాధ్యమవుతుంది. ఆ ఇద్దరిలో నేను కూడా ఉంటాను అన్న నమ్మకం నీకున్నట్లైతే... ఆ ఒక్కన్ని నేనే అవుతాను అన్న ఆత్మవిశ్వాసం నీకున్నట్టయితే... ఇంక ఒక్క క్షణం ఆగొద్దు. 

నువ్వు ఫీల్డులోకి వెళ్లితీరాలి... దూకేసెయ్యాలి.

అయితే... ఒక 2 తప్పులు మాత్రం చెయ్యొద్దు. దురదృష్టవశాత్తూ... ఫీల్డులోకి ఎంటరయ్యే 90 శాతం మంది ఆ రెండుతప్పులే చేస్తారు. ఫలితంగా, స్వర్గం ఎప్పుడూ వారికి ఇంచ్ దూరంలో ఉన్నట్టే ఉంటుంది. ఎన్నేళ్లయినా ఆ ఇంచు అంచును కూడా వారు తాకలేరు!

ఆ రెండు తప్పులేంటన్నది నా తర్వాతి పోస్టులో! 

- మనోహర్ చిమ్మని