ది 1% క్లబ్

నేను ఫేస్‌బుక్ వదిలి దాదాపు 7 నెలలు అయింది. ఎక్స్, ఇన్‌స్టాగ్రామ్‌ల్లో మాత్రమే యాక్టివ్‌గా ఉన్నాను.  

కాని, దీనివల్ల ఎఫ్ బి లో కొందరి పోస్టులు మిస్ అవుతున్నాను. ముఖ్యంగా... సత్యానంద్ గారు, శివనాగేశ్వరరావు గారు, వి యన్ ఆదిత్య గారు, దేవీ ప్రసాద్ గారు, ప్రియదర్శిని గారు, బిపి పడాల గారు... ఇంకొందరి పోస్టులు నిజంగా మిస్ అవుతున్నాను. అయినా సరే, అపుడప్పుడూ నేను చూడాల్సిన కొన్ని పోస్టులు ఎలాగూ నాదాకా వస్తున్నాయి.   

ఇవ్వాళ వి యన్ ఆదిత్య గారి ఎఫ్ బి పోస్ట్, దాని కింద కామెంట్స్ నాలాంటివారిని బాగా ఆకట్టుకుంటాయి. ఆలోచింపజేస్తాయి. కొన్ని అంశాల్ని ఆదిత్యగారు డైరెక్టుగా పోస్ట్ చేస్తారు. 

కట్ చేస్తే - 

ఈమధ్యనే నేనొక సినిమా షూటింగ్ పూర్తిచేశాను. దాని పోస్ట్‌ప్రొడక్షన్ జరుగుతోంది. 

ఈ సినిమా ప్రారంభం నుంచి చూస్తున్నాను. లిటరల్లీ దాదాపు 99% మందిలో "ఈ సినిమాలో నేను పనిచేస్తున్నాను. ఇది నా సినిమా" అన్న బాధ్యతాయుతమైన ఫీలింగ్ చూడలేకపోయాను.  

"వచ్చామా, పోయామా... దీన్లో నా పార్ట్ ఇంతవరకే" అన్న ఫీలింగ్ తప్ప, ఎలాంటి పర్సనల్ అటాచ్‌మెంట్ లేదు. 

"అలా ఉండాల్సిన పని లేదు. ఇప్పుడు జెనెరేషన్ వేరు. మీరింకా ఎక్కడో ఉన్నారు" అని నా టీమ్‌లో ఒకరన్నారు.  

కాని, అది తప్పు అని నా గట్ ఫీలింగ్.   

ఏ డిపార్ట్‌మెంట్‌లో అయినా సరే, ఏ స్థాయిలో అయినా సరే... తను పనిచేసిన సినిమా గురించి తనదీ అన్న ఫీలింగ్, దానికోసం నేనేం చెయ్యగలను ఇంకా అన్న తపన లేని ఇలాంటి "నట్స్ & బోల్ట్స్ మైండ్‌సెట్" ఉన్నవాళ్లలో నిజంగా ఎంతమంది సినీఫీల్డులో పైకొస్తారు, ఎంతమంది నిలదొక్కుకుంటారన్నది బిగ్ కొశ్చన్!     

కట్ చేస్తే - 

ఏ జెనెరేషన్లో అయినా - తను పనిచేసిన ప్రతి సినిమాను తన సినిమా అని ఓన్ చేసుకునే ఆర్టిస్టులు, టెక్నీషియన్స్ కేవలం 1% లోపే ఉంటారు. వాళ్లే సినిమాల్లో పైకొస్తారు, నిలదొక్కుకుంటారు. 

ఇప్పుడు సినీఫీల్డులో విజయపథంలో కొనసాగుతున్నవాళ్లంతా, జయాపజయాపజయాలతో సంబంధం లేకుండా ఫీల్డులో తమకంటూ ఒక పాజిటివ్ గుర్తింపు తెచ్చుకున్నవాళ్ళంతా... ఈ 1% క్లబ్ లోని మెంబర్సే! 

- మనోహర్ చిమ్మని