2012 నుంచీ నాకున్న ఒకే ఒక్క అత్యంత ఆత్మీయ స్నేహితురాలు...

“No matter who you are, no matter what you do, no matter who your audience is: 30 percent will love it, 30 percent will hate it, and 40 percent won't care. Stick with the people who love you and don't spend a single second on the rest. Life will be better that way.” - James Altucher

ఒకసారెప్పుడో "బ్లాగర్" అన్న పదం నా బయోలో పెట్టుకోనా వద్దా అని నా స్టుడెంట్ ఒకరిని అడిగాను. 

"అసలు అదే మీ యు యస్ పి సర్. ఇంకేం పెట్టుకోకపోయినా పర్లేదు. బ్లాగర్ ఉండాలి" అన్నాడు నా స్టుడెంట్. 

కట్ చేస్తే -  

"ఎవరేమనుకుంటారో అన్న ఘర్షణ, భయం లేకుండా నేను అసలు ఒక్క బ్లాగ్ పోస్ట్ కూడా ఇప్పటివరకు పోస్ట్ చేయలేదు" అంటాడు జేమ్స్ ఆల్టుచర్.   

నా బ్లాగులో కూడా అలాంటి మరీ ఇబ్బందికరమైన టూ మచ్ పర్సనల్ థింగ్స్ కొన్ని ఉన్నాయి. కొన్ని ప్రొఫెషనల్లీ పర్సనల్ పోస్టులు, కొన్ని మరీ ఓపెన్ సెల్ఫ్ ప్రమోషన్స్!

అయితే - జేమ్స్ ఆల్టుచర్ లాగే, నేను కూడా వాటి గురించి ఇప్పుడు అసలు పట్టించుకోవటం లేదు. 

మన జీవితంలోని మంచి చెడుల గురించి, సుఖ సంతోషాల గురించీ మనకి మనం నెమరేసుకొంటూ, ఆత్మ విమర్శ చేసుకోవాల్సిన అవసరం ఎప్పటికప్పుడు చాలా ఉంటుంది. బ్లాగింగ్ లాంటి "ఫ్లో రైటింగ్" వల్ల శాస్త్రీయంగా నాకు లభించే గొప్ప ఉపయోగం అదే. 

బ్లాగింగ్ ఒక అద్భుతమైన సాధనం. నమ్మరు కాని, బ్లాగింగ్ నిజంగా మనల్ని వేరే ఎడిక్షన్స్ జోలికి వెళ్లకుండా ఆరోగ్యంగా ఉంచుతుంది. భౌతికంగానే కాదు, మానసికంగా కూడా.   

ఎవరేమనుకుంటారో అన్న మైండ్‌సెట్ లోంచి బయటపడగలిగితే చాలు... బ్లాగింగ్, మనతో మనం మాట్లాడుకోడానికి ఒక మంచి ఔట్‌లెట్‌లా పనిచేస్తుంది. ఎలాంటి హిపోక్రసీ, ఇన్‌హిబిషన్స్ లేకుండా అన్నీ పంచుకోగలిగిన ఒక అత్యంత ఆత్మీయమైన అతిదగ్గరి స్నేహితురాలు అవుతుంది. 

అంతకు మించి ఇంకేం కావాలి నాకు? ఆ కోణంలో, 2012 నుంచీ నాకున్న ఒకే ఒక్క అత్యంత ఆత్మీయ స్నేహితురాలు... నా బ్లాగింగ్.

- మనోహర్ చిమ్మని 

100 Days. 100 Posts. 97/100.