హెలెన్ కెల్లర్ జీవితాన్ని మించిన విషాదముందా?

దాదాపు ప్రతి ఒక్కరి జీవితంలో విషాదం ఎంతో కొంత ఏదో ఒకరూపంలో ఉంటుంది. 

కొందరు చెప్పుకుంటారు. కొందరు చెప్పుకోలేరు. కొందరు అసలు అలాంటి విషాద ఛాయలను గుర్తుతెచ్చుకోడానికే ఇష్టపడరు. వాటిని మర్చిపోడానికి అనుక్షణం నానా తంటాలుపడుతుంటారు.

బయటికి మాత్రం కనిపించరు. అలా కనిపించాలనుకోరు. 

అంతమాత్రాన "వారంతా ఆనందంగానే ఉన్నారు. దేవుడు నా ఒక్కరికే ఎందుకిలా చేశాడు" అనుకోవడం ఏదైతే ఉందో... అది మరింత పెద్ద విషాదం.

మన చేతుల్లో మిగిలిన ఈ కొంచెం సమయాన్ని మనకిష్టమైనట్టుగా బ్రతకడం ఎలా అన్నదొక్కటే మన లక్ష్యం కావాలి. 

మిగిలిందేదైనా శుద్ధ దండగ.   

ఇది నా అభిప్రాయం మాత్రమే. ఎవరినైనా సరే, "మీరు ఇలాగే ఉండాలి" అని చెప్పడానికి నేనెవర్ని?  

కాని మనవాళ్ళు అనుకున్నవారు ఎప్పుడూ సంతోషంగా ఉండాలని కోరుకోవడం కూడా తప్పు కాదు.  

కట్ చేస్తే -

హెలెన్ కెల్లర్ జీవితాన్ని మించిన విషాదముందా? 
లేదు.
ఆమె చేసిన పనుల్లో గాని, ఆమె రాతల్లో గాని అదంతా అసలు లేశమాత్రంగానైనా తొంగిచూడలేదు. 

జీవితంలోనే విషాదం ఉందని, ఇక అదంతా మన రచనల్లోనూ ప్రతిబింబించాలి అంటే ప్రపంచ సాహిత్యమంతా పూర్తిగా ట్రాజెడీలమయమైపోయుండేది. 

థాంక్ గాడ్, అలా జరుగలేదు. 

- మనూ 
       

100 Days, 100 Posts. 67/100. 

కులాల ప్రసక్తి లేకుండా సినిమాలెప్పుడొస్తాయి?

ప్రపంచంలో ఉన్న కులాలు రెండే రెండు. 

డబ్బున్న కులం, డబ్బు లేని కులం. 

మిగిందంతా ఉట్టిదే. 

పనికిరాని చెత్త. బుల్ షిట్. 

కానీ, సినిమా పుట్టినప్పటి నుంచీ మన సినిమాల్లో ఈ పనికిరాని చెత్త చాలా ఉంది. ఎందుకుంది అంటే, సమాజంలో అదే ఉంది, అదే నడుస్తోంది ఇంకా. ఇంకా ఇంకా పెరుగుతోంది చెప్పాలంటే. అలా పెరిగేలా చేసే వ్యవస్థ కూడా ఇంకా ఇంకా ఫ్లరిష్ అవుతోంది. 

ఎన్ని వందల ప్రేమకథల సినిమాల్లో కులం లేదు? ఎన్ని వందల పెత్తందారి సినిమా కథల్లో కులం లేదు? 

కాని, ఈ ఆర్టిఫిషియల్ ఇంటలిజెన్స్ యుగంలో కూడా ఇంకా కులాలేనా? 

వాటిని వదిలిపెట్టి కథలు రాసుకోలేమా? 

ఉన్న కులం, లేని కులం... ఈ రెండు కులాలు చాలవా వేలకొద్ది కథలు రాసుకోడానికి? 

ప్రత్యక్షంగానో, పరోక్షంగానో వ్యక్తివికాసానికి ఉపయోగపడే ఎంటర్‌టైన్మెంట్‌ను ఈ కులాల ప్రసక్తి లేకుండా క్రియేట్ చెయ్యలేమా?  

కులాల ప్రసక్తిలేని థ్రిల్ చూపించడం సాధ్యం కాదా? 

ఎవరో మనదగ్గర కవర్లు తీసుకొని, మనల్నే ఇంటర్రాగేట్ చేసే అవకాశం కల్పించే ఆ కులాల కథలవసరమా మనకు?     

ఇకనుంచి సినిమాల్లో ఏఏ పాత్రకు ఏ కులంవాళ్ళు ఉండాలి అన్నది ఈయన్నడిగి స్క్రిప్టురాసుకోవాలేమో!  

నేను ఆ సినిమా చూడలేదు. నిజంగా ఆ డైరెక్టర్ చేసింది అంత నేరమైతే యాక్షన్ తీసుకోడానికి వ్యవస్థలున్నాయి. 

అక్కడ కులం ప్రసక్తి ఎందుకు? ఎన్ని వందల సినిమాల్లో వేరే కులాల పేర్లతో ఉన్న పాత్రలు ఎన్నెన్ని అఘాయిత్యాలు చెయ్యలేదు? అప్పుడెందుకు ఇలా అడగలేదు? 

ప్రశ్నించడం తప్పు కాదు. నీ కంఫర్ట్ జోన్ అని నువ్వు భావించే కొన్ని సెలక్టివ్ ప్లేసెస్‌లో మాత్రమే ప్రశ్నించడం మాత్రం ఖచ్చితంగా తప్పే.       

అసలా దబాయింపు, ఆ టోన్ ఏంటి? పెద్ద బ్యానర్లు, పెద్ద స్టార్‌ల ప్రెస్ మీట్లలో ఆ వాయిస్ రాదెందుకు? నంగి నంగి అడగాలావద్దా అన్నట్టు మాట్లాడుతారెందుకు అక్కడ? ఎందుకని కొన్ని సెలక్టివ్ ప్రెస్ మీట్లలోనే ఆ దబాయింపు?   

కట్ చేస్తే -  

అసలీ సోకాల్డ్ అవుట్‌డేటెడ్ ఫిలిం జర్నలిస్టులను పిలిచి, కవర్లిచ్చి, అలా ఇంటెర్రాగేట్ చేయించుకోకపోతే వచ్చే నష్టం ఏంటి?   

సోషల్ మీడియా సరిపోదా? ఇదే కవర్లను ఒక డజన్ మంది యూట్యూబర్స్‌కు ఇవ్వండి. ఇంకో డజన్ మంది ఇన్‌ఫ్లుయెన్సర్లకివ్వండి. ఈ సోకాల్డ్ రొటీన్ అవుట్‌డేటెడ్ ప్రెస్ కంటే మినిమమ్ వంద రెట్ల ప్రమోషన్ బ్రహ్మాండంగా చేస్తారు. చేసి చూపిస్తారు.  

ఇంకా ఎక్కడున్నాం మనం?

- మనోహర్ చిమ్మని  


100 Days, 100 Posts. 66/100. 

హిట్ డైరెక్టర్ల సక్సెస్‌ల వెనుక రహస్యం ఇదే!

ఒక చిరంజీవి, ఒక విజయశాంతి-సుహాసిని, ఒక వీరేంద్రనాథ్, ఒక ఇళయరాజా-వేటూరి... ఇలాంటి దిగ్గజాలు నాలుగుస్థంభాల్లా అలా ఉన్నారంటేచాలు... ఇంక ఆ సినిమా షూటింగ్‌కి ముందే హిట్ కదా? అప్పుడు డైరెక్టర్ కోదండరామిరెడ్డి అయితే ఏంటి, రవిరాజా పినిశెట్టి అయితే ఏంటి?

ఏ సినిమాకైనా సగం హిట్ కాంబినేషన్‌తోనే వస్తుంది. మిగిలిన సగం వారి టాలెంట్, స్కిల్స్, మన్నూ మశానం ఏదైనా కావచ్చు. ఒక్కోసారి అలాంటిదేం లేకుండానే అతి చెత్తగా తీసిన సినిమా కూడా హిట్ కావచ్చు. దాన్నే లక్ అంటాం.  

అదీ లెక్క. 

అప్పుడైనా ఇప్పుడైనా, హిట్ డైరెక్టర్ల సక్సెస్‌ల వెనుక రహస్యం ఇదే.

హిట్ కాంబినేషన్. 

నేను సినిమాల్లోకి రాకముందే ఇలాంటి సమీకరణాల లెక్క గురించి నాకు చెప్పింది, ఒక సీనియర్ కోడైరెక్టర్. 

కట్ చేస్తే -

ఇదే సీనియర్ కోడైరెక్టర్ నాతో ఇంకో రెండు మాటలు అప్పట్లోనే చెప్పాడు...

"నువ్వు నీ మొదటి సినిమా ఎట్టిపరిస్థితుల్లో హిట్ చెయ్యాలి. అలా కాలేదంటే మాత్రం చాలా స్ట్రగుల్ ఉంటుంది తర్వాత."

"ఇప్పుడు నువ్వు హీరో రాజాతో, ఇంతమంది పేరున్న కమెడియన్స్, సపోర్టింగ్ ఆర్టిస్టులతో చేస్తున్నావు. వాల్యూ విషయంలో, నీ తర్వాతి సినిమాలు  ఖచ్చితంగా ఇంకా పైపైకే వెళ్ళాలి" అని. 

మొదటి విషయం జరగలేదు. రెండో విషయం నేను వినలేదు. 

"కొన్ని జ్ఞానోదయాలు చాలా ఆలస్యంగా అవుతాయి" అని అప్పుడప్పుడూ నేను అంటుంటాను. ఇదీ అలాంటిదే ఇంకో జ్ఞానోదయం.    

తర్వాత, ఇదే సీనియర్ కోడైరెక్టర్ నా మొదటి సినిమా "కల"కు కోడైరెక్టర్‌గా పనిచేశాడు. నాకు మంచి మిత్రుడయ్యాడు. ఇప్పటికీ నిర్మొహమాటంగా మేము చాలా విషయాలు గంటలు గంటలు మాట్లాడుకుంటాము. 

ఇప్పుడు అదే సీనియర్ కోడైరెక్టర్ మిత్రుడు, నేను కలిసి ఇంకో సినిమా చెయ్యబోతున్నాం. ఆ వివరాలు ఇంకో పోస్టులో.     

  

- మనోహర్ చిమ్మని 


100 Days, 100 Posts. 65/100.

Don’t Quit Films. Quit Doubting Yourself.

It’s not the films that break us.

It’s our limited thinking around them.

For a long time, I believed I had to do one or two more films and then walk away.
Say goodbye to the madness. 
To the magic.
To the pain.
To the poetry.

But here’s the truth that hit me like lightning:
The pain isn’t in making or quitting films.
The pain is in thinking we have to quit.

When I killed that thought — that I need to exit this world for peace or survival — I felt a wild new freedom.

When I said goodbye not to films, but to the idea of leaving films — everything opened up.

Suddenly, the game changed.
The energy shifted.
The sky said welcome back.
Opportunities began to glow in the dark like fireflies.

Why?

Because now I’m not chasing a film.
I am the film.
And all I need... is one hit.
Just one.

One film.
One micro-budget thriller.
One bang-on emotional script.
One powerful connect with the audience.

That’s it.
One hit.
And life changes overnight.

From struggle to abundance.
From silence to buzz.
From unknown to unforgettable.

And the best part?

I don’t need a big studio.
I don’t need a star.
I just need my fire back.
And my own permission to dream big again. 

If you're a filmmaker, a creator, a dreamer—

Let this truth sink into your bones:
You don’t need ten chances. You need one hit.
And it will never happen if you keep thinking of quitting.

Burn the exit map.
Fuel the creative fire.
Go all in.
Your next film could be the one.

No one remembers how many times you struggled.
But they will remember the film that changed your life. 

Don’t leave films. Leave your doubts.

Big money will follow.
Magic will unfold.
And the world will say:
Where was this filmmaker all these years?

— Manu 

100 Days, 100 Posts. 64/100.  

The Art of Loving You

Love yourself.

Like your life depends on it.

Because it does.

No one can pour into you

what you won’t pour into yourself.

Talk kindly to your mind.

Rest when your soul says stop.

Create like you’re already enough.

Forgive the old versions of you.

And begin again—soft, bold, alive.

—Manu 

100 Days, 100 Posts. 63/100.

The Monk Doesn’t Quit

Who said a monk has to walk away from the camera?

A thinking Rich Monk doesn’t need to leave films, creativity, or the wild joy of storytelling.

Stillness isn’t silence.

It’s clarity.

And clarity creates better art.

Stay quiet inside.

But make some noise out there.

—Manu

100 Days, 100 Posts. 62/100. 

నేను ఉద్యోగానికి పనికిరానేమో అనుకొని...

1995. ఈలన్ మస్క్. 

ఎన్ని ఇంటర్వ్యూలకెళ్ళినా ఉద్యోగం ఇవ్వలేదెవ్వరూ. చివరిసారి మస్క్ అప్లై చేసిన నెట్‌స్కేప్‌లో కూడా ఉద్యోగం రాలేదు. 

"ఓకే. నేను ఉద్యోగానికి పనికిరానేమో 

అనుకొని నా సొంత కంపెనీ ప్రారంభించాను." 

- ఈలన్ మస్క్ 

కట్ చేస్తే - 

2025. ఈలన్ మస్క్. 

స్పేసెక్స్ సామ్రాజ్యాధినేత.

ప్రపంచంలోనే నంబర్ వన్ ధనవంతుడు. 

- మనోహర్ చిమ్మని 

100 Days, 100 Posts. 61/100    

అందుకే వారు లెజెండ్స్ అవుతారు!

నేను 8 గంటలే పనిచేస్తాను... నేను రాత్రి 8 తర్వాత పనిచేయను... ఇలాంటి కండిషన్స్, రూల్స్, వర్కింగ్ లాజిక్స్ ఉన్నవాళ్ళు సినిమా ఫీల్డుకి అసలు పనికిరారు. 

కట్ చేస్తే -

పని గంటలు పెంచడం ద్వారా, చిన్న బడ్జెట్ సినిమా సెటప్స్‌కు కాస్త ఖర్చు కూడా తగ్గించుకొనే అవకాశం ఉండొచ్చు. కాని, భారీ బడ్జెట్ సినిమా సెటప్స్‌లో అసలు ఆ అవసరమే ఉండదు.  

ఆర్టిస్టులు, టెక్నీషియన్స్ ఒక మూడ్‌లో బాగా పనిచేస్తున్నప్పుడు, అదే ఫ్లోలో మంచి అవుట్‌పుట్ రాబట్టుకొనే అవకాశం ఉంటుంది. సాధారణంగా చివరి ఒకటి రెండు గంటల్లోనే ఆర్టిస్టులు, టెక్నీషియన్స్ అలాంటి క్రియేటివ్ హైకి చేరుకుంటారు. అంత బాగా, అంత అద్భుతంగా పనిచేస్తుంటారు. ఇంతలో కాల్‌షీట్ టైమ్ అవుతుంది. యూనియన్ రూల్స్, ఆర్టిస్టుల కండిషన్స్ నేపథ్యంలో తప్పనిసరిగా డైరెక్టర్ "ప్యాకప్" చెప్పాల్సివుంటుంది... ఇష్టంలేకపోయినా.   

క్రియేటివిటీ ద్వారానే పైకి వచ్చి, బాగా పాపులర్ అయి, బాగా సంపాదించి, ఒక స్థాయికి వచ్చినవాళ్లే... అదే క్రియేటివిటీని చాలా ఈజీగా తీసుకోవడం ఏదైతే ఉందో... అది కూడా ఫీల్డులో మామూలు విషయమైపోయిందిప్పుడు. అదే విషాదం.

గతంలో అయినా, ఇప్పుడైనా, ఎప్పుడైనా... సినీఫీల్డులో లెజెండ్స్ ఎప్పుడూ ఇలా ఆలోచించరు. రెమ్యూనరేషన్ తీసుకోవడం ఒక్కటే కాదు, ఫిలిం మేకింగ్‌లో ప్రతి అంశాన్ని చాలా సీరియస్‌గా పట్టించుకుంటారు. బాధ్యతగా ఆలోచిస్తారు. అందుకే వారు లెజెండ్స్ అవుతారు.        

- మనోహర్ చిమ్మని

100 Days, 100 Posts. 60/100.  

Spiritual and in Love

You don’t have to choose.

You can meditate in the morning
and miss someone by afternoon.

You can seek silence
and still crave a warm hand.

Love doesn’t make you less spiritual.
It makes you more human.
And that’s the whole point.

— Manu

100 Days, 100 Posts. 59/100. 

The Pain of the Rush

You’re in a rush because you think you’re behind.

But that rush is what’s hurting you.

You skip steps.
You chase shortcuts.
You panic when things slow down.

But creation, healing, real progress—
they all need space.

Slow isn’t weak.
It’s wise.

So pause.
Breathe.
Trust the pace of what truly matters.

- Manu

100 Days, 100 Posts. 58/100.